Όλοι σκέφτονται, και σε κάποιο βαθμό ίσως έχουν δίκιο να το πιστεύουν, αν το εξετάσουμε επιφανειακά, ότι δεν έχουμε πολλά κοινά με εκείνη τη γενιά.
Εκείνοι αποδείχτηκαν θηρία ανήμερα! Έδωσαν και κέρδισαν μάχες απέναντι σε υπερδυνάμεις της εποχής, πολλές φορές νίκησαν, αν και ρίχτηκαν στη μάχη χωρίς την πιθανότητα της νίκης!
Εμείς; Έχουμε εμείς καταγράψει έστω κι ένα δείγμα τέτοιας αντίστασης και νίκης;
Τι ήταν αυτοί οι τρομεροί Έλληνες που κατήγαγαν τόσες νίκες; Θεοί; Ημίθεοι; Λιοντάρια; Υπεράνθρωπες οντότητες;
Όχι. Άνθρωποι ήταν , όπως εγώ, όπως εσείς, όπως όλοι μας. Ήταν έμποροι και παραγιοί, δάσκαλοι και μαθητούδια, παπάδες και λαϊκοί, φοιτητές και καθηγητές, αγρότες και γραφιάδες....Όπως εσύ, όπως εγώ, όπως όλοι μας.
Δεν ήταν καλύτεροι ή χειρότεροι από εμάς.
Ήταν ακριβώς ό,τι κι εμείς.
Άνθρωποι με αδυναμίες, με πάθη, με προβλήματα, με επιθυμίες, με όνειρα και ιδανικά.
Δε γεννήθηκαν για να σκοτώσουν, δεν το ήθελαν καν, ήταν όμως σε θέση να το κάνουν, όταν δεν είχαν άλλη επιλογή.
Είχαν περάσει δεκαετίες παλινδρομώντας σε πολιτικές που έφεραν μιζέρια και φτώχεια στον τόπο μας.
Ήταν εγκλωβισμένοι κι αυτοί σε μια πραγματικότητα που δεν τους ικανοποιούσε.
Όμως αυτός ο τόπος γεννάει ήρωες, τους δημιουργεί ακόμα κι όταν όλα φαίνονται μάταια.
Το ίδιο συμβαίνει και με εμάς σήμερα.
Όλοι μας φοβόμαστε όπως εκείνοι, όλοι μας σκεφτόμαστε όπως εκείνοι. Όμως κι όλοι μας ελπίζουμε, όπως κι εκείνοι!
Ίσως όμως καταλαβαίνουμε καλύτερα από εκείνους για το τι πολεμάμε!
Για εμάς η εξιδανικευμένη Ελλάδα των βιβλίων και των μορφμένων δεν υπάρχει, υπάρχει η πραγματική Ελλάδα που μας γεμίζει προβληματισμό και περηφάνια συνάμα.
Και πολεμάμε για εκείνη κάθε μέρα, ακόμα κι αν δεν το καταλαβαίνουμε!
Απλά τα όπλα, το πεδίο της μάχης, ο χρόνος, έχουν αλλάξει!
Πολεμάμε με διαφορετικούς τρόπους , από προσωπικά μετερίζια για να σώσουμε αυτούς τους βωμούς και τις εστίες που άλλοι ορέγονται.
Πολεμάμε με την ελπίδα του απελπισμένου να σώσουμε μια πατρίδα που την πληγώσαμε με τα λάθη μας αλλά μας χαρίζει ακόμα υπερηφάνεια!
Πολεμάμε για μια Ελλάδα προδομένη αλλά και μόνη, για μια Ελλάδα που αποτελεί το σύμβολο της αντίστασης σε παγκόσμιο επίπεδο, μια Ελλάδα που φαίνεται ξεγραμμένη από την Ιστορία, κι όμως στέκει ακόμα εδώ, πεισματάρα και προκλητική απέναντι στους ισχυρούς του κόσμου.
Πολεμάμε για μια Ελλάδα προδομένη αλλά και μόνη, για μια Ελλάδα που αποτελεί το σύμβολο της αντίστασης σε παγκόσμιο επίπεδο, μια Ελλάδα που φαίνεται ξεγραμμένη από την Ιστορία, κι όμως στέκει ακόμα εδώ, πεισματάρα και προκλητική απέναντι στους ισχυρούς του κόσμου.
Θέλετε αποδείξεις ότι είμαστε ίδιοι;
Εμάς τους Έλληνες, του τότε και του τώρα, μας διακρίνουν χαρακτηριστικά που δεν έχει κανείς άλλος λαός!
Μπορεί να τσακωνόμαστε για την πολιτική αλλά όταν η πατρίδα μας το ζητήσει, όλοι μαζί, πλάι πλάι δίνουμε τη μάχη!
Μπορεί να γκρινιάζουμε για τους φόρους και τους χαμηλούς μισθούς αλλά ποτέ μας κανείς δεν αρνήθηκε να αυξήσουμε τα κονδύλια για την ανθρωπιστική βοήθεια που προσφέρουμε σε κάθε λαό που τη χρειάζεται! Είμαστε φτωχοί αλλά κάνουμε τα πάντα να βοηθήσουμε τους φτωχότερους!
Μπορεί να κατηγορούμε τις αρχές του τόπου μας για ανικανότητα αλλά πλάι πλάι θα δώσουμε τη μάχη όταν μας χρειαστούν, όπως έγινε το καλοκαίρι με τις φοβερές πυρκαγιές!
Μπορεί να κατηγορούμε τους νέους μας για τη συμπεριφορά τους αλλά με συγκίνηση είδαμε αυτούς τους νέους να ρίχνονται στις μάχες με τις φλόγες το καλοκαίρι, πληρώνοντας μάλιστα βαρύ φόρο αίματος.
Μπορεί να τσακωνόμαστε για τα πάντα αλλά όλοι μαζί αγκαλιασμένοι και συγκινημένοι θα βγούμε να πανηγυρίσουμε την επόμενη εθνική επιτυχία μας στο ποδόσφαιρο ή το μπάσκετ!
Μπορεί να βριζόμαστε στα γήπεδα χωρισμένοι σε βορά και νότο αλλά μαζί, με μια φωνή, διαδηλώνουμε υπέρ της Μακεδονίας ΜΑΣ!
Μπορεί να μην πηγαίνουμε τακτικά στην εκκλησία ή να μην κρατάμε τις νηστείες όσο πρέπει αλλά αλίμονο σε αυτούς που θα θίξουν τη πίστη μας!
Μπορεί να τσακωνόμαστε με τις γυναίκες και τα παιδιά μας αλλά αλίμονο σε αυτούς που θα τους προσβάλει ή έστω θα τους αγριοκοιτάξει!
Αυτό το φιλότιμο, , η παλικαριά, η λεβεντιά έχουν περάσει στο DNA μας και είναι αδύνατο να αλλάξουν. Ό,τι και να κάνουν, όσο και αν μας κρατούν φυλακισμένους, ο ηρωισμός, η μαγκιά και η νίκη είναι η κληρονομιά που πήραμε από τους πατέρες μας!
Αυτό είναι που τρομάζει τους ισχυρούς του Κόσμου και τους χαλάει τα σχέδια. Το γεγονός ότι είμαστε τόσο ίδιοι με εκείνους που ακόμα και η σκέψη ότι κάποια στιγμή θα φωνάξουμε το δικό μας «Αέρα!» τους κάνει να νιώθουν ανασφαλείς!
Ας μην ξεχνάμε ότι και τότε όλα φαίνονταν χαμένα, ώσπου μια τρελή Ελλάδα πολέμησε, κέρδισε μάχες κι έδωσε το δικαίωμα στους Δημοκρατικούς λαούς της Γης να πιστέψουν ότι η ελπίδα δε χάθηκε, ότι ο αντίπαλος δεν είναι ανίκητος.
Αυτά τα χώματα γεννούν ήρωες, ακόμα κι αν δεν το θέλουμε, ακόμα κι αν αυτό μας τρομαζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου