Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ

(αναπαραγωγή κειμένου του http://sports.yooblog.gr/)

Ιστορία ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ

Η 10η Μαρτίου αποτελεί μια ιδιαίτερη ημερομηνία για τον ελληνικό αθλητισμό, καθώς είναι η επέτειος της ίδρυσης του πολυπληθέστερου και πιο επιτυχημένου συλλόγου της χώρας μας, του Ολυμπιακού. Τέτοια μέρα πριν από 85 χρόνια ο Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς (ΟΣΦΠ) πήρε σάρκα και οστά. Ο Ολυμπιακός γεννήθηκε για να εκφράσει την αθλητική ισχύ, την ευγενική άμιλλα, το ήθος και τη ρώμη, όπως οραματίστηκαν ο Νίκος Καμπέρος (που ήταν και ο… ανάδοχος) και οι Ανδριανοπουλαίοι αποτυπώνοντάς τα στη χαρακτηριστική μορφή ενός ολυμπιονίκη, που εκφράζει το Ολυμπιακό πνεύμα και το Αθλητικό Ιδεώδες. Τα χρώματά του συλλόγου (κόκκινο και άσπρο) και το έμβλημά του συμβολίζουν την αναγέννηση, την πίστη και τη δύναμη. Θα επιχειρήσουμε μια σύντομη αναδρομή στην «ερυθρόλευκη» ιστορία, ενώ μέσα από πίνακες παρουσιάζονται η πορεία του Ολυμπιακού στην Α’ Εθνική, στον θεσμό του Κυπέλλου Ελλάδος, στην Ευρώπη, τα ρεκόρ του στο επαγγελματικό πρωτάθλημα, καθώς και οι πρόεδροι και προπονητές που υπηρέτησαν τον σύλλογο όλα αυτά τα χρόνια.

Η ιστορία ενός Θρύλου
Η ίδρυση του Ολυμπιακού πέρασε από «σαράντα κύματα». Μπορεί ο σύλλογος να ιδρύθηκε το 1925, όμως πολλά ήταν τα γεγονότα που «σημάδεψαν» τα χρόνια που προηγήθηκαν της γέννησης του «Ολυμπιακού Συνδέσμου Φιλάθλων Πειραιώς». Το 1894 ιδρύθηκε ο Πειραϊκός Σύνδεσμος, ο οποίος αργότερα είχε στις τάξεις του τον Γιάννη, τον Γιώργο και τον Βασίλη Ανδριανόπουλο, τον Γιώργο Χατζηανδρέου, τον Φίλιππο Κουράντη, τον Νίκο Πανόπουλο και τον Χρήστο Πέππα. Στις αρχές του 1924, ο Πειραϊκός Σύνδεσμος ενώθηκε με την Πειραϊκή Ένωση (που είχε ιδρυθεί το 1909). Οι δύο ομάδες δημιούργησαν τον Αθλητικό Ποδοσφαιρικό Σύλλογο Πειραιώς. Ο ΑΠΣΠ έφτασε εύκολα στην κατάκτηση του πρωταθλήματος Κέντρου, όμως οι διαφωνίες μεταξύ των παικτών του δεν άργησαν να έλθουν, με αποτέλεσμα τον Σεπτέμβριο του 1924 να διαλυθεί. Οι αδελφοί Ανδριανόπουλοι και ο τερματοφύλακας Κώστας Κλειδουχάκης προχώρησαν στη δημιουργία μιας νέας ομάδας, του Ολυμπιακού Ομίλου Πειραιώς, ενώ οι Χατζηανδρέου, Φερλέμης και Πέππας ίδρυσαν τον Πειραϊκό Όμιλο.
Το καταστατικό του Ολυμπιακού

Κάθε ομάδα επιθυμούσε να ισχυροποιηθεί και στην προσπάθειά τους αυτή ενέπλεξαν και μια άλλη ομάδα του Πειραιά, τον Όμιλο Φιλάθλων Πειραιώς, ο οποίος χωρίστηκε στα δύο. Ετσι, φτάσαμε στην ιστορική 10η Μαρτίου του 1925, οπότε σε μια ιστορική συνεδρίαση στην ταβέρνα του Μοίρα, στην οδό Τζαβέλα στον Πειραιά, αποφασίστηκε η δημιουργία ενός νέου συλλόγου. Ο Νίκος Καμπέρος (αεροπόρος στο επάγγελμα) ήταν αυτός που έδωσε στη νέα ομάδα το όνομα «Ολυμπιακός», το οποίο συμπλήρωσε ο μετέπειτα βουλευτής και δήμαρχος Πειραιά Μιχάλης Μανούσκος σε «Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς». Χρώματα του νέου συλλόγου ήταν το κόκκινο (της φωτιάς και της γενναιότητας) και το άσπρο (της αγνότητας και της ηθικής) εμπνευσμένα από αυτά της Αρσεναλ, της οποίας υπήρξε θαυμαστής ο Γιάννης Ανδριανόπουλος, από την εποχή που σπούδαζε νομικά στο Λονδίνο. Έμβλημα του νέου συλλόγου ορίστηκε ο δαφνοστεφανωμένος έφηβος, ενώ ιδέα του Γιάννη Ανδριανόπουλου ήταν οι κάθετες ερυθρόλευκες ρίγες στη φανέλα. Το πρώτο ΔΣ του Ολυμπιακού αποτελούσαν οι: Μιχάλης Μανούσκος (πρόεδρος), Νίκος Καμπέρος (αντιπρόεδρος), Τριαντάφυλλος Κρέμος (αντιπρόεδρος), Σταύρος Μαραγκουδάκης (γεν. γραμματέας), Θανάσης Κόκκινος (ταμίας), Παναγιώτης Λαγουρατζής (έφορος), Κώστας Κυρίμης, Νίκος Ζαχαρίας, Γιάννης Λουλουδάκης και Ε. Κασιμάτης.
Οι ιδρυτές του Ολυμπιακού

Στις 14 Νοεμβρίου του 1926 ιδρύθηκε η Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (ΕΠΟ). Ο Ολυμπιακός στην αρχή και στη συνέχεια ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ (για λόγους συμπαράστασης) ήρθαν σε προστριβή με την ΕΠΟ. Οι τρεις ομάδες δημιούργησαν το περίφημο ΠΟΚ (Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός, Κωνσταντινουπολίτες) και παρά το γεγονός ότι διαγράφηκαν από την ΕΠΟ ξεκίνησαν να φέρνουν στην Ελλάδα ξένες ομάδες και να δίνουν φιλικούς αγώνες. Αυτή η κίνηση είχε ως αποτέλεσμα την απομάκρυνση των περισσοτέρων φιλάθλων (οι περισσότεροι υποστήριζαν τις ομάδες αυτές) από τα τοπικά πρωταθλήματα, τα οποία όπως γίνεται αντιληπτό υποβαθμίστηκαν. Ύστερα από οκτώ μήνες, η ΕΠΟ τελικά υποχώρησε κι επανένταξε τις τρεις ομάδες στο δυναμικό της. Για την ιστορία αναφέρουμε ότι το ΠΟΚ διαλύθηκε το 1963. Η παραπάνω ιστορία είχε ως αποτέλεσμα ο Ολυμπιακός (όπως και ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ) να μην πάρουν μέρος στο πρώτο πανελλήνιο πρωτάθλημα, το οποίο κατέκτησε ο Αρης (το 1928).
Οι Θρυλικοί Αδελφοί Ανδριανόπουλοι

Τα πρώτα του χρόνια ο Ολυμπιακός είχε παίκτη-προπονητή τον Γιάννη Ανδριανόπουλο, αφού κατά τη διάρκεια της φοίτησής του στην Αγγλία παρακολουθούσε ποδόσφαιρο και είχε μάθει συστήματα και τακτικές. Στα τέλη της δεκαετίας του ‘20 ο Ολυμπιακός έφερε αλλοδαπούς προπονητές, πρώτα τον Τσέχο Γιαν Κοψιβα και στη συνέχεια τον Ούγγρο Γιόζεφ Κόβατς. Με τον τελευταίο οι Πειραιώτες έφτασαν και στην κατάκτηση του πρώτου τίτλου της ιστορίας του, του πρωταθλήματος του 1931. Το πρωτάθλημα εκείνο ήταν η απαρχή της κυριαρχίας τους τη δεκαετία του ‘30. Οι «ερυθρόλευκοι» αναδείχθηκαν πρωταθλητές τόσο το 1933, όσο και το 1934, ενώ έγιναν οι πρώτοι που κατέκτησαν τρία συνεχή πρωταθλήματα (1936-1938) στην Ελλάδα. Μεγάλο αστέρι εκείνης της ομάδας ήταν ο Γιάννης Βάζος, ο οποίος έγινε η ηγετική φυσιογνωμία της ομάδας μετά την αποχώρηση των Ανδριανοπουλαίων. Αξιος συμπαραστάτης του Βάζου (ο οποίος πέτυχε πάνω από 500 γκολ σε επίσημους και φιλικούς αγώνες) ήταν και ο Θεολόγος Συμεωνίδης, που είχε σπουδαίες τεχνικές αρετές, οι οποίες ξεσήκωναν τον κόσμο.
Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος είχε ως αποτέλεσμα να μην διεξάγεται πρωτάθλημα για μια πενταετία(1941-1945), όμως η επιστροφή του Ολυμπιακού στις εγχώριες διοργανώσεις στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ‘40 ήταν δυναμική. Το πρώτο μεταπολεμικό πρωτάθλημα (το 1946) κατέληξε στα χέρια του Άρη. Από κει και πέρα τον λόγο πήρε ο Ολυμπιακός, που το 1947 κατάφερε να κατακτήσει πρωτάθλημα και Κύπελλο κάνοντας το πρώτο νταμπλ της ιστορίας του. Το 1948… περιορίστηκε στην κατάκτηση του πρωταθλήματος, όμως το 1951 έκανε και πάλι νταμπλ. Παίκτης σύμβολο εκείνης της ομάδας ήταν ο Ανδρέας Μουράτης, ένας πολυτάλαντος ποδοσφαιριστής, που διακρινόταν για το αγωνιστικό του πάθος και αποτελούσε τον μπροστάρη του Ολυμπιακού στις επιτυχίες. Το 1952 και το 1953 οι Πειραιώτες πανηγύρισαν την κατάκτηση δύο Κυπέλλων, όμως το 1954 επέστρεψαν στις συνήθειές τους, στο νταμπλ ξεκινώντας παράλληλα μια μακρά περίοδο κυριαρχίας στον ελλαδικό χώρο. Με παίκτες-θρύλους, όπως οι Μπέμπης, Ρωσίδης, Υφαντής, Κοτρίδης, Στεφανάκος, και τερματοφύλακα τον Σάββα Θεοδωρίδη ο Ολυμπιακός «κλείδωσε» το πρωτάθλημα στον Πειραιά, αφού κέρδισε τον τίτλο έξι συνεχείς χρονιές (1954-1959), επίτευγμα μοναδικό παγκοσμίως εκείνη την εποχή! Μάλιστα τα τρία τελευταία πρωταθλήματα «γαρνιρίστηκαν» κι από την κατάκτηση ισάριθμων Κυπέλλων, που έδωσαν πιο θριαμβευτικό τόνο στην απόλυτη «κόκκινη» υπεροχή εκείνα τα χρόνια. Τα επιτεύγματά του εκείνα του έδωσαν και το προσωνύμιο «Θρύλος», που τον συνοδεύει μέχρι σήμερα.
Του Μπούκοβι η Ομαδάρα

Τον Οκτώβριο του 1959 ξεκίνησε το πρώτο πρωτάθλημα επί Εθνικής Κατηγορίας και ο Ολυμπιακός κατέκτησε την τρίτη θέση, όμως η κατάκτηση του Κυπέλλου δεν άφησε χωρίς τίτλο τους Πειραιώτες εκείνη τη σεζόν. Τα χρόνια που ακολούθησαν δεν ήταν «γόνιμα» για τους «ερυθρολεύκους» στον θεσμό του πρωταθλήματος, καθώς τερμάτιζαν στη δεύτερη ή τρίτη θέση του βαθμολογικού πίνακα. Η έλευση του μεγάλου Ούγγρου τεχνικού Μάρτον Μπούκοβι στο λιμάνι, όμως, έμελλε ν αλλάξει τα πράγματα. Ο Μπούκοβι, που λατρεύτηκε όσο κανένας άλλος προπονητής στην ιστορία του συλλόγου, με τα πρωτοποριακά του συστήματα και τη δουλειά του κατέστησε και πάλι τον Ολυμπιακό κυρίαρχο. Στηρίχθηκε σε ορισμένους σπουδαίους παίκτες (Σιδέρης, Μποτίνος, Γιούτσος, Πολυχρονίου κ.ά) κι έφτιαξε ένα σύνολο με επιθετικούς προσανατολισμούς, που απέδιδε εξαιρετικό ποδόσφαιρο. Ο Ολυμπιακός κέρδισε το πρώτο του πρωτάθλημα επί Εθνικής Κατηγορίας το 1966, επίτευγμα που επανꭩλαβε και την επόμενη χρονιά. Η συνεργασία του Μπούκοβι με τον Ολυμπιακό έληξε άδοξα, πάντως, αφού η Χούντα των συνταγματαρχών τον «υποχρέωσε» ν’ αποχωρήσει από τη χώρα μας. Στη συνέχεια ο Ολυμπιακός πέρασε μια μικρή περίοδο κάμψης, όμως όταν ανέλαβε πρόεδρος ο Νίκος Γουλανδρής, ξόδεψε πολλά χρήματα, προκειμένου να φέρει στην αγαπημένη του ομάδα στις αρχές της δεκαετίας του ‘70 τους καλύτερους ποδοσφαιριστές και να την ξανακάνει μεγάλη.
Με «μαέστρο» τον αείμνηστο Λάκη Πετρόπουλο και πρώτα «βιολιά» τους Γιώργο Δεληκάρη,Υβ Τριαντάφυλλο, Μιχάλη Κρητικόπουλο, καθώς και τον εξαιρετικό πορτιέρο Παναγιώτη Κελεσίδη, οι «ερυθρόλευκοι» την τριετία 1973-1975 κατέκτησαν τρία συνεχόμενα πρωταθλήματα (δύο νταμπλ το 1973 και το 1975), ενώ πέτυχαν ακατάρριπτα μέχρι σήμερα ρεκόρ, όπως για παράδειγμα τα 102 γκολ ενεργητικό το 1974, καθώς και το μεγαλύτερο σκορ στην ιστορία της Α’ Εθνικής (11-0 τον Φωστήρα). Το δεύτερο μισό της δεκαετίας του ‘70 ο Ολυμπιακός περιορίστηκε σε δευτερεύοντα ρόλο, καθώς τότε μεσουρανούσαν η εκπληκτική ΑΕΚ του Φάντροκ και ο ΠΑΟΚ. Το καλοκαίρι του 1979 το ποδόσφαιρο στη χώρα μας γίνεται επαγγελματικό (η νοοτροπία των ανθρώπων του πάλι όχι…) μπαίνοντας έτσι σε νέα βάση. Πρόεδρος του Ολυμπιακού είναι πλέον ο Σταύρος Νταϊφάς, ενώ στον πάγκο της ομάδας κάθεται ο Καζιμίρ Γκόρσκι. Η παρουσία των Αναστόπουλου, Σαργκάνη, Νοβοσέλατς, Γαλάκου, Μητρόπουλου αποτελεί εγγύηση υπεροχής για τους «ερυθρόλευκους», που κατακτούν τα πρώτα τέσσερα επαγγελματικά πρωταθλήματα (1980-83) αναγκάζοντας την ιταλική εφημερίδα «La Gazzetta dello Sport» να τον χαρακτηρίσει «επαγγελματία πρωταθλητή»!

Ο επόμενος τίτλος για τον Ολυμπιακό έρχεται το 1987, όταν κερδίζει άνετα το πρωτάθλημα με δέκα βαθμούς διαφορά απ’ τον δεύτερο Παναθηναϊκό. Το έτος εκείνο αποτέλεσε σημείο αναφοράς για τους φίλους του Ολυμπιακού τα επόμενα χρόνια, αφού η ομάδα πέρασε βαθιά αγωνιστική κρίση μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ‘90. Η έλευση του Λάγιος Ντέταρι το 1988 προκάλεσε θύελλα ενθουσιασμού στους πολυπληθείς υποστηρικτές των «ερυθρολεύκων», όμως τα πράγματα δεν ήλθαν όπως τα περίμεναν, με αποτέλεσμα τα δύο Κύπελλα (1990 και 1992) και το Σούπερ Καπ του 1992 να είναι οι μοναδικοί τίτλοι που πανηγύρισαν στο λιμάνι μέχρι το 1996. Τη σεζόν 1992-93, πάντως, οι Πειραιώτες καταφέρνουν να φτάσουν για πρώτη φορά στην ιστορία τους σε προημιτελική φάση ευρωπαϊκής διοργάνωσης (του Κυπέλλου Κυπελλούχων), όπου και αποκλείστηκαν από την ισπανική Ατλέτικο Μαδρίτης, αφού πρώτα είχαν πανηγυρίσει πρόκριση επί της Μονακό με νίκη στο Πριγκιπάτο. Το 1993 την προεδρεία της ομάδας αναλαμβάνει ο Σωκράτης Κόκαλης, που επιχειρεί να καταστήσει και πάλι κυρίαρχο του ελληνικού ποδοσφαίρου τον Ολυμπιακό. Και το πέτυχε! Το καλοκαίρι του 1996, την τεχνική ηγεσία της ομάδας αναλαμβάνει ο επιτυχημένος από τη θητεία του στον πάγκο της ΑΕΚ, Ντούσαν Μπάγεβιτς.

Την ίδια εποχή στον Πειραιά έρχονται μεταξύ άλλων οι Τζόρτζεβιτς και Γιαννακόπουλος (που αγωνίζονταν στον Ολυμπιακό) και προστίθενται στο ήδη πλούσιο ρόστερ της ομάδας (Καραπιάλης, Αλεξανδρής, Γεωργάτος, Σαμπανάτζοβιτς κ.ά.) και με καθοδηγητή τον Μπάγεβιτς βάζουν τέλος στη μακρά περίοδο… ξηρασίας του Ολυμπιακού ανοίγοντας μια νέα σελίδα στην ιστορία του συλλόγου. Η πορεία του Ολυμπιακού από ‘κει κι έπειτα είναι ονειρεμένη για τους φιλάθλους του. Οι «ερυθρόλευκοι» εγκαθιδρύουν τη μονοκρατορία τους στον ελλαδικό χώρο, καθώς «θρυμματίζουν» το δικό τους ρεκόρ κατακτώντας επτά συνεχή πρωταθλήματα (1997-2003), ενώ το 1999 κερδίζουν και το Κύπελλο και αποκλείονται (από τη Γιουβέντους) για μια… ανάσα από την ημιτελική φάση του Τσάμπιονς Λιγκ. Στο μεταξύ ο Ολυμπιακός απ’ το 1997 χρησιμοποιεί ως έδρα του το Ολυμπιακό Στάδιο και λίγα χρόνια αργότερα ξεκινούν τα έργα ανοικοδόμησης του νέου «Καραϊσκάκη». Το καλοκαίρι του 2004 το νέο γήπεδο του Ολυμπιακού (πραγματικό στολίδι για τη χώρα μας είναι η αλήθεια) ανοίγει τις πύλες του για να υποδεχθεί τη συνέχεια της ιστορίας του Ολυμπιακού. Ο τελευταίος στην πρώτη του χρονιά στη φυσική του έδρα (την οποία έχει προλάβει να μετατρέψει σε απόρθητο κάστρο) είναι μέσα σ’ όλους τους στόχους του, αφού ήδη βρίσκεται στην κορυφή του πρωταθλήματος (ισόβαθμος με τον Παναθηναϊκό) εννέα αγωνιστικές πριν το φινάλε του, συνεχίζει στη φάση των «16» του Κυπέλλου UEFA (αντίπαλος η Νιούκαστλ), ενώ έχει φτάσει στα προημιτελικά του Κυπέλλου Ελλάδος, όπου καλείται να ξεπεράσει το εμπόδιο της Καστοριάς.
Πλήθος σπουδαίων ποδοσφαιριστών έχουν φορέσει την «ερυθρόλευκη» φανέλα όλ’ αυτά τα χρόνια. Από που ν’ αρχίσει και που να τελειώσει κανείς. Βασίλης Καραπιάλης, Τάσος Μητρόπουλος, Νίκος Αναστόπουλος, Μάικ Γαλάκος, Γιώργος Δεληκάρης, Νίκος Γιούτσος, Βασίλης Μποτίνος, Γιώργος Σιδέρης, Μίμης Στεφανάκος, Κώστας Πολυχρονίου, Σάββας Θεοδωρίδης, Ηλίας Υφαντής, Θανάσης Μπέμπης, Ηλίας Ρωσσίδης, Γιώργος Δαρίβας, Μπάμπης Κοτρίδης, Ανδρέας Μουράτης, Γιάννης Βάζος, Αχιλλέας Γραμματικόπουλος, Φίλιππος Κουράντης, Λεωνίδας Ανδριανόπουλος, Ντίνος Ανδριανόπουλος, Βασίλης Ανδριανόπουλος, Γιάννης Ανδριανόπουλος, Γιώργος Ανδριανόπουλος, Ρόγκερ Αλμπερτσεν, Μίλτον Βιέρα, Σίνισα Γκόγκιτς, Ιλια Ιβιτς, Γκενάντι Λιτόφτσενκο, Χούλιο Λοσάντα, Χόρχε Μπάριος, Λάγιος Ντέταρι, Μάρτιν Νοβοσέλατς, Ολεγκ Προτάσοφ, Μίλος Σέστιτς, Υβ Τριαντάφυλλος, Χουάν Χιλμπέρτο Φούνες,Ζιοβάννι, Ριβάλντο, Ντιόγο, Γκαλέτι, Καρεμπέ, Ζε Ελίας, Κοβάσεβιτς, Μπελούτσι, Λουα Λουα, Λέτο, Τουρέ, Σούρερ,Ρ. Μπράβο, Ντουντού, Καστίγιο, Τζόρτζεβιτς, Ζ. Σέζαρ, Μπερμούδες, Ζάχοβιτς, Νούνιες, Λεντέσμα, Γκόγκιτς και τόσοι άλλοι που ξεσήκωσαν με τις ενέργειές τους τα πλήθη και άφησαν τις δικές τους «πινελιές» στα γήπεδα…

Οι «θρυλικοί» 11 όλων των εποχών

Η καλύτερη ενδεκάδα όλων των εποχών του Ολυμπιακού δεν είναι εύκολη επιλογή. Ο καθένας μπορεί να έχει τις δικές του προτιμήσεις και τους δικούς του «λατρεμένους». Σύμφωνα με το δημοψήφισμα που διοργάνωσε το επίσημο περιοδικό του Ολυμπιακού οι καλύτεροι 11 της ιστορίας με σειρά προτεραιότητας είναι οι: Δεληκάρης, Αναστόπουλος, Σιδέρης, Καραπιάλης, Τζόρτζεβιτς, Ζιοβάνι, Ντέταρι, Μουράτης, Αλεξανδρής, Κελεσίδης, Γιούτσος. Εμείς παρατάσσουμε τους δικούς μας… υπέροχους 11.

1. Τερματοφύλακας: Παναγιώτης Κελεσίδης
Κατέφθασε από τον Πανσερραϊκό το 1972. Η καταπληκτική εμφάνισή του στη Λεωφόρο απέναντι στον Παναθηναϊκό που συνδυάστηκε με νίκη του Ολυμπιακού (1-0) σήμανε την καθιέρωση του. Κατέκτησε τρία πρωταθλήματα και δύο Κύπελλα.
Εύφημος μνεία: Σάββας Θεοδωρίδης, Νίκος Σαργκάνης, Δημήτρης Ελευθερόπουλος.

2. Δεξιός οπισθοφύλακας: Ηλίας Ρωσίδης
Μέλος της θρυλικής ομάδας του ’50 και των έξι συνεχών πρωταθλημάτων. Απροσπέλαστος, εξέφραζε το πηγαίο πάθος για νίκη ταυτόχρονα με την αρχοντιά και την ανωτερότητα.
Εύφημος μνεία: Πέτρος Μίχος, Στράτος Αποστολάκης.

3. Αριστερός οπισθοφύλακας: Γρηγόρης Γεωργάτος
Στα τέλη της δεκαετίας του ’90 συγκαταλεγόταν ανάμεσα στα κορυφαία πλάγια μπακ του κόσμου. Η μετεγγραφή του στην Ίντερ, την εποχή που η ομάδα του Μιλάνου αγόραζε την αφάν γκατέ του πλανήτη, αποτέλεσε την απόλυτη αναγνώριση του ταλέντου του. Με τον Ολυμπιακό κατέκτησε τέσσερα πρωταθλήματα και ένα Κύπελλο, ενώ η σχέση αγάπης που ανέπτυξε με τον κόσμο είναι σπάνια.
Εύφημος μνεία: Νίκος Βαμβακούλας.

4. Κεντρικός αμυντικός: Μάρτιν Νοβοσέλατς
Ο Νοβοσέλατς αποτελεί, ίσως, τον πλέον κλασσάτο αμυντικό που φόρεσε την «ερυθρόλευκη» φανέλα. Πανηγύρισε δύο πρωταθλήματα, καθώς εξωγενείς παράγοντες δεν του επέτρεψαν τη μακροημέρευση στο λιμάνι. Εύφημος μνεία: Κυριάκος Καραταΐδης.

5. Κεντρικός αμυντικός: Ανδρέας Μουράτης
Ο κορυφαίος αμυντικός των καιρών του διακρίθηκε για το ήθος και την αγωνιστικότητά του. Ο επονομαζόμενος «Μισούρι» αγωνίστηκε από το 1945 έως το 1955 στον Ολυμπιακό διακρινόμενος πέραν των αμυντικών ικανοτήτων του και τις εκτελέσεις φάουλ και πέναλτι.
Εύφημος μνεία: Κώστας Πολυχρονίου.

6. Αμυντικός μέσος: Μπάμπης Κοτρίδης
Αγωνίστηκε στη θέση του «κόφτη» την εποχή που ο αμυντικός μέσος αποτελούσε δευετρεύον στοιχείο του παιχνιδιού. Ωστόσο, η πληθωρική παρουσία του τον μετέτρεψε γρήγορα σε πρωταγωνιστή της σπουδαίας ομάδας του Ολυμπιακού.
Εύφημος μνεία: Κριστιάν Καρεμπέ, Ιεροκλής Στολτίδης.


7. Σέντερ φορ: Γιώργος Σιδέρης
Ο μεγαλύτερος κανονιέρης στην ιστορία του Ολυμπιακού, με τον οποίο σημείωσε 225 γκολ στο πρωτάθλημα και 60 στο Κύπελλο, επιδόσεις-ρεκόρ του συλλόγου και οι δύο. Ο «Φόντακας» αγωνίστηκε με τα «ερυθρόλευκα» από το 1959 έως το 1971 (με μικρό διάλειμμα στη βελγική Αντβέρμπ).
Εύφημος μνεία: Υβ Τριαντάφυλλος.

8. Οργανωτής: Θανάσης Μπέμπης
Πρόκειται για τον «εγκέφαλο» της υπερομάδας των ‘50ς. Ο «Πινόκιο» μεταπήδησε το 1950από τον Φωστήρα στον Ολυμπιακό, όπου έκλεισε την καριέρα του το 1964 έχοντας κατακτήσει έξι Πρωταθλήματα, εννέα Κύπελλα και μία θέση στις καρδιές των Ολυμπιακών ως το «δέκα το καλό».
Εύφημος μνεία: Ριβάλντο, Βασίλης Καραπιάλης, Στέλιος Γιαννακόπουλος.

9. Σέντερ φορ: Νίκος Αναστόπουλος
Γύρω του χτίστηκε η αυτοκρατορία της δεκαετίας του ’80. Κατέκτησε τέσσερα πρωταθλήματα, δύο Κύπελλα, αναδείχθηκε τέσσερις φορές πρώτος σκόρερ ως παίκτης του Ολυμπιακού, είχε 73 συμμετοχές με το εθνόσημο και 29 γκολ, ενώ έγινε ο πρώτος Έλληνας που αγωνίστηκε στο Καμπιονάτο, μάλιστα στην προ-Μποσμάν εποχή των δύο ξένων ανά ομάδα.
Εύφημος μνεία: Αλέξης Αλεξανδρής, Βασίλης Μποτίνος, Νίκος Γιούτσος

10. Οργανωτής: Γιώργος Δεληκάρης
Ίσως σε αυτόν να οφείλεται η αιώνια λατρεία των Ολυμπιακών για τα «δεκάρια». Αγαπήθηκε όσο ελάχιστοι, παρά το γεγονός ότι μετά από 9 χρόνια στο λιμάνι μεταπήδησε στον Παναθηναϊκό. Στα «πράσινα» ένιωθε αποξενωμένος και εγκατέλειψε την ενεργό δράση απρόσμενα. Προερχόμενος από τον Αργοναύτη, φόρεσε την ερυθρόλευκη φανέλα το 1969 και κατέκτησε τρία πρωταθλήματα και ισάριθμα Κύπελλα.
Εύφημος μνεία: Ζιοβάνι, Λάγιος Ντέταρι, Ριβάλντο.

11. Αριστερός μέσος: Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς
Ποτέ άλλοτε στην ιστορία του Ολυμπιακού ένας παίκτης δεν ήταν τόσο πολύτιμος όσο ο «Τζόλε». Το «βαρόμετρο» του Ολυμπιακού από το 1996 έως και σήμερα είναι σίγουρα ο καλύτερος ξένος παίκτης που έχει αγωνιστεί στο λιμάνι, αλλά ίσως και ο καλύτερος «ερυθρόλευκος» όλων των εποχών. Έχει κατακτήσει επτά πρωταθλήματα και ένα Κύπελλο Ελλάδας.
Εύφημος μνεία: Βασίλης Μποτίνος, Νίκος Γιούτσος

Οι κορυφαίοι ξένοι ποδοσφαιριστές
Οι ξένοι ποδοσφαιριστές έχουν γράψει το δικό τους κεφάλαιο στην ιστορία του Ολυμπιακού. Πολλοί ήραν με την ταμπέλα του «Μεσσία», αλλά δεν κατάφεραν να ανταποκριθούν στις προσδοκίες. Όσοι προσέφεραν μνημονεύονται μέχρι σήμερα στις συζητήσεις και τα συνθήματα των φίλων του Ολυμπιακού. Ιδού οι πέντε κορυφαίοι, λαμβάνοντας υπόψη κατά πρώτο λόγο την αγάπη των «ερυθρόλευκων» φιλάθλων και δευτερευόντως την συνεισφορά τους στην ομάδα.

Τζόρτζεβιτς: Ο κορυφαίος
Ίσως ο καλύτερος παίκτης της ιστορίας του Ολυμπιακού δεδομένης της προσφοράς του, του ταλέντου του, των τίτλων του, αλλά κυρίως της επιρροής του στο παιχνίδι του Ολυμπιακού. Η κυριαρχία του στο ελληνικό πρωτάθλημα ήταν ίσως πρωτοφανής. Οι «ερυθρόλευκοι» έχτισαν την αυτοκρατορία των 7+1 πρωταθλημάτων γύρω από το αρχοντικό και πολύπλευρο ταλέντο του «Τζόλε», ο οποίος είναι πλέον και αρχηγός των Πειραιωτών.

Ζιοβάνι: Ο «μάγος»
Εφόσον θεωρήσουμε τον Τζόρτζεβιτς περισσότερο Έλληνα παρά ξένο, ο Ζιοβάνι κατακτά τα πρωτεία όσον αφορά στη θέση του κορυφαίου ξένου όλων των εποχών στον Ολυμπιακό. Σε έξι χρόνια έχει κατακτήσει πέντε πρωταθλήματα. Πόσοι ξένοι μένουν στην εποχή μας τόσα χρόνια σε μία ομάδα; Ο Ζιοβάνι έφερε με τις εμπνεύσεις του τη… Βραζιλία στον Πειραιά και έτσι θα πρέπει να εξηγηθεί η πρωτοφανής αγάπη των φίλων του Ολυμπιακού προς το πρόσωπό του.

Ντέταρι: Λ(άγιος) ο Θεός
Λ(άγιος) ισχυρός, Λ(άγιος) αθάνατος! Η σπουδαιότερη μετεγγραφή που πραγματοποίησε ποτέ ελληνικός σύλλογος. Ο Ντέταρι έπιασε λιμάνι τον καιρό που τον διεκδικούσε η… μισή Ευρώπη. Η Γιουβέντους έμεινε με το όνειρο, καθώς ο Ολυμπιακός του Κοσκωτά πλειοδότησε. Πώς θα αντιδρούσατε αν ο Ολυμπιακός αποκτούσε εφέτος έναντι 90 εκατ. ευρώ, λόγου χάριν, τον Σεφτσένκο; Τέτοιο ήταν το μέγεθος της ακριβότερης τότε μετεγγραφής στο παγκόσμιο στερέωμα. Ο Ντέταρι έμεινε μόλις δύο σεζόν στο λιμάνι κατακτώντας ένα Κύπελλο πληρώνοντας τη διοικητική ανυπαρξία.

Προτάσοφ: Το «μινγκ»
Το 1988 συναγωνιζόταν με τον Μάρκο Φαν Μπάστεν για τον (άτυπο) τίτλο του κορυφαίου σέντερ φορ στην Ευρώπη. Δύο χρόνια αργότερα ερχόταν στον Ολυμπιακό για να αντικαταστήσει (όχι στο γήπεδο, αλλά σε αξία) τον Λάγιος Ντέταρι. Δεν κατάφερε και αυτός να κατακτήσει πρωτάθλημα περιοριζόμενος σε ένα Κύπελλο, ωστόσο το ταλέντο του ήταν καταφανές. Άλλωστε, πρόκειται για τον δεύτερο σε αριθμό συμμετοχών με την Εθνική ομάδα της ενιαίας ΕΣΣΔ, πίσω μόνο από τον Όλεγκ Μπλαχίν. Το 2003, ο Όλεγκ Προτάσοφ κατέκτησε το πρωτάθλημα με τον Ολυμπιακό, αλλά ως προπονητής.

Καρεμπέ: Ο τζέντλεμαν
Έως και την έλευση του Ριβάλντο, ο Κριστιάν Καρεμπέ ήταν ο μοναδικός παίκτης που έχει κατακτήσει όλους τους πιθανούς τίτλους, είτε σε συλλογικό είτε σε επίπεδο εθνικών ομάδων. Ο Παγκόσμιος Πρωταθλητής και Πρωταθλητής Ευρώπης προσέθεσε στον Ολυμπιακό γαλλική φινέτσα και «πνευμόνια» στο χώρο της μεσαίας γραμμής, κατέκτησε δύο πρωταθλήματα με τα «ερυθρόλευκα», ενώ το όνομά του επευφημείται ακόμη από την εξέδρα. Πολλοί υποστηρίζουν ότι θα πρέπει σύντομα να επιστρέψει και να αναλάβει διοικητικό πόστο

Ριβάλντο : Ο Παγκόσμιος
Αν και μόνο 2 χρόνια στην Ελλάδα Ο Ρίμπο (όπως χαϊδεύτηκα τον αποκαλούν οι φίλοι του Θρύλου), έχοντας κατακτήσει τα πάντα στην καριέρα του τόσο σε συλλογικό όσο και σε Εθνικό επίπεδο, κατάφερε να χαρίσει με δικά του γκολ, το πρωτάθλημα και το κύπελλο στον Θρύλο σε μια παράξενη και δύσκολη χρονιά, προσθέτοντας το όνομά του στην ένδοξη ιστορία του συλλόγου και προσφέροντας αίγλη στην ομάδα με την παρουσία του.

Εύφημος μνεία: Νοβοσέλατς, Ίβιτς, Λοσάντα, Λιτόφτσενκο, Σέστιτς, Εσταβίλιο, Φούνες, Ζέτερμπεργκ, Ζάχοβιτς, Ζε Ελίας, Μπάριος, Τουρέ, Μπελούτσι, Ντιόγο, Λέτο, Γκαλέτι, Καστίγιο, Ντουντού, Μέλμπεγκ, Νταρμπυσιρ.

Η 13άδα των περήφανων νικών
Κάποιες νίκες είναι που μένουν ανεξίτηλες στη μνήμη των απανταχού φιλάθλων. Οι αγώνες αυτοί κυκλοφορούν από στόμα σε στόμα, όσοι τις έζησαν νιώθουν ευγνώμονες, εκείνοι που τις διηγούνται νοσταλγούν και όσοι τις μαθαίνουν τις μυθοποιούν ακόμη περισσότερο! Ιδού η ενδεκάδα των πλέον αλησμόνητων νικών του Ολυμπιακού.

1. Ολυμπιακός-Σάντος 2-1
«Ακόμα σε θυμούνται η Σάντος και ο Πελέ»… Σε μία εποχή, κατά ην οποία οι διεθνείς αναμετρήσεις και οι ευρωπαϊκές διοργανώσεις δεν είχαν τη σημασία και την αίγλη του σήμερα, οι διεθνείς φιλικοί αγώνες αντιμετωπίζονταν ως επίσημοι. Η περιοδεία της Σάντος στην Ευρώπη σήμαινε… γκολ και θέαμα. Ο Παναθηναϊκός είχε ήδη ηττηθεί 3-2 και η ΑΕΚ 3-0. Όμως, το τρένο του Πελέ σταμάτησε στον Πειραιά. Με γκολ των Ποσειδώνα και Σουρούνα, ο Ολυμπιακός επικρατεί 2-1 (αυτογκόλ Στεφανάκου) και το ΦΩΣ γράφει: «Ο Ολυμπιακός 2-1 ενίκησε υπεράξια τη μαγική Σάντος που εσώθη από πανωλεθρία. Ο Πολυχρονίου διέλυσε τον Πελέ, ενώ ο γίγας Στεφανάκος υπήρξεν ημίθεος!».

2. Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός 3-0
Η «ψύχωση» για το «7ο σερί» πρωτάθλημα οδηγεί τους «ερυθρόλευκους» στο παθιασμένο και αποφασιστικό 3-0 επί του Παναθηναϊκού στη Ριζούπολη. Ο Ζιοβάνι ανοίγει το σκορ στο 2ο μόλις λεπτό και ο Στέλιος Γιαννακόπουλος προσθέτει ακόμη δύο (16’, 47’) προτού αναχωρήσει για το Μπόλτον. Για την ιστορία: στον Παναθηναϊκό αρκούσε ακόμη και ήττα με ένα γκολ διαφορά…

3. Κάλιαρι-Ολυμπιακός 0-1
Η μεγάλη ομάδα των ‘70ς γίνεται η πρώτη ελληνική που αποκλείει ιταλική. Ο Ολυμπιακός νικά με το εύθραυστο 2-1 χάρη σε γκολ των Γιούτσου, Τριαντάφυλλου στο Καραϊσκάκη. Στη ρεβάνς αρκεί ένα γκολ του Γιούτσου για να δώσει τη νίκη και την πρόκριση στον Ολυμπιακό για να σταματήσει η πορεία στο Κύπελλο UEFA πάνω στην Τότεναμ. Την επομένη της νίκης στην Ιταλία το ΦΩΣ γράφει: «Οι Ημίθεοι του Ολυμπιακού με καρδιά χιλίων λεόντων κατεσπάραξαν μέσα στη Σαρδηνία τ᷅ς τίγρεις της Ιταλίας».

4. Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός 2-1
Στην παραδοσιακή πόλη των… μπαράζ, ο Ολυμπιακός πανηγυρίζει ακόμη ένα πρωτάθλημα σε «no-tomorrow-game». Αυτή τη φορά λυγίζει την αντίσταση του Παναθηναϊκού με 2-1 και τέρματα των Εσταβίλιο, Αναστόπουλου. Για να φτάσει στο μπαράζ, ο Ολυμπιακός έχει ανατρέψει διαφορά 7 βαθμών από τον πρωτοπόρο Παναθηναϊκό, ο οποίος «αυτοκτόνησε» την προτελευταία αγωνιστική γνωρίζοντας την ήττα στη Θεσσαλονίκη από τον Ηρακλή.

5. Ολυμπιακός-Σέλτικ 2-0
Ο Ολυμπιακός πετυχαίνει μία εκ των κορυφαίων προκρίσεων της ευρωπαϊκής ιστορίας του. Απέναντι στη μεγάλη Σέλτικ της εποχής αποσπά ισοπαλία 1-1 στην Γλασκόβη προηγούμενος μάλιστα με γκολ του Βιέρα. Στη ρεβάνς του κατάμεστου Καραϊσκάκη, οι «ερυθρόλευκοι» επικρατούν 2-0 με γκολ των Κρητικόπουλου, Σταυρόπουλου. Το ΦΩΣ γράφει: «Ο υπεργίγας Ολυμπιακός πάτησε, έλιωσε, σκόρπισε και εταπείνωσε την Σέλτικ 2-0 γάζοντας την έξω από το Κύπελλο της Ευρώπης με υπερθέαμα που έκοβε την αναπνοή εκατομμυρίων Ελλήνων. Τα λιοντάρια του Θρύλου κατέπληξαν». Στον επόμενο γύρο ο διαιτητής Πολοτάι ακυρώνει τρία γκολ του Ολυμπιακού και το τελικό 3-0 επί της Άντερλεχτ δεν είναι αρκετό μετά το 5-1 του Βελγίου. ΦΩΣ: «Ένας απατεώνας, πουλημένος διαιτητής, ελήστεψε τον υπεργίγαντα Ολυμπιακό».

6. Ολυμπιακός-Άρης 2-1
Η τελική βαθμολογία του πρωταθλήματος του 1980, πρώτου επαγγελματικού, βρίσκει… συνωστισμένες την κορυφή και τις παρυφές της τέσσερις ομάδες. Χάρη στη νίκη της προτελευταίας αγωνσιτικής επί του Παναθηναϊκού (1-0, Κουσουλάκης), ο Ολυμπιακός ισοβαθμεί στην πρώτη θέση με τον Άρη. Στο μπαράζ του Βόλου, στις 25 Μαΐου, τα γκολ των Κουσουλάκη, Άλστρομ δίνουν το πρωτάθλημα στον Ολυμπιακό (2-1).

7. Ολυμπιακός-ΑΕΚ 4-3
Προτελευταία αγωνιστική του 2002. Η ΑΕΚ του Σάντος φιλοξενείται στο Ολυμπιακό Στάδιο από τον Ολυμπιακό και θέλει την ισοπαλία για να κατακτήσει τον τίτλο. Προηγείται, μάλιτσα, 1-0. αλλά οι «ερυθρόλευκοι» είναι αποφασισμένοι να διατηρήσουν τα σκήπτρα. Με πρωταγωνιστές και σκόρερ τους Αλεξανδρή (ο οποίος πέτυχε ένα ανεπανάληπτο «ψαλιδάκι»), Πατσατζόγλου, Τζόρτζεβιτς ο Ολυμπιακός νικά 4-3 και κατακτά το «6ο» σερί πρωτάθλημα.

8. Ολυμπιακός-Άγιαξ 2-0
Ωδή στον Νίκο Αναστόπουλο. Ο Ολυμπιακός είναι κυρίαρχος στον ελλαδικό χώρο στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’80. Ο Άγιαξ τον περιμένει με… ανοικτές αγκάλες στο πλαίσιο του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Οι «ερυθρόλευκοι», οι οποίοι προτίμησαν τη γαλανόλευκη εμφάνιση (με το κλασσικό Fiat) για τη ρεβάνς του Καραϊσκάκη, στέλνουν το ματς στην παράταση, αλλά ο Αναστόπουλος δεν έχει όρεξη για πέναλτι. Σκοράρει δις, χαρίζει την πρόκριση στον Ολυμπιακό, αποθεώνεται και φεύγει για τα ντους παρέα με το… Rexona του.

9. Μονακό-Ολυμπιακός 0-1
Η Μονακό είναι η φιναλίστ του προηγούμενου Κυπέλλου Κυπελλούχων και έχει στις τάξεις της ποδοσφαιριστές όπως οι Κλίνσμαν, Τζορκαέφ, Τιράμ με προπονητή τον Αρσέν Βενγκέρ. Ωστόσο, ο Ολυμπιακός με γκολ του Γιώργου Βαΐτση ύστερα από καταπληκτική προσπάθεια και σέντρα του Μπατίστα παίρνει τη νίκη στο Πριγκιπάτο (1-0). Το ΦΩΣ γράφει: «Βασιλιάς ο Ολυμπιακός κυρίευσε το Πριγκιπάτο». Στη ρεβάνς ο Γιώργος Μύρτσος κατεβάζει «ρολά» και η ομάδα του Μπλαχίν προκρίνεται για πρώτη φορά στην ιστορία του στους «8» ευρωπαϊκής διοργάνωσης, όπου αποκλείεται (πλέον με τεχνικό τον Πέτροβιτς) από την Ατλέτικο Μαδρίτης.

10. Ολυμπιακός-Μπάγερ Λεβερκούζεν 6-2
Η Λεβερκούζεν έχει φτάσει την προηγούμενη χρονιά έως και τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Όμως, εδώ είναι Πειραιάς ή πιο συγκεκριμένα… Ριζούπολη. Αν και βρίσκεται πίσω στο σκορ με τον Ελευθερόπουλο να τον γλιτώνει ακόμη και από επικείμενη συντριβή, ο Ολυμπιακός καταφέρνει να αντιστρέψει τα δεδομένα και να σκοράρει μισή ντουζίνα γκολ! Τζορτζεβιτς, Ζέτερμπεργκ, Καρεμπέ στήνουν το δικό τους πάρτι και το τελικό σκορ μοιάζει εξωπραγματικό! Πάντως, η νίκη αυτή δεν είχε ουσιαστικό αντίκρισμα καθώς ακολούθησε η ήττα (0-3) από την Μακάμπι Χάιφα του Γιτζάκ Σουμ, η οποία ουσιαστικά κόστισε την πρόκριση.

11. Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός 1-4
Ο Νίκος Λυμπερόπουλος έχει σκοράρει ένα υπέροχο γκολ στο ΟΑΚΑ και το 1-1 δίνει προβάδισμα στον Παναθηναϊκό για την πρόκριση στα ημιτελικά του Κυπέλλου. Ωστόσο, ο Ολυμπιακός αποδεικνύεται πολύ σκληρός για να… αποκλειστεί. Ο Λουτσιάνο (αντικαθιστώντας τον Τζόρτζεβιτς που απουσιάζει με την εθνική Σερβίας) κάνει το παιχνίδι της ζωής του σκοράροντας από τα 40 μέτρα απέναντι στον… Νικοπολίδη, ο Γεωργάτος δείχνει με τους συμπαίκτες του τη φανέλα του (όπως είχε κάνει ο «Λύμπε» στον πρώτο αγώνα) και ο Ζιοβάνι χαϊδεύει την μπάλα για ο τελικό 4-1.

12. Ολυμπιακός-Μπενφίκα 5-1
Ο Ολυμπιακός για τους ομίλους του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ παίζει με την Μπενφίκα στο Στάδιο Καραϊσκάκη και μέσα σε 30 λεπτά έχει καταφέρει να σκορπίσει τους Πορτογάλους, αφού προηγείται με 3-0 και έχοντας σκορπίσει θύελλα ενθουσιασμού στον κόσμο του που παραληρεί. Τελικό σκορ 5-1 με τον Ντιόγο να πετυχαίνει ένα καταπληκτικό γκολ.

13. Ολυμπιακός-Χέρτα Βερολίνου 4-0
Για την ίδια χρονιά και στην ίδια διοργάνωση ο Ολυμπιακός πετυχαίνει άλλη μια πολύ μεγάλη νίκη επί της μέχρι εκείνη την στιγμή πρωτοπόρου της Μπουντεσλίγκα με 4-0, κάνοντας ότι θέλει μέσα στο γήπεδο. Έτσι ολοκλήρωσε έναν ονειρικό μήνα μέσα στον οποίο έπαιξε εκπληκτικό επιθετικό ποδόσφαιρο.

ΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ

Ποδόσφαιρο
Τίτλοι ( 66 ):
37 Πρωταθλήματα Ελλάδος: 1931, 1933, 1934, 1936, 1937, 1938, 1947, 1948, 1951, 1954, 1955, 1956, 1957, 1958, 1959, 1966, 1967, 1973, 1974, 1975, 1980, 1981, 1982, 1983, 1987, 1997, 1998, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009.
24 Κύπελλα Ελλάδος: 1947, 1951, 1952, 1953, 1954, 1957, 1958, 1959, 1960, 1961, 1963, 1965, 1968, 1971, 1973, 1975, 1981, 1990, 1992, 1999, 2005, 2006, 2008, 2009.
4 Σούπερ Καπ: 1980, 1987, 1992, 2007.
1 Βαλκανικό Κύπελλο: 1963.

Μπάσκετ
Τίτλοι ( 21 ):
9 Πρωταθλήματα Ελλάδος [ Ανδρών ]: 1949, 1960, 1976, 1978, 1993, 1994, 1995, 1996, 1997.
8 Κύπελλα Ελλάδας [ Ανδρών ]: 1976, 1977, 1978, 1980, 1994, 1997, 2002.
1 Ευρωλίγκα [ Ανδρών ]: 1997.
3 Πρωταθλήματα Ελλάδος Γυναικών: 1956, 1958, 1959

Βόλεϊ
Τίτλοι ( 38 ):
23 Πρωταθλήματα Ελλάδας [ Ανδρών ]: 1968, 1969, 1974, 1976, 1978, 1979, 1980, 1981, 1983, 1987, 1988, 1989, 1990, 1991, 1992, 1993, 1994, 1998, 1999, 2000, 2001, 2003, 2009.
12 Κύπελλα Ελλάδας [ Ανδρών ]: 1981, 1983, 1989, 1990, 1992, 1993, 1994, 1997, 1998, 1999, 2001, 2009.
1 Σούπερ Καπ Ελλάδας [ Ανδρών ]: 2000.
1 Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης [ Ανδρών ]: 1996.
1 Top Teams Cup [ Ανδρών ]: 2005.

Πόλο
Τίτλοι ( 41 ):
22 Πρωταθλήματα Ελλάδας [ Ανδρών ]: 1933, 1934, 1947, 1949, 1951, 1952, 1969, 1971, 1992, 1993, 1995, 1996, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004, 2005, 2007, 2008, 2009
12 Κύπελλα Ελλάδας [ Ανδρών ]: 1992, 1993, 1997, 1998, 2001, 2002, 2003, 2004, 2006, 2007, 2008, 2009.
2 Σούπερ Καπ Ελλάδας [ Ανδρών ]: 1997, 1998.
1 Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης [ Ανδρών ]: 2002.
1 Σούπερ Καπ Ευρώπης [ Ανδρών ]: 2002.
3 Πρωταθλήματα Ελλάδας [ Γυναικών ]: 1995, 1998, 2009.

Κολύμβυση
Τίτλοι ( 58 ):
50 Πρωταθλήματα Ελλάδας Open : 1930, 1931, 1932, 1933, 1934, 1935, 1937, 1960, 1961, 1962, 1967, 1969, 1970, 1971, 1972, 1973, 1974, 1975, 1976, 1977, 1978, 1979, 1980, 1981, 1982, 1983, 1984, 1985, 1986, 1988, 1989, 1990, 1991, 1992, 1993, 1994, 1996, 1997, 1998, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009.
9 Κύπελλα Ελλάδος Γυναικών: 1965, 1966, 1983, 1984, 1985, 1986, 2001, 2005,2006

Ιστιοπλοΐα
Τίτλοι ( 70 ):
22 Πανελλήνια πρωταθλήματα κατηγορίας Finn : 1972, 1973, 1974, 1976, 1977, 1978, 1979, 1980, 1982, 1996, 1997, 1998, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008
1 Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Lighting: 2004
19 Πρωταθλήματα Eurolymp,
5 Παγκόσμια Πρωταθλήματα Finn (Παπαθανασίου) + 1 Soling (Μπουντούρης),
5 Πρωταθλήματα Ευρώπης Finn (Παπαθανασίου).
8 Πανελλήνια Πρωταθλήματα κατηγορίας Soling: 1980, 1982, 1983, 1984, 1986, 1987, 1992, 1993
3 Πανελλήνια Πρωταθλήματα κατηγορίας Star: 1986, 1987, 1995
3 Πανελλήνια Πρωταθλήματα κατηγορίας Dragon: 1970, 1971, 1972
2 Πανελλήνια Πρωταθλήματα κατηγορίας Optimist: 1985, 1986
1 Πανελλήνιο Πρωτάθλημα κατηγορίας Laser: 1976

Επιτραπέζια αντισφαίριση (Πινγκ Πονγκ)
Τίτλοι ( 153 )
3 Διασυλλογικά πρωταθλήματα Ελλάδας [ Ανδρών ]: 1980, 2004, 2005.
4 Κύπελλα Ελλάδας [ Ανδρών ]: 2003, 2004, 2005, 2008.
18 Διασυλλογικά πρωταθλήματα Ελλάδας [ Γυναικών ]: 1961, 1962, 1964, 1965, 1967, 1975, 1981, 1982, 1983, 2000, 2001, 2002, 2005, 2006, 2007, 2009.
11 Κύπελλα Ελλάδας [ Γυναικών ]: 1965, 1966, 1983, 1984, 1985, 1986, 2001, 2005, 2006, 2007, 2008.
15 Πανελλήνια πρωταθλήματα Ατομικού [ Ανδρών ]: 1970, 1970 (Μαντζάρογλου), 1971, 1971 (Μαντζάρογλου), 1972, 1976, 1976 (A Κατηγορία), 1976 (Μαντζάρογλου), 1977, 1977 (A Κατηγορία), 1980 (A Κατηγορία), 2004, 2005, 2006, 2007.
37 Πανελλήνια πρωταθλήματα Ατομικού [ Γυναικών ]: 1956, 1957, 1957 (Μαντζάρογλου), 1957 (Κύπελλο Ο.Σ.Φ.Π.), 1959, 1960, 1961, 1962, 1963, 1964, 1964 (Μαντζάρογλου), 1964 (Αθλητική Ηχώ), 1965, 1966, 1966 (Μαντζαρογλου), 1967 (Μαντζάρογλου), 1968, 1970, 1971 (Μαντζάρογλου), 1975, 1975 (A Κατηγορία), 1979 (A Κατηγορία), 1980, 1980 (A Κατηγορία), 1981, 1982, 1983, 1983 (A Κατηγορία), 1984, 1985, 1986, 2000, 2001, 2002, 2005, 2006, 2007.
13 Πανελλήνια πρωταθλήματα Διπλού [ Ανδρών ]: 1970, 1971, 1972, 1973, 1977, 1978, 1979, 1981, 1982, 2004, 2005, 2006, 2008.
19 Πανελλήνια πρωταθλήματα Διπλού [ Γυναικών ]: 1959, 1959 (Εαρινό), 1961, 1962, 1963, 1965, 1966 (Τουρνουά Θεσσαλονίκης), 1976, 1977, 1980, 1981, 1982, 1983, 1986, 1987, 1988, 2005, 2006, 2007.
22 Πανελλήνια πρωταθλήματα Μικτού [ Ανδρών - Γυναικών ]: 1957, 1959, 1961, 1962, 1964, 1965, 1966 (Τουρνουά Θεσσαλονίκης), 1970, 1971, 1972, 1977, 1980, 1981, 1982, 1983, 1984, 1986, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008.
3 Κύπελλα Αττικής [ Ανδρών ]: 2003, 2005, 2009.
8 Κύπελλα Αττικής [ Γυναικών ]: 1998, 2000, 2001, 2002, 2005, 2006, 2007, 2009 Υπολείπονται 2 χρονολογίες στα διασυλλογικά πρωταθλήματα γυναικών, τα οποία σύμφωνα με το επίσημο Site της ομοσπονδίας επιτραπέζιας αντισφαίρισης είναι 18.

Στίβος
Τίτλοι ( 17 ):
2 Πανελλήνια πρωταθλήματα Ανοικτού Στίβου (Γενική Βαθμολογία): 2007, 2009.
4 Πρωταθλήματα Ελλάδος Ανοιχτού Στίβου Ανδρών : 2006, 2007, 2008, 2009.
5 Πανελλήνια Πρωταθλήματα Μαραθώνιου Ανδρών: 1998, 1999, 2000, 2001, 2003.
4 Πανελλήνια πρωταθλήματα Ανωμάλου δρόμου [ Ανδρών ]: 2004, 2007, 2008, 2009.
1 Πανελλήνιo πρωτάθλημα Ανωμάλου δρόμου [ Γυναικών ]: 2008.
1 Πανελλήνιο πρωτάθλημα Σύνθετων αγωνισμάτων [ Ανδρών ]: 2007.

Πάλη
Τίτλοι ( 3 ):
1 Πανελλήνιο πρωτάθλημα ελευθέρας πάλης [ Ανδρών ]: 1977.
1 Πανελλήνιο πρωτάθλημα ελληνορωμαϊκής πάλης [ Ανδρών ]: 2006.
1 Ευρωπαϊκό Κύπελλο Cela Cup [ Ανδρών ]: 2006.

Πυγμαχία
Τίτλοι ( 10 ):
8 Πανελλήνια Πρωταθλήματα Ανδρών: 1969, 1970, 1971, 1972, 1973, 1974, 1975
1 Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Γυναικών: 1970
1 Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα: 2001 (Παπουτσάκης)

Καταδύσεις
Τίτλοι ( 28 ):
13 Πρωταθλήματα Τραμπολίνο 3μ. [ Ανδρών ]: 1958, 1959, 1960, 1961, 1962, 1963, 1964, 1965, 1966, 1967, 1970, 1981, 1989.
8 Πρωταθλήματα ( Αναπηδητήριο ) [ Ανδρών ]: 1960, 1963, 1964, 1965, 1966, 1967, 1969, 1992.
2 Πρωταθλήματα Τραμπολίνο 1μ. [ Ανδρών ]: 1991, 1992.
3 Πρωταθλήματα Τραμπολίνο 3μ. [ Γυναικών ]: 1992, 1993, 1996.
2 Πρωταθλήματα ( Αναπηδητήριο ) [ Γυναικών ]: 1993, 1997.

Κανόε Καγιάκ
Τίτλοι ( 4 ):
1 Πανελλήνιο κύπελλο ήρεμων νερών στο διθέσιο των 500μ. [ Ανδρών ]: 2007.
Πανελλήνιο Πρωτάθλημα: μονοθέσιο καγιάκ 1000μ. (2007), διθέσιο καγιάκ 1000μ. (2007), μονοθέσιο καγιάκ 500μ. (2007)

Σκοποβολή
Τίτλοι (1):
1 Πανελλήνιο κύπελλο Πήλινου Στόχου [ Ανδρών ]: 2004.
Τένις
Το τμήμα αυτό ιδρύθηκε το 1998 και είναι το νεότερο τμήμα του συλλόγου.

Κωπηλασία
Τίτλοι (18):
1 Βαλκανικό Πρωτάθλημα (Μοναχος): 1970
1 Παγκόσμιο Κύπελλο (Πολύμερος): 2006
3 Πανελλήνια πρωταθλήματα Ελλάδος Σκιφ [ Γυναικών ]: 2002, 2003, 2008
3 Πανελλήνια πρωταθλήματα Ελλάδος Σκιφ Ελαφρών βαρών [ Γυναικών ]: 2006, 2007,2008
3 Πανελλήνια πρωταθλήματα Ελλάδος Σκιφ Ελαφρών βαρών [ Ανδρών ]: 2006, 2007,2008
2 Πανελλήνια πρωταθλήματα Ελλάδος Σκίφ [ Ανδρών ]: 2007, 2008
1 Πανελλήνιο πρωταθλήμα Ελλάδος Διπλού Σκιφ Ελαφρών βαρών [ Ανδρών ]: 2006.
2 Πανελλήνια πρωταθλήματα Ελλάδος Διπλού Σκιφ [ Ανδρών ]: 2006, 2008
1 Διασυλλογικό πρωταθλήμα Ελλάδος ENOA Σκιφ [ Γυναικών ]: 2007
1 Διασυλλογικό πρωταθλήμα Ελλάδος ΣΝΔ [ Ανδρών ]: 2007

Άρση Βαρών
Τίτλοι (3):
3 Πρωταθλήματα Ανδρών.

Σύνολο τίτλων σε όλα τα αθλήματα 532.
Όλοι οι τίτλοι είναι επίσημα αναγνωρισμένοι από τις αντίστοιχες Ομοσπονδίες των αθλημάτων.
… Και έπεται συνέχεια!!!

Τα 37 πρωταθλήματα

Ολυμπιακός και πρωταθλητής τείνουν να γίνουν έννοιες ταυτόσημες. Είτε στο σύνολο, είτε στις διοργανώσεις του Πανελληνίου Πρωταθλήματος, της Α’ Εθνικής ή των επαγγελματικών χρόνων, ο Ολυμπιακός έχει κατακτήσει τα περισσότερα πρωταθλήματα από κάθε άλλη ελληνική ομάδα. Ο «Θρύλος» των γηπέδων έχει μάλιστα και το άτυπο ρεκόρ να είναι η μόνη ομάδα που έχει κατακτήσει πάνω από τρία συνεχή πρωταθλήματα: 6 σερί στη δεκαετία του ’50 και ακόμη 7 διαδοχικά από το 1997 έως και το 2003.

1931: «Το πρώτο»! Έτσι θα μπορούσαν να φώναζαν οι παίκτες του Ολυμπιακού εφόσον γνώριζαν ότι θα ακολουθήσουν ακόμη… 31. Μετά το τέλος των τοπικών πρωταθλημάτων το Νοέμβριο του 1930, στις 18 Ιανουαρίου του επόμενου έτους αρχίζει το πανελλήνιο με τη συμμετοχή οκτώ ομάδων (Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΑΕΚ , Άρης, ΠΑΟΚ, Ηρακλής, Εθνικός, Απόλλων) και τελικό νικητή τον Ολυμπιακό με 11 νίκες, δύο ισοπαλίες και μία ήττα.

1933: Οι δύο πρώτες ομάδες του Νότου και ο πρωταθλητής του Βορρά έπαιρναν το εισιτήριο για την τελική φάση. Ο Ολυμπιακός επικρατεί του Άρη και της ΑΕΚ και κατακτά τον τίτλο.

1934: Πρωταθλητής Νότου ο Ολυμπιακός συναντά στον διπλό τελικό τον αντίστοιχο του Βορρά, Ηρακλή. Αν και στη Θεσσαλονίκη βρίσκεται οπίσω στο σκορ με 2-0, ανατρέπει το σκορ νικώντας 3-2. Στον Πειραιά σημειώνει νέα νίκη (2-1) και πανηγυρίσει τον τίτλο.

1936: Οι όμιλοι καταργούνται και το ενιαίο πρωτάθλημα συγκροτείται από οκτώ ομάδες. Ο νικητής κάθε αγώνα παίρνει τρεις βαθμούς, η ισοπαλία δίνει δύο και η ήττα έναν. Ο Ολυμπιακός συντρίβει 6-1 τον Παναθηναϊκό στο Ποδηλατοδρόμιο και κατακτά το πρωτάθλημα.

1937: Επιλέγεται εκ νέου σύστημα διεξαγωγής με τελική φάση, στην οποία προκρίνονται οι Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός και ΠΑΟΚ. Οι «ερυθρόλευκοι» μετρούν τέσσερις νίκες και με τέρματα 10-1 προσθέτουν ακόμη ένα λάφυρο στη συλλογή τους.

1938: Επανάληψη του σκηνικού με διαφορετικά… θύματα. Ο Άρης και ο Απόλλων ηττούνται εις διπλούν από τον Ολυμπιακό, ο οποίος κατακτά τον τίτλο.

1947: Ως πρωταθλητής Πειραιά ο Ολυμπιακός πήρε το εισιτήριο για την τελική φάση, όπου αντιμετώπισε Ηρακλή, Πανιώνιο, ΑΕΚ, Ατρόμητο Πειραιά και Μακεδονικό. Αν και ηττήθηκε εντός έδρας από την ΑΕΚ και δε νίκησε τον Ηρακλή πήρε τελικά τον τίτλο.

1948: Αντίπαλοι στην τελική φάση ο Απόλλων και ο ΠΑΟΚ. Με τρεις νίκες και μία ισοπαλία ο Ολυμπιακός στέφεται πρωταθλητής.

1951: Στις αρχές της δεκαετίας το πρωτάθλημα Πειραιά θεωρείτο (και ήταν) πιο δύσκολο από το πανελλήνιο! Ο Ολυμπιακός καταφέρνει να προκριθεί στην τελική φάση έχοντας ένα βαθμό περισσότερο από τον Εθνικό. Με αντιπάλους τον πρωταθλητή Αθήνας Πανιώνιο και Θεσσαλονίκης Ηρακλή, ο Ολυμπιακός δε συναντά προβλήματα.

1954: Με έδρα τη Λεωφόρο, ο Ολυμπιακός αφήνει πίσω του τους Παναθηναϊκό, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Νίκη Βόλου και Παναχαϊκή και στέφεται πρωταθλητής. Θα ακολουθήσουν ακόμη 5 στη σειρά…

1955: Το κερασάκι στην τούρτα αποτελεί ο τελευταίος αγώνας στη Λεωφόρο απέναντι στον Παναθηναϊκό με γηπεδούχο τον… Ολυμπιακό. Οι «ερυθρόλευκοι» επικρατούν 2-1 και… στήνουν γιορτή τίτλου.

1956: Με ένα βαθμό διαφορά από τους δεύτερους Εθνικό και Παναθηναϊκό, ο Ολυμπιακός κατακτά τον τίτλο. Στα αξιοσημείωτα ανήκει το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός χρησιμοποίησε ως έδρα του τρία διαφορετικά γήπεδα: Λεωφόρο, Νέα Φιλαδέλφεια και Νέα Σμύρνη.

1957: Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός τερματίζουν ισόβαθμοι. Το επεισοδιακό μπαράζ που διεξάγεται στο γήπεδο της ΑΕΚ δεν αναδεικνύει νικητή (0-0). Στο νέο μπαράζ ο Ολυμπιακός επικρατεί με γκολ του Μεσολογγίτη και πανηγυρίζει τον τίτλο.

1958: Ο Ολυμπιακός κατακτά την πρώτη θέση έναντι των υπολοίπων ένδεκα ομάδων με συνολικά τέρματα 40-14.

1959: Το «6 στα 6» ολοκληρώνεται. Παρά τις αναπάντεχες ήττες από Καλαμαριά και Παναιγιάλειο, ο Ολυμπιακός νικά δύο φορές τον Παναθηναϊκό και παίρνει το έκτο σερί πρωτάθλημα. Πρόκειται για το 15ο πρωτάθλημα του Ολυμπιακού στις 23 συνολικά διοργανώσεις που έχουν λάβει χώρα!

1966: Μετά από έξι «στείρα» χρόνια ο Ολυμπιακός επιστρέφει στην κορυφή τερματίζοντας ένα βαθμό πάνω από τον Παναθηναϊκό.

1967: Η ομάδα του Μπούκοβι είναι και πάλι η θριαμβεύτρια. Έχει τις περισσότερες νίκες (21), τα περισσότερα γκολ (59) και την καλύτερη άμυνα (17). Μάλιστα, συντρίβει με 4-0 τον Παναθηναϊκό στο Καραϊσκάκη.

1973: Οι μονομαχίες τίτλου με την εξίσου μεγάλη ομάδα του ΠΑΟΚ αρχίζουν. Η περίφημη ομάδα των 16 διεθνών ηττάται μόνο στην Τούμπα. Μάλιστα, ο Δικέφαλος του Βορρά είναι η μόνη ομάδα που καταφέρνει να υποτάξει τον Ολυμπιακό στα επόμενα δύο χρόνια.
1974: Ίσως ο καλύτερος Ολυμπιακός όλων των εποχών: Οι Δεληκάρης, Γιούτσος, Λοσάντα, Βιέρα, Τριαντάφυλλος, Κελεσίδης πετυχαίνουν 102 (!) γκολ και δέχονται μόλις 14. Το 11-0 επί του Φωστήρα είναι μέχρι σήμερα η ευρύτερη νίκη στην ιστορία της Α’ Εθνικής.

1975: Αυτή τη φορά ήταν η ΑΕΚ που διεκδίκησε τον τίτλο. Ωστόσο, ο Ολυμπιακός ήταν αυτός που πανηγύρισε το «three-peat».

1980: Η επαγγελματική περίοδος αρχίζει με… μπαράζ. Στο περιβόητο μπαράζ του Βόλου, ο Ολυμπιακός επικρατεί 2-1 του Άρη χάρη σε τέρματα των Κουσουλάκη και Άλστρομ.
1981: Στη σκιά της τραγωδίας της Θύρας 7, ο Ολυμπιακός προσθέτει ακόμη έναν τίτλο.

1982: Ο Ολυμπιακός πετυχαίνει μεγάλη ανατροπή μένοντας αήττητος στο δεύτερο γύρο και οδηγεί το πρωτάθλημα σε μπαράζ απέναντι στον Παναθηναϊκό. Στο Βόλο ο Ολυμπιακός αναδεικνύεται πρωταθλητής με γκολ των Εσταβίλιο, Αναστόπουλου (2-1).

1983: Ο Αναστόπουλος πετυχαίνει τα 29 από τα 50 γκολ της ομάδας και ο Ολυμπιακός στέφεται πρωταθλητής για τέταρτη συνεχή φορά.

1987: Οι… απεργίες των ποδοσφαιριστών κλέβουν την παράσταση. Ο Ολυμπιακός κατακτά τον τίτλο, αλλά τα σημάδια για την «στείρα» 9ετία που θα ακολουθήσει είναι εμφανή.

1997: Ο Ντούσαν Μπάγεβιτς αναμορφώνει τον Ολυμπιακό και τον οδηγεί στον τίτλο με 12 βαθμούς διαφορά από τη δεύτερη ΑΕΚ.

1998: Η νίκη με 2-0 επί του Παναθηναϊκού σφραγίζει το back-to-back για τους «ερυθρόλευκους».

1999: Η ομάδα του ’99 ανήκει στις κορυφαίες ελληνικές της σύγχρονης εποχής. Ο Ολυμπιακός παίζει σπουδαία μπάλα, συνδυάζοντας με τον καλύτερο τρόπο το θέαμα μα την ουσία.

2000: Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός ανταγωνίζονται για τον τίτλο, με την ισοπαλία 2-2 στο ΟΑΚΑ να δίνει το προβάδισμα στους «ερυθρόλευκους» που κατέκτησαν τελικά τον τίτλο.

2001: Ο Ολυμπιακός (του Τάκη Λεμονή) φιλοδωρεί με πολλά γκολ τους αντιπάλους του, ενώ η νίκη με 1-0 επί του Παναθηναϊκού προοιωνίζει τον τίτλο.

2002: Το πρώτο από τα δύο πρωταθλήματα που κρίθηκαν στην ισοβαθμία. Ο Ολυμπιακός νικά 4-3 την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ και κατακτά τον «6ο».

2003: Ο θρίαμβος με 3-0 επί του Παναθηναϊκού, ο οποίος έμενε «ζωντανός» ακόμη και με ήττα με ένα γκολ διαφορά, σημαίνει την έναρξη των πανηγυρισμών για το «7ο».

2005: Ο θρίαμβος με 1-0 επί του Ηρακλή στην Θεσ/νίκη την τελευταία αγωνιστική με γκολ του Ριβάλντο σήμανε την έναρξη των ξέφρενων πανηγυρισμών για το πιο γλυκό από τα 33 πρωταθλήματα.

2006:Ο Ολυμπιακός κερδίζοντας όλα τα ντέρμπυ εντός και εκτός έδρας δεν δυσκολεύτηκε να κατακτήσει ένα από τα πιο εύκολα πρωταθλήματα στην ιστορία του.

2007:Ο Ολυμπιακός κατακτάει το πρωτάθλημα σχετικά εύκολα σχεδόν από τον Φεβρουάριο και στην συνέχεια έκανε απλά συντήρηση δυνάμεων.

2008:Ο Ολυμπιακός κατακτάει το πρωτάθλημα χάρη σε 3 βαθμούς που πήρε μετά από δικαστική απόφαση για αντικανονική συμμετοχή του Βάλνερ στον αγώνα με την Καλαμαριά, τον οποίο είχε χάσει. Γενικά ένα κακό πρωτάθλημα.

2009:Ο Ολυμπιακός κατακτάει ίσως το πιο εύκολο πρωτάθλημα στην ιστορία του. Είναι χαρακτηριστικό ότι το πρωτάθλημα κατακτήθηκε μαθηματικά στις 22 Μαρτίου, πιο νωρίς από κάθε άλλη φορά. Έτσι έδειξε την παντοδυναμία του απέναντι σε «πολυμετοχικούς» και λοιπούς φτωχούς συγγενείς.
Κοντά στα 37 πρωταθλήματα, έστω σε δεύτερο πλάνο, συναντάμε και 24 Κύπελλα, με 13 συνολικά νταμπλ, αριθμοί που επίσης συνιστούν ρεκόρ στον ελλαδικό χώρο. Πάντως, το Κύπελλο Ελλάδας δεν είναι η πλέον «ταιριαστή» διοργάνωση τα τελευταία χρόνια για τον Ολυμπιακό δεδομένου ότι από τους 24 τίτλους, οι 13 κατακτήθηκαν μεταξύ 1947 και 1968, ενώ στα επόμενα 36 χρόνια προστέθηκαν μόλις 11 Κύπελλα. Ακόμη, στην εντός συνόρων «ερυθρόλευκη» τροπαιοθήκη ανήκουν και 4 Σούπερ Καπ.

Σούπερ Καπ: 1987 (ΟΦΗ 1-0), 1992 (ΑΕΚ 3-1) , 2007 (ΛΑΡΙΣΑ 2-0).

Ο «Θρύλος» της Α’ Εθνικής με αριθμούς
Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΣΤΗΝ Α’ ΕΘΝΙΚΗ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟΥΣ:
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1959-60
3η θέση, 70 βαθμοί (τέρματα: 52-24) 16 νίκες, 8 ισοπαλίες, 6 ήττες
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1960-61
2η θέση, 73 βαθμοί (τέρματα: 62-23) 19 νίκες, 5 ισοπαλίες, 6 ήττες
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1961-62
2η θέση, 78 βαθμοί (τέρματα: 65-23) 22 νίκες, 4 ισοπαλίες, 4 ήττες
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1962-63
3η θέση, 75 βαθμοί (τέρματα: 62-39) 19 νίκες, 7 ισοπαλίες, 4 ήττες
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1963-64
2η θέση, 77 βαθμοί (τέρματα: 62-17) 20 νίκες, 7 ισοπαλίες, 3 ήττες
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1964-65
3η θέση, 71 βαθμοί (τέρματα: 73-40) 18 νίκες, 5 ισοπαλίες, 7 ήττες
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1965-66
1η θέση, 80 βαθμοί (τέρματα: 67-18) 23 νίκες, 4 ισοπαλίες, 3 ήττες
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1966-67
1η θέση, 79 βαθμοί( τέρματα: 59-17) 21 νίκες, 7 ισοπαλίες, 2 ήττες
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1967-68
2η θέση, 80 βαθμοί (τέρματα: 63-32) 21 νίκες, 4 ισοπαλίες, 9 ήττες
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1968-69
2η θέση, 88 βαθμοί (τέρματα: 77-21) 24 νίκες, 6 ισοπαλίες, 4 ήττες
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1969-70
3η θέση, 84 βαθμοί (τέρματα: 52-21) 21 νίκες, 8 ισοπαλίες, 5 ήττες
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1970-71
7η θέση, 71 βαθμοί( τέρματα: 44-24) 13 νίκες, 11 ισοπαλίες, 10 ήττες
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1971-72
2η θέση, 83 βαθμοί (τέρματα: 61-33) 20 νίκες, 9 ισοπαλίες, 5 ήττες
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1972-73
1η θέση, 94 βαθμοί (τέρματα: 72-13) 27 νίκες, 6 ισοπαλίες, 1 ήττες
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1973-74
1η θέση, 59 βαθμοί (τέρματα: 102-14) 26 νίκες, 7 ισοπαλίες, 1 ήττες
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1974-75
1η θέση, 57 βαθμοί (τέρματα: 65-21) 24 νίκες, 9 ισοπαλίες, 1 ήττες
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1975-76
3η θέση, 41 βαθμοί (τέρματα: 48-28) 16 νίκες, 9 ισοπαλίες, 5 ήττες
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1976-77
2η θέση, 52 βαθμοί (τέρματα: 70-27) 23 νίκες, 6 ισοπαλίες, 5 ήττες
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1977-78
4η θέση, 44 βαθμοί (τέρματα: 46-20) 17 νίκες, 10 ισοπαλίες, 7 ήττες
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1978-79
2η θέση, 56 βαθμοί (τέρματα: 63-27) 26 νίκες, 4 ισοπαλίες, 4 ήττες
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1979-80
1η θέση, 47 βαθμοί (τέρματα: 49-21) 20 νίκες, 7 ισοπαλίες, 7 ήττες
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1980-81
1η θέση, 49 βαθμοί (τέρματα: 47-18) 20 νίκες, 9 ισοπαλίες, 5 ήττες
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1981-82
1η θέση, 50 βαθμοί (τέρματα: 46-21) 18 νίκες, 14 ισοπαλίες, 2 ήττες
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1982-83
1η θέση, 50 βαθμοί (τέρματα: 50-22) 20 νίκες, 10 ισοπαλίες, 4 ήττες
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1983-84
2η θέση, 43 βαθμοί (τέρματα: 49-22) 19 νίκες, 5 ισοπαλίες, 6 ήττες
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1984-85
4η θέση, 42 βαθμοί (τέρματα: 53-23) 17 νίκες, 8 ισοπαλίες, 5 ήττες
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1985-86
6η θέση, 34 βαθμοί (τέρματα: 57-42) 14 νίκες, 6 ισοπαλίες, 10 ήττες
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1986-87
1η θέση, 49 βαθμοί (τέρματα: 54-24) 22 νίκες, 5 ισοπαλίες, 3 ήττες
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1987-88
8η θέση, 31 βαθμοί (τέρματα: 39-41) 9 νίκες, 13 ισοπαλίες, 8 ήττες
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1988-89
2η θέση, 41 βαθμοί (τέρματα: 54-25) 16 νίκες, 9 ισοπαλίες, 5 ήττες
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1989-90
4η θέση, 45 βαθμοί (τέρματα: 60-37) 18 νίκες, 9 ισοπαλίες, 7 ήττες
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1990-91
2η θέση, 46 βαθμοί (τέρματα: 77-28) 19 νίκες, 10 ισοπαλίες, 5 ήττες
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1991-92
2η θέση, 51 βαθμοί (τέρματα: 74-30) 20 νίκες, 11 ισοπαλίες, 3 ήττες
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1992-93
3η θέση, 68 βαθμοί (τέρματα: 68-31) 20 νίκες, 8 ισοπαλίες, 6 ήττες
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1993-94
3η θέση, 68 βαθμοί (τέρματα: 63-27) 18 νίκες, 14 ισοπαλίες, 2 ήττες
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1994-95
2η θέση, 67 βαθμοί (τέρματα: 69-31) 20 νίκες, 7 ισοπαλίες, 7 ήττες
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1995-96
3η θέση, 65 βαθμοί (τέρματα: 66-34) 19 νίκες, 8 ισοπαλίες, 7 ήττες
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1996-97
1η θέση, 84 βαθμοί (τέρματα: 72-14) 26 νίκες, 6 ισοπαλίες, 2 ήττες
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1997-98
1η θέση, 88 βαθμοί (τέρματα: 88-27) 29 νίκες, 1 ισοπαλίες, 4 ήττες
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1998-99
1η θέση, 85 βαθμοί (τέρματα: 82-22) 27 νίκες, 4 ισοπαλίες, 3 ήττες
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1999-00
1η θέση, 92 βαθμοί (τέρματα: 86-18) 30 νίκες, 2 ισοπαλίες, 2 ήττες
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 2000-01
1η θέση, 78 βαθμοί (τέρματα: 84-22) 25 νίκες, 3 ισοπαλίες, 2 ήττες
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 2001-02
1η θέση, 58 βαθμοί (τέρματα: 69-30) 17 νίκες, 7 ισοπαλίες, 2 ήττες
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 2002-03
1η θέση, 70 βαθμοί (τέρματα: 75-21) 21 νίκες, 7 ισοπαλίες, 2 ήττες
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 2003-04
2η θέση, 75 βαθμοί (τέρματα: 70-19) 24 νίκες, 3 ισοπαλίες, 3 ήττες
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 2004-05
1η θέση, βαθμοί 65 (τέρματα:54-18) 19 νίκες, 8 ισοπαλίες, 3 ήττες
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 2005-06
1η θέση, βαθμοί 70 (τέρματα: 63-23) 23 νίκες, 1 ισοπαλίες, 6 ήττες
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 2006-07
1η θέση, βαθμοί 71 (τέρματα:62-23) 22 νίκες, 5 ισοπαλίες, 3 ήττες
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 2007-08
1η θέση, βαθμοί 70 (τέρματα:58-23) 21 νίκες, 7 ισοπαλίες, 2 ήττες
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 2008-09
1η θέση, βαθμοί 71 (τέρματα:50-14) 22 νίκες, 5 ισοπαλίες, 3 ήττες

Ο Ολυμπιακός στο Κύπελλο Ελλάδος

ΟΙ ΝΙΚΗΦΟΡΟΙ ΤΕΛΙΚΟΙ ΚΥΠΕΛΛΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ

1) 8 Ιουνίου 1947 (Λεωφόρος) Ολυμπιακός-Ηρακλής 5-0
2) 11 Μαρτίου 1951 (Λεωφόρος) Ολυμπιακός -ΠΑΟΚ 4-0
3) 1 Ιουνίου 1952 (Λεωφόρος) Ολυμπιακός-Πανιώνιος 2-2
15 Ιουνίου 1952 (Λεωφόρος) Ολυμπιακός-Πανιώνιος 2-0
4) 17 Μαΐου 1953 (Λεωφόρος) Ολυμπιακός-ΑΕΚ 3-2
5) 23 Μαΐου 1954 (Λεωφόρος) Ολυμπιακός-Δόξα 2-0
6) 30 Ιουλίου 1957 (Γ. Καραϊσκάκης) Ολυμπιακός-Ηρακλής 2-0
7) 30 Ιουλίου 1958 (Γ. Καραϊσκάκης) Ολυμπιακός-Δόξα 5-1
8) 5 Ιουλίου (Λεωφόρος) Ολυμπιακός-Δόξα 2-1
9) 7 Αυγούστου 1960 (Λεωφόρος) Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός 1-1
11 Σεπτεμβρίου 1960 (Γ. Καραϊσκάκης) Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός 3-0
10) 2 Ιουλίου 1961 (Λεωφόρος) Ολυμπιακός-Πανιώνιος 3-0
11) 18 Ιουλίου 1963 (Λεωφόρος) Ολυμπιακός-Πιερικός 3-0
12) 14 Ιουλίου 1965 (Γ. Καραϊσκάκης) Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός 1-0
13) 21 Ιουλίου 1968 (Λεωφόρος) Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός 1-0
14) 9 Ιουνίου 1971 (Γ. Καραϊσκάκης) Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ 3-1
15) 17 Ιουνίου 1973 (Γ. Καραϊσκάκης) Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ 1-0
16) 18 Ιουνίου 1975 (Γ. Καραϊσκάκης) Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός 1-0
17) 21 Ιουνίου 1981 (Νίκος Γκούμας) Ολυμπιακός-ΑΕΚ 3-1
18) 17 Μαΐου 1990 (ΟΑΚΑ) Ολυμπιακός-ΟΦΗ 4-2
19) 20 Μαΐου 1992 (Τούμπα) ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός 1-1 &
27 Μαΐου 1992 (Γ. Καραϊσκάκης) Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ 2-0
20) 5 Μαΐου 1999 (ΟΑΚΑ) Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός 2-0
21) 21 Μαΐου 2005 (Πάτρα) Ολυμπιακός – Άρης 3-0
22) 10 Μαίου 2006 (Ηράκλειο) Ολυμπιακός-ΑΕΚ 3-0
23) 17 Μαίου 2008 (Καυτατζόγλειο) Ολυμπιακός-Άρης 2-0
24) 2 Μαΐου 2009 (ΟΑΚΑ) Ολυμπιακός-ΑΕΚ 4-4 (15-14 πέναλτι)

Ολυμπιακός στην Ευρώπη

Τα αποτελέσματα του Ολυμπιακού στα ευρωπαϊκά Κύπελλα (πρώτος αναφέρεται ο εντός έδρας αγώνας)
ΚΥΠΕΛΛΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΩΝ
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1958-59
Μπεσίκτας (Τουρκία) αποσύρθηκε ο Ολυμπιακός (Α’ Φάση)
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1959-60
Μίλαν (Ιταλία) 2-2 και 1-3 (Προκριματική Φάση)
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1966-67
ΤΣΣΚΑ Σόφιας (Βουλγαρία) 1-0 και 1-3 (Προκριματική Φάση)
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1967-68
Γιουβέντους (Ιταλία) 0-0 και 0-2 (Α’ Φάση)
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1973-74
Μπενφίκα (Πορτογαλία) 0-1 και 0-1 (Α’ Φάση)
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1974-75
Σέλτικ (Σκοτία) 2-0 και 1-1 (Α’ Φάση)
Αντερλεχτ (Βέλγιο) 3-0 (στην Πάτρα) και 1-5 (Β’ Φάση)
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1975-76
Ντιναμό Κιέβου (Ουκρανία) 2-2 (στην Τούμπα) και 0-1 (Α’ Φάση)
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1980-81
Μπάγερν (Γερμανία) 2-4 και 0-3 (Α’ Φάση)
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1981-82
Ουνιβερσιτατέα Κραϊόβα (Ρουμανία) 2-0 και 0-3 (Α’ Φάση)
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1982-83
Εστερ (Σουηδία) 2-0 και 0-1 (Α’ Φάση)
Αμβούργο (Γερμανία) 0-4 και 0-1 (Β’ Φάση)
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1983-84
Αγιαξ (Ολλανδία) 2-0 στην παράταση και 0-0 (Α’ Φάση)
Μπενφίκα (Πορτογαλία) 1-0 και 0-3 (Β’ Φάση)
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1987-88
Γκόρνικ (Πολωνία) 1-1 και 1-2 (Α’ Φάση)

CHAMPIONS LEAGUE
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1997-98
Μοζίρ (Λευκορωσία) 5-0 και 2-2 (Β’ Προκριματική Φάση)
Πόρτο (Πορτογαλία) 1-0 και 1-2 (Φάση ομίλων)
Ρόζενμποργκ (Νορβηγία) 2-2 και 1-5 (Φάση ομίλων)
Ρεάλ Μαδρίτης (Ισπανία) 0-0 και 1-5(Φάση ομίλων)

ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1998-99
Ανόρθωση (Κύπρος) 2-1 και 4-2 (Β’ Προκριματική Φάση)
Πόρτο (Πορτογαλία) 2-1 και 2-2 (Φάση ομίλων)
Κροάσια (Κροατία) 2-0 και 1-1 (Φάση ομίλων)
Αγιαξ (Ολλανδία) 1-0 και 0-2 (Φάση ομίλων)
Γιουβέντους (Ιταλία) 1-1 και 1-2 (Προημιτελική Φάση
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1999-00
Ρεάλ Μαδρίτης (Ισπανία) 3-3 και 0-3 (Φάση ομίλων)
Πόρτο (Πορτογαλία) 2-1 και 2-2 (Φάση ομίλων)
Μόλντε (Νορβηγία) 3-1 και 2-3 (Φάση ομίλων)
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 2000-01
Βαλένθια (Ισπανία) 1-0 και 1-2(Φάση ομίλων)
Λιόν (Γαλλία) 2-1 και 0-1 (Φάση ομίλων)
Χίρενβεϊν (Ολλανδία) 2-0 και 0-1 (Φάση ομίλων)
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 2002-03
Μπάγερ Λεβερκούζεν (Γερμανία) 6-2 και 0-2 (Φάση ομίλων)
Μακάμπι Χάιφα (Ισραήλ) 3-3 και 0-3 (Φάση ομίλων)
Μάντσεστερ Γ. (Αγγλία) 2-3 και 0-4 (Φάση ομίλων)
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 2003-04
Ρεάλ Σοσιεδάδ (Ισπανία) 2-2 και 0-1 (Φάση ομίλων)
Γιουβέντους (Ιταλία) 1-2 και 0-7 (Φάση ομίλων)
Γαλατασαράι (Τουρκία) 3-0 και 0-1 (Φάση ομίλων)
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 2004-05
Λα Κορούνια (Ισπανία) 1-0 και 0-0 (Φάση ομίλων)
Λίβερπουλ (Αγγλία) 1-0 και 1-3 (Φάση ομίλων)
Μονακό (Γαλλία) 1-0 και 1-2 (Φάση ομίλων)
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 2005-06
Ρόζεμποργκ (Νορβηγία) 1-3 και 1-1 (Φάση ομίλων)
Ρεάλ Μαδρίτης (Ισπανία) 2-1 και 2-1 (Φάση ομίλων)
Λυών (Γαλλία) 1-4 και 2-1 (Φάση ομίλων)
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 2006-07
Βαλένθια (Ισπανία) 2-4 και 2-0 (Φάση ομίλων)
Ρόμα (Ιταλία) 0-1 και 1-1 (Φάση ομίλων)
Σαχτάρ Ντονεσκ (Ουκρανία) 1-1 και 2-2 (Φάση ομίλων)
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 2007-08
Ρεάλ Μαδρίτης (Ισπανία) 0-0 και 4-2 (Φάση ομίλων)
Λάτσιο (Ιταλία) 1-1 και 1-2 (Φάση ομίλων)
Βέρντερ Βρέμης (Γερμανία) 3-0 και 1-3 (Φάση ομίλων) Τσέλσι (Αγγλία) 0-0 και 3-0 (Φάση των 16)
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 2008-09
Ολυμπιακός-Ανόρθωση (Κύπρος) 1-0 και 3-0 (Προκριματικά ομίλων β’ γύρος)
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 2009-10
Σλόβαν Μπρατισλάβας (Σλοβακία) 2-0 και 0-2 (Προκριματικά ομίλων β’ γύρος)
Σέριφ Τιρασπολ (Μολδαβία) 1-0 και 0-2 (Play off CL)
Ολυμπιακός- ΑΖ Αλκμααρ (Ολλανδία) 1-0 και 0-0(Φάση ομίλων) Ολυμπιακός-Αρσεναλ(Αγγλία) 1-0 και 0-2 (Φάση ομίλων)
Ολυμπιακός-Στραντάρ Λιέγης (Αυστρία) 2-1 και 0-2 (Φάση ομίλων)
Ολυμπιακός-Μπορντό (Γαλλία) 0-1 και 2-1 (Φάση των 16)

ΚΥΠΕΛΛΟ ΚΥΠΕΛΛΟΥΧΩΝ
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1961-62
Ντιναμό Ζίλινα (Σλοβακία) 2-3 και 0-1 (Β’ Φάση- από την Α’ Φάση είχε περάσει μπάι)
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1962-63
Χιμπέρνιανς (Μάλτα) παραιτήθηκε ο Ολυμπιακός (Α’ Φάση)
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1963-64
Ζαγκλέμπιε Σόσνοβιτς (Πολωνία) 2-1 και 0-1 (γ’ ματς 2-0 στη Βιέννη) (Προκριματική Φάση)
Λιόν (Γαλλία) 2-1 και 1-4 (Α’ Φάση)
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1965-66
Ομόνοια (Κύπρος) 1-1 και 1-0 (Α’ Φάση)
Γουέστ Χαμ (Αγγλία) 2-2 και 0-4 (Β’ Φάση)
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1968-69
Φραμ (Ισλανδία) 2-0 και 2-0 (στο Καυτανζόγλειο) (Α’ Φάση)
Ντανφέρμλιν (Σκοτία) 3-0 και 0-4 (Β’ Φάση)
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1969-70
Γκόρνικ (Πολωνία) 2-2 και 0-5 (Α’ Φάση)
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1971-72
Ντιναμό Μόσχας (Ρωσία) 0-2 και 2-1 (Α’ Φάση)
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1986-87
Ουνιόν (Λουξεμβούργο) 3-0 και 3-0 (Α’ Φάση)
Αγιαξ (Ολλανδία) 1-1 και 0-4 (Β’ Φάση)
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1990-91
Φλαμουρτάρι (Αλβανία) 3-1 και 2-0 (Α’ Φάση)
Σαμπντόρια (Ιταλία) 0-1 και 1-3 (Β’ Φάση)
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1992-93
Τσερνομόρετς (Ουκρανία) 0-1 και 3-0 (Α’ Φάση)
Μονακό (Γαλλία) 0-0 και 1-0 (Β’ Φάση)
Ατλέτικο (Ισπανία) 1-1 και 1-3 (Προημιτελική Φάση)

ΚΥΠΕΛΛΟ UEFA
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1972-73
Κάλιαρι (Ιταλία) 2-1 και 1-0 (Α’ Φάση)
Τότεναμ (Αγγλία) 1-0 και 0-4 (Β’ Φάση)
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1976-77
Σπορτούλ (Ρουμανία) 2-1 και 0-3 (Α’ Φάση)
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1977-78
Ντιναμό Ζάγκρεμπ (Κροατία) 3-1 και 1-5 (Α’ Φάση)
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1978-79
Λέφσκι Σπαρτάκ Σόφιας (Βουλγαρία) 2-1 και 1-3 στην παράταση (Α’ Φάση)
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1979-80
Νάπολι (Ιταλία) 1-0 και 0-2 (Α’ Φάση)
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1984-85
Ξαμάξ (Ελβετία) 1-0 και 2-2 (Α’ Φάση)
Ουνιβερσιτατέα Κραϊόβα (Ρουμανία) 0-1 και 0-1 (Β’ Φάση)
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1989-90
Ραντ (Σερβία/Μαυρ.) 2-0 και 1-2 (Α’ Φάση)
Φιρστ Βιέννης (Αυστρία) 1-1 και 2-2 (Β’ Φάση)
Οσέρ (Γαλλία) 1-1 και 0-0 (Γ’ Φάση)
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1993-94
Μπότεφ (Βουλγαρία) 5-1 και 3-2 (Α’ Φάση)
Τενερίφη (Ισπανία) 4-3 και 1-2 (Β’ Φάση)
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1994-95
Μαρσέιγ (Γαλλία) 1-2 και 0-3 (Α’ Φάση)
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1995-96
Σλάβια Σόφιας (Βουλγαρία) 1-0 και 2-0 (Προκριματική Φάση)
Μάριμπορ (Σλοβενία) 2-0 και 3-1 (Α’ Φάση)
Σεβίλλη (Ισπανία) 2-1 στην παράταση και 0-1 (Β’ Φάση)
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1996-97
Φερεντσβάρος (Ουγγαρία) 2-2 και 1-3 (Α’ Φάση)
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1999-00
Γιουβέντους (Ιταλία) 1-3 και 2-1 (Γ’ Φάση)
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 2000-01
Λίβερπουλ (Αγγλία) 2-2 και 0-2 (Γ’ Φάση)
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 2004-05
Σοσό (Γαλλία) 1-0 και 1-0 (Γ’ Φάση)
Νιούκαστλ (Αγγλία) 1-3 και 4-0 (Δ’ Φάση))
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 2008-09
Ολυμπιακός-Νόρτζελαντ (Δανία) 5-0 και 0-2 (Προκριματικά ομίλων)
Γαλατά Σαράι (Τουρκία) -Ολυμπιακός 1-0 (Φάση ομίλων ΟΥΕΦΑ)
Ολυμπιακός-Μπενφίκα (Πορτογαλία) 5-1 (Φάση ομίλων ΟΥΕΦΑ)
Ολυμπιακός-Χέρτα Β (Γερμανία) 4-0 (Φάση ομίλων ΟΥΕΦΑ)
Ολυμπιακός-Σεντ Ετιέν (Γαλλία) 1-3 και 2-1 (Φάση των 32)

Οι πρόεδροι του Ολυμπιακού
21 είναι οι άνθρωποι που είχαν την τιμή να γίνουν πρόεδροι στον Ολυμπιακό, με τον Σ. Κόκκαλη να παραμένει 15 χρόνια και να έπεται συνέχεια και τους Μ. Μανούσκο και Γ. Ανδριανόπουλο να ακολουθούν με 13 χρόνια αντίστοιχα και τον Σ. Νταϊφά με 8 χρόνια.
ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΜΕ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΚΗ ΣΕΙΡΑ

ΜΑΝΟΥΣΚΟΣ ΜΙΧΑΛΗΣ (1925-28)
ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ ΘΑΝΑΣΗΣ (1929-31)
ΖΑΚΚΑΣ ΤΑΚΗΣ (1931)
ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ (1932-35)
ΖΑΚΚΑΣ ΤΑΚΗΣ (1936)
ΜΑΝΟΥΣΚΟΣ ΜΙΧΑΛΗΣ (1937-39 και 1945-50)
ΜΠΑΡΜΠΑΡΕΣΟΣ ΤΑΚΗΣ (1946)
ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ ΘΑΝΑΣΗΣ (1953-54)
ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ (1954-67)
ΜΠΟΥΖΑΚΗΣ ΚΩΣΤΑΣ (1968-69)
ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΤΑΣΟΣ (1969-70)
ΓΚΟΥΜΑΣ ΕΥΤΥΧΙΟΣ (1970-71)
ΣΚΥΛΙΤΣΗΣ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ (1971)
ΒΑΡΔΑΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ (1971-72)
ΓΟΥΛΑΝΔΡΗΣ ΝΙΚΟΣ (1972-75)
ΘΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΣΤΑΣ (1975)
ΛΑΝΑΡΑΣ ΠΕΡΙΚΛΗΣ (1975-76)
ΘΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΣΤΑΣ (1976-78)
ΤΣΙΤΣΑΛΗΣ ΗΡΑΚΛΗΣ (1978-79)
ΝΤΑΪΦΑΣ ΣΤΑΥΡΟΣ (1979-85)
ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΝΙΚΟΣ (1986)
ΝΤΑΪΦΑΣ ΣΤΑΥΡΟΣ (1986-87)
ΚΟΣΚΩΤΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ (1987-88)
ΣΑΛΙΑΡΕΛΗΣ ΑΡΓΥΡΗΣ (1989-91)
ΜΠΑΝΑΣΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ (1991-92)
ΝΤΑΪΦΑΣ ΣΤΑΥΡΟΣ (1992-93)
ΚΟΚΚΑΛΗΣ ΣΩΚΡΑΤΗΣ (1993-σήμερα)

ΟΙ ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑΝ ΑΠ’ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ

Από την ίδρυση του μέχρι και τις ημέρες μας από τον πάγκο του Ολυμπιακού έχουν περάσει 62 προπονητές. (Κάποιοι μάλιστα από αυτούς πέρασαν 2 ή και 3 φορές.)

ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ (1925-27)
ΚΟΨΙΒΑ ΓΙΑΝ (1927-30)
ΚΟΒΑΤΣ ΓΙΟΖΕΦ (1930-32)
ΕΣΕΡ ΤΙΜΠΟΡ (1932-33)
ΚΟΨΙΒΑ ΓΙΑΝ (1933-34)
ΠΙΣΠΑΛΟΟΥ ΠΙΤΕΡ (1934-35)
ΠΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΣ (1935-36)
ΚΟΨΙΒΑ ΓΙΑΝ (1936-37)
ΛΑΝΤΣ ΠΙΤΕΡ (1937-38)
ΕΣΕΡ ΤΙΜΠΟΡ (1938)
ΑΣΔΕΡΗΣ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ (1945-1947
ΣΥΜΕΩΝΙΔΗΣ ΘΕΟΛΟΓΗΣ (1948-50)
ΧΕΛΜΗΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ και ΧΕΛΜΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ (1954-55)
ΣΥΜΕΩΝΙΔΗΣ ΘΕΟΛΟΓΗΣ (1954-55)
ΝΕΓΡΕΠΟΝΤΗΣ ΚΩΣΤΑΣ (1955)
ΧΕΛΜΗΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ και ΧΕΛΜΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ (1956)
ΝΤΡΑΓΚΙΣΕΒΙΤΣ Β. (1956-57)
ΚΕΜΕΝΙ ΤΙΜΠΟΡ (1957-58)
ΒΑΛΕ ΜΠΡΟΥΝΟ (1958-60)
ΣΙΜΟΝΟΦΣΚΙ ΤΖΙΝΑ (1960-62)
ΧΑΤΖΗΣΤΑΥΡΙΔΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ (1962)
ΧΕΛΜΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ (1962-63)
ΝΤΟΛΓΚΟΣ ΑΝΤΡΑΣ (1963-64)
ΤΣΙΕΡΝΑ ΝΑΝΤΟΡ (1964-65)
ΜΠΟΥΚΟΒΙ ΜΑΡΤΟΝ (1965-67)
ΚΙΝΛΕΪ ΣΟΥΛΗΣ (1967-68)
ΣΠΑΪΤΣ ΛΙΟΥΜΠΙΣΑ (1968-69)
ΜΠΕΜΠΗΣ ΘΑΝΑΣΗΣ (1969)
ΜΠΟΜΠΕΚ ΣΤΕΦΑΝ (1969-70)
ΥΦΑΝΤΗΣ ΗΛΙΑΣ (1970)
ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ ΝΤΑΝ (1970-71)
ΔΑΡΙΒΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ (1971)
ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ ΛΑΚΗΣ (1971)
ΑΣΜΑΝ ΑΛΑΝ (1971-1972)
ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ ΛΑΚΗΣ (1972-75)
ΜΠΑΚΙΓΧΑΜ ΒΙΚ (1975-76)
ΔΑΡΙΒΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ (1976)
ΣΑΝΟΝ ΛΕΣ (1976-77)
ΒΕΣΕΛΙΝΟΒΙΤΣ ΤΟΖΑ (1977-80)
ΓΚΟΡΣΚΙ ΚΑΖΙΜΙΡ (1980-81)
ΣΕΝΕΚΟΒΙΤΣ ΧΕΛΜΟΥΤ (1981)
ΠΑΝΑΓΟΥΛΙΑΣ ΑΛΚΕΤΑΣ (1981-83)
ΓΚΟΡΣΚΙ ΚΑΖΙΜΙΡ (1983)
ΧΕΕΡ ΧΑΪΝΣ (1983)
ΜΠΕΜΠΗΣ ΘΑΝΑΣΗΣ (1983)
ΑΛΕΦΑΝΤΟΣ ΝΙΚΟΣ (1983-84)
ΜΠΕΜΠΗΣ ΘΑΝΑΣΗΣ (1984)
ΚΕΣΛΕΡ ΓΚΕΟΡΓΚ (1984-85)
ΜΠΕΜΠΗΣ ΘΑΝΑΣΗΣ (1985)
ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ (1985-86)
ΠΑΝΑΓΟΥΛΙΑΣ ΑΛΚΕΤΑΣ (1986-87)
ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ ΠΑΥΛΟΣ (1987)
ΛΙΜΠΡΕΧΤΣ ΤΑΪΣ (1987-88)
ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ ΠΑΥΛΟΣ (1988)
ΓΚΜΟΧ ΓΙΑΤΣΕΚ (1988-89)
ΠΑΠΑΜΑΛΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ (1989)
ΓΟΥΝΑΡΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ (1989)
ΠΑΠΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΜΙΛΤΟΣ (1989)
ΚΟΜΟΡΑ ΙΜΡΕ (1989-1990)
ΜΠΛΑΧΙΝ ΟΛΕΓΚ (1990-93)
ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ (1993)
ΦΙΛΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ (1993)
ΠΕΤΡΟΒΙΤΣ ΛΙΟΥΜΠΟΜΙΡ (1993)
ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΟΥ ΚΩΣΤΑΣ (1993-94)
ΑΛΕΦΑΝΤΟΣ ΝΙΚΟΣ (1994)
ΓΙΟΥΤΣΟΣ ΝΙΚΟΣ (1994)
ΛΙΜΠΡΕΧΤΣ ΤΑΪΣ (1994-95)
ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ (1995-96)
ΠΕΡΣΙΑΣ ΜΕΛΕΤΗΣ ((1996)
ΜΠΑΓΕΒΙΤΣ ΝΤΟΥΣΑΝ (1996-1999) ΜΠΙΓΚΟΝ ΑΛΜΠΕΡΤΟ (1999-2000)
ΜΑΤΖΟΥΡΑΚΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ (2000)
ΛΕΜΟΝΗΣ ΤΑΚΗΣ (2000-02)
ΚΟΛΛΙΑΣ ΑΝΤΩΝΗΣ (2002)
ΚΑΤΑΝΕΤΣ ΣΡΕΤΣΚΟ (2002-03)
ΠΡΟΤΑΣΟΦ ΟΛΕΓΚ (2003-04)
ΑΛΕΦΑΝΤΟΣ ΝΙΚΟΣ (2004)
ΜΠΑΓΕΒΙΤΣ ΝΤΟΥΣΑΝ (2004-05) ΣΟΛΙΝΤ ΤΡΟΝΤ (2005-2007) ΛΕΜΟΝΗΣ ΤΑΚΗΣ (2007-08) ΠΕΠΕ ΣΕΓΚΟΥΡΑ (2008-2008) ΕΡΝΕΣΤΟ ΒΑΛΒΕΡΔΕ (2008-2009) ΤΙΜΟΥΡ ΚΕΤΣΠΑΓΙΑ (2009-2009)
ΖΙΚΟ (2009-2009)
ΜΠΟΖΙΝΤΑΡ ΜΠΑΝΤΟΒΙΤΣ (2009- )

Στάδιο «Γ. Καραϊσκάκης»: Ο κόκκινος ναός

Αν και κατά καιρούς, είτε λόγω δικής του επιλογής, είτε συνηθέστερα εξαιτίας εξωγενών παραγόντων, ο Ολυμπιακός «απαρνήθηκε το Στάδιο «Καραϊσκάκη», αυτό αποτελούσε πάντοτε το «σπίτι» του. Αρχικά ως Ποδηλατοδρόμιο, αργότερα και για πολλά χρόνια ως Στάδιο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» και σήμερα ως Γήπεδο «Γ. Καραϊσκάκη», ο φαληρικός ναός είναι συνδεδεμένος άρρηκτα με την ιστορία του Ολυμπιακού. Πάντως, οι Πειραιώτες έχουν δηλώσει ως έδρα τους και το ΟΑΚΑ, το γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, αυτό της Νέας Φιλαδέλφειας, της Ριζούπολης και της Νέας Σμύρνης.

Κτίστηκε: 1895 (ως «Ποδηλατοδρόμιο»), 1964 (ως «Στάδιο Καραϊσκάκη»)
Ανακαινίστηκε εξ αρχής : 2004 (Γκρεμίστηκε το παλιό και χτίστηκε εκ νέου)
Χωρητικότητα: 33.334
Ρεκόρ προσέλευσης: 42.415 (Ολυμπιακός - ΑΕΚ, στις 7/4/1965)
Οι «άλλοι» το λένε: «τηγάνι» (όπου ψήνονται οι «γαύροι»)

Εν συντομία: Είχε αρχικά κτιστεί ως ποδηλατοδρόμιο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 σε έκταση, η οποία ανήκε στην εταιρεία των σιδηροδρόμων Σ.Α.Π. Α.Ε. (πρόγονος των Η.Σ.Α.Π.) και παραχωρήθηκε δωρεάν στην Επιτροπή Ολυμπιακών Αγώνων (νυν Ε.Ο.Ε.). Το «Ποδηλατοδρόμιο» άρχισε να χρησιμοποιείται κυρίως σαν ποδοσφαιρικό γήπεδο τη δεκαετία του 1920. Η φορά του αγωνιστικού χώρου (με την περιβόητη καρβουνόσκονη) ήταν βορράς-νότος, με τα τέρματα να βρίσκονται προς την πλευρά της οδού Πειραιώς και της θάλασσας. Το γήπεδο ανακαινίστηκε πλήρως τη δεκαετία του 1960, παίρνοντας τη μορφή σταδίου με στίβο.

Ο αγωνιστικός χώρος έγινε κάθετος προς τον παλαιό (ανατολή-δύση), με τα τέρματα να βλέπουν προς την Καστέλα και το Φάληρο. Από εκείνη την εποχή άλλαξε και η ονομασία του προς τιμήν του Γεωργίου Καραϊσκάκη, που σκοτώθηκε στο Φάληρο κατά τον Αγώνα του ‘21. Το στάδιο διατήρησε αυτήν τη μορφή μέχρι και το 2003, έχοντας όμως περιπέσει εκείνη την εποχή σε εγκατάλειψη. Μετά από πολυετές σήριαλ, τον Απρίλιο του 2003 η χρήση του Σταδίου Καραϊσκάκη πέρασε στον Ολυμπιακό, ο οποίος ανέλαβε να κατασκευάσει στη θέση του ένα νέο ποδοσφαιρικό γήπεδο, με την υποχρέωση να το παραδώσει έτοιμο για χρήση κατά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004.

Το παλαιό στάδιο κατεδαφίστηκε το Μάιο του 2003 και κατόπιν άρχισε η κατασκευή του νέου γηπέδου. Το έργο ολοκληρώθηκε σε χρόνο ρεκόρ 14 μηνών και παραδόθηκε στις 30/6/2004 με κόστος € 60.000.000. Στις κερκίδες οδηγούν 34 θύρες εισόδου, με αρίθμηση από 1 ως 35, χωρίς θύρα 13 (!). Στο επίπεδο κίνησης θεατών (concourse) υπάρχουν αναψυκτήρια και χώροι υγιεινής. Το νέο γήπεδο διαθέτει δύο ηλεκτρονικούς πίνακες, πλήρη μεγαφωνική εγκατάσταση και κλειστό κύκλωμα τηλεόρασης.

Στη δυτική εξέδρα υπάρχουν 50 θέσεις για άτομα μειωμένης κινητικότητας και ο χώρος για τον γραπτό και ηλεκτρονικό Τύπο. Το κτίριο πίσω από αυτή την εξέδρα φιλοξενεί: στο 2ο όροφο το εστιατόριο και το bar με θέα στον αγωνιστικό χώρο, ενώ στον 3ο και 4ο όροφο τις 40 σουίτες. Από αυτές, τριάντα είναι δυναμικότητος 10 ατόμων, τέσσερις 15 ατόμων, τρεις 18 ατόμων, δύο 20 ατόμων και μια προεδρική.

Οι διαστάσεις τους ποικίλουν από 29 έως 65 τ.μ., διαθέτουν καθιστικό και WC, ενώ όλες έχουν πρόσβαση σε ειδικές θέσεις του διακεκριμένου διαζώματος. Κάτω από τις τρεις άλλες πλευρές του γηπέδου αναπτύσσεται η εμπορική στοά (6.500 τ.μ.), που φιλοξενεί το Μουσείο του Ολυμπιακού (δεν έχει λειτουργήσει ακόμη) και το «Red Store», αλλά και 17 ακόμη εμπορικούς χώρους, όπως εστιατόρια, καταστήματα, γυμναστήριο και λοιπά.

Η τραγωδία της Θύρας 7
Η Θύρα του Θανάτου - 8/2/1981
Μία πόρτα κι ένα τουρνικέ
Εκείνα τα σκουριασμένα σίδερα έξω από το υπερσύγχρονο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» έμειναν για να μας θυμίζουν τη μεγάλη τραγωδία της θύρας 7. Μαζί με κάποιες αναμνήσεις…

Κατεβαίνεις από το τραμ των Ολυμπιακών Αγώνων, περνάς από την ανακαινισμένη πεζογέφυρα της Ποσειδώνος κι ετοιμάζεσαι για το καθιερωμένο απογευματινό καφεδάκι στο μοδάτο «Red Cafe».

Αργότερα σχεδιάζεις να περάσεις μια βόλτα από την μπουτίκ του «Red Store». Γιορτές και γενέθλια έρχονται, όλο και κάποια μπλούζα του Ριβάλντο ή του Τζόρτζεβιτς θα σου έχει ζητήσει ο εορταζόμενος πιτσιρικάς.

Η ώρα πέρασε, ο αγώνας αρχίζει όπου να ‘ναι, από μέσα ακούς ήδη τους… τρελαμένους της θύρας 7 να έχουν αρχίσει τα τραγούδια και τα συνθήματα. Ώρα να αφήσεις την περιήγηση στην «ερυθρόλευκη» μπουτίκ, να περάσεις από τον υπερσύγχρονο έλεγχο εισιτηρίων, να ανέβεις στο ασανσέρ κι από εκεί στις εξέδρες με τα άνετα καθίσματα, ακριβώς κάτω από τις υπερπολυτελείς σουίτες και το αντίστοιχα λουξ εστιατόριο του ανακαινισμένου «Γ. Καραϊσκάκης».

Είκοσι πέντε χρόνια, ένα τέταρτο του αιώνα μετά, όλα τριγύρω έχουν αλλάξει, έχουν εξελιχθεί. Όλα εκτός από εκείνη την καταραμένη πόρτα, που έμεινε κλειστή εκείνο το ηλιόλουστο απόγευμα της 8ης Φεβρουαρίου 1981. Τη βλέπεις έξω από την καινούργια θύρα 7, αλλά κι εκείνο το σκουριασμένο τουρνικέ της μνήμης, λίγο πιο πέρα, με τα ονόματα των 21 αδικοχαμένων φιλάθλων…

Τα θύματα
Ένας κατάλογος γεμάτος δάκρυα που δεν στέγνωσαν, γεμάτος μνήμες που δεν έσβησαν, φορτωμένος ερωτήματα που ποτέ δεν βρήκαν απάντηση.
Είκοσι πέντε χρόνια πίσω στον χρόνο, η Αθήνα ήταν ηλιόλουστη εκείνο το κυριακάτικο απόγευμα. Το Καραϊσκάκη ήταν από νωρίς κατάμεστο από 35.000 φιλάθλους, ο πρώτος στη βαθμολογία Ολυμπιακός υποδεχόταν την τρίτη ΑΕΚ. Ανάμεσά τους και μια παρέα από πιτσιρικάδες της 3ης Γυμνασίου, που για άλλη μία φορά είχαν σκαρφιστεί του κόσμου τα κόλπα για να ξεφύγουν από το «όχι» των γονιών τους και να βρεθούν κοντά στην αγαπημένη τους ομάδα.

Η ζήλια για τους «δίπλα»
Τα εισιτήρια που είχαν ήταν για τη θύρα 6, όπως συνέβαινε πάντα στα μεγάλα ντέρμπι της υψηλής ζήτησης, με τον τοπικό σύνδεσμο να είναι μόνιμα από τους… ριγμένους. Να μην παίρνει εισιτήρια για τον τόπο της μεγάλης γιορτής, του ατελείωτου πανηγυριού στη διπλανή εξέδρα.
Η ζήλια για την ατμόσφαιρα λίγα μέτρα πιο δίπλα, για τον χορό που έχει στηθεί στο πέταλο με τους υπόλοιπους θεατές, ήταν απίστευτη στο ξεκίνημα του αγώνα. Ακόμα μεγαλύτερη όταν ο Γαλάκος άνοιξε το σκορ στο 30′, έγινε πραγματικός φθόνος όταν τα γκολ άρχισαν να πέφτουν βροχή στην επανάληψη, μπροστά στα μάτια των φανατικών: 3-0 μέχρι το 70′, 4-0 στο 75′ με τον Ορφανό, 5-0 στο 80′ με τον Βαμβακούλα, 6-0 στο 84′ με το τρίτο γκολ του Γαλάκου…

Στο τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή Κουτούλα, το απόλυτο παραλήρημα. Μέσα σε πέντε λεπτά η παρέα των πιτσιρικάδων είχε πάρει… πρώτη θέση έξω από τη θύρα 3, εκεί από όπου θα έβγαιναν οι ποδοσφαιριστές. Χιλιάδες κόσμος συνωστιζόταν έξω από τα επίσημα, ο ένας έπεφτε στην αγκαλιά του άλλου και φιλούσε όποιον έβρισκε μπροστά του.

Μέσα στις ιαχές και τα τραγούδια άρχισε να ακούγεται ο στριγκός ήχος των ασθενοφόρων. Κάποιοι άρχισαν να αστειεύονται ότι «ήρθαν να πάρουν τους λιπόθυμους ΑΕΚτσήδες» και όσοι τους άκουσαν ξέσπασαν σε γέλια…
Το νόημα της αφοσίωσης στην ομάδα.

Αυτά τα δύο μνημεία έξω από το στολίδι του Νέου Φαλήρου, μία πόρτα που χάσκει στον ουρανό κι ένα σκουριασμένο τουρνικέ, μαζί με τα τραγούδια των τρελαμένων στο πέταλο, μας θυμίζουν τη μεγαλύτερη αθλητική τραγωδία στον τόπο μας, αλλά και το νόημα της αφοσίωσης σε μια ομάδα. Της αγνής, άδολης αγάπης για ένα σύλλογο, της άνευ όρων παράδοσης στην έκσταση που προσφέρει.

Είκοσι πέντε χρόνια μετά δεν ξεπέρασα ποτέ τις ενοχές για ότι ένιωσα εκείνο το βράδυ. Για τη στενοχώρια που ένιωσα όταν διαπίστωσα ότι δεν θα… έβλεπα ξανά και ξανά τα έξι γκολ. Και η μόνη σκέψη που τις εξαφανίζει αραιά και πού είναι ότι ενδεχομένως αυτά τα 21 νέα παιδιά γι’ αυτό στενοχωρήθηκαν περισσότερο εκείνο το μοιραίο απόγευμα. Που δεν κατάφεραν να ξαναδούν εκείνα τα έξι γκολ στην τηλεόραση…

Η συμφωνία του Μπετόβεν
Όσοι γελούσαν είχαν βρει ανοιχτές τις πόρτες. Όλες εκτός από μία. Εκείνη στη θύρα 7. Από εγκληματική αμέλεια η συγκεκριμένη πόρτα είχε μείνει κλειδωμένη και, σύμφωνα με τις μαρτυρίες, το γλίστρημα ενός οπαδού σε ένα κομμάτι αφρολέξ (το μαξιλαράκι των γηπέδων) και ο συνωστισμός στην κλειστή πόρτα έφταναν για να μεταβληθεί αυτή η σκάλα σε εκατόμβη 21 νέων ανθρώπων.
Οι 19 από αυτούς βρίσκουν τραγικό θάνατο από ασφυξία, όταν ποδοπατιούνται στην κλειδωμένη πόρτα απ’ όσους έρχονται από τις εξέδρες τραγουδώντας, ένας θα ξεψυχήσει λίγο αργότερα στο «Τζάνειο» και έξι μήνες αργότερα θα προστεθεί ένας ακόμα άνθρωπος, που δεν συνήλθε ποτέ από το κώμα στο οποίο έπεσε. Η τραγική λίστα συμπληρώνεται: 21 νεκροί και 51 τραυματίες.

Επιστρέφοντας σπίτι, οι πιτσιρικάδες ανυπομονούν να ξεκινήσει η «Αθλητική Κυριακή», να δουν ξανά και ξανά τα γκολ του Γαλάκου, του Κουσουλάκη, του Βαμβακούλα, το απίστευτο 6-0 επί της ΑΕΚ.
Άντ’ αυτού, μαθαίνουν από το ραδιόφωνο ότι τα ασθενοφόρα που άκουσαν να στριγκλίζουν την ώρα που σήκωναν τον Βαμβακούλα στους ώμους δεν είχαν έρθει για να πάρουν τους «λιπόθυμους ΑΕΚτσήδες», αλλά ανθρώπους που άφησαν εντελώς άδικα την τελευταία πνοή τους μπροστά σε εκείνη την κλειστή πόρτα.

Η τηλεόραση δεν παίζει την «Αθλητική Κυριακή», δεν παίζει καν ζωντανά ρεπορτάζ από το «Τζάνειο». Είναι ακόμα εποχές που ο ανθρώπινος πόνος μπορεί να υπάρχει χωρίς τη συνοδεία τηλεοπτικής κάμερας και δαιμόνιων ρεπόρτερ, που ρωτούν τους χαροκαμένους γονείς «πώς αισθάνονται που έχασαν τα παιδιά τους».
Άντ’ αυτού μία κάρτα, που πληροφορεί ότι σε ένδειξη πένθους το πρόγραμμα διακόπτεται, υπό τη συνοδεία κάποιας εκ των πένθιμων συμφωνιών του Μπετόβεν…

Μια φωνή ακούγεται πλέον από τότε και για πάντα: «Αδέλφια Ζείτε εσείς μας οδηγείτε»

ΘΡΥΛΟΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ FORMULA1

Από τον Σεπτέμβριο του 2008 ξεκίνησε η διοργάνωση της SuperLeagueFormula. Αποτελεί το πάντρεμα του ποδοσφαίρου με την φόρμουλα 1. Σε αυτό το πρωτάθλημα συμμετέχουν 22 ποδοσφαιρικές ομάδες από όλο τον κόσμο και φυσικά δεν θα μπορούσε να λείψει ο Ολυμπιακός. Ο μοναδικός Ελληνικός σύλλογος που παίρνει μέρος στην διοργάνωση μετά από πρόσκληση των διοργανωτών φυσικά. Έτσι λοιπόν αναμένεται να είναι θρύλος και στην Formula 1 με το όνομα Olympiacos CFP SF Racing Team.

Στο πρωτάθλημα της περιόδου 2009 ο Ολυμπιακός κατέκτησε την πρώτη του νίκη στο Grand Prix της και την δεύτερη θέση στο Grand Prix της Μοντσα. Η Τελική του κατάταξη στο πρωτάθλημα ήταν η άκρως τιμητική 6η θέση.

To παρών επιμελήθηκε και δημιουργήθηκε από το Αθλητικό blog www.Sports-blog.gr
Αθλητικά με άποψη για τον Ολυμπιακό και όχι μόνο

Κάποια από τα στοιχεία συλλέχθηκαν από www.flash.gr, www.bam.gr , www.sport24.gr, www.contra.gr www.olympiacos.org