Οι πιο… οικείοι σε εμάς τους εκπαιδευτικούς τύποι συναδέλφων! Και καλή μας χρονιά!

Τις τελευταίες ημέρες κυκλοφορεί στο διαδίκτυο ένα πολύ αστείο αλλά και πολύ εύστοχο κείμενο με τίτλο «Ένα τοπ 10 χαρακτήρων που περιστοιχίζουν την ελληνική διδασκαλική πραγματικότητα»

Παραθέτω το κείμενο, όπως το βρήκα αναρτημένο από συναδέλφους στο διαδίκτυο, συμπληρώνοντάς το με τη δική μου… πινελιά.

Πλησιάζοντας στην έναρξη της σχολικής χρονιάς ας κάνουμε ένα τοπ 10 χαρακτήρων που περιστοιχίζουν την ελληνική διδασκαλική πραγματικότητα:
1. Γιώργος Τσιγκουνίδης: Ο κλασικός δάσκαλος που τα παίρνει με την πρωτοβάθμια γιατί του έκοψαν 2,99 ευρώ.

2. Σταμάτης Σταρχιδιστής: Ο συνάδελφος που δε βγαίνει ποτέ στην εφημερία, λείπει στις γιορτές και σου πετά και την ατάκα "Χαλάρωσε δε θα γίνει κάτι, άδραξε τη μέρα"
3. Κική Παρανοϊδου: Η επιτομή της παράνοιας από αναπληρώτρια που μας πρήζει κάθε χρόνο για τα οικογενειακά της, γκομενικά της, οικονομικά της.( Άσε μας κουκλίτσα μου. Έχουμε κ δικά μας προβλήματα. Ότι κάνω παρέα μαζί σου φέτος είναι καθαρά λόγω συνθηκών. Hello)
4. Βούλα Οικογενειάτου : Αποκλειστικό θέμα συζήτησης τα παιδιά της, εγγόνια της. Κάθεσαι τυχαία δίπλα της στο γραφείο και σου δείχνει μωρά. Και εγώ κυρία μου θέλω να σου δείξω το μωρό John Snow Αλλά δεν κάνω έτσι.
5. Γιάννης ο Παλιός: Μας έχει πρήξει ότι έχει 30 χρόνια υπηρεσίας και ότι και αυτός έχει τρέξει σε πολλά χωριά ως αναπληρωτής. Παίρνει συνέχεια Τρίτη -Τετάρτη , γιατί έχει 30 χρόνια υπηρεσίας. Τι δεν καταλαβαίνεις;
6. Ιωάννα Κακομοιρόγλου: Συζητά για ασθένειες, θανάτους, οικονομική κρίση. Αγαπημένη της έξοδος τα μνημόσυνα.
7. Μαρία Ονειροπαρμένη: Πιστεύει ακόμη ότι θα διοριστούμε και το αναπληρωτιλίκι μας προσφέρει εμπειρίες που δε θα ζούσαμε αλλιώς.
8. Άννα Ψωνόγλου: Νομίζει ότι ο δάσκαλος είναι το πιο αξιοσέβαστο επάγγελμα, ότι θα αλλάξει τον κόσμο, ότι αυτή είναι η τοπ Δασκαλάρα, ότι θα τετραγωνίσει τον κύκλο...
9. Χάρης Συνδικαλίσταρχος: Μας τα πρήζει κάθε χρόνο στις εκλογές ότι αυτός είναι ανεξάρτητος και αν βγει θα αλλάξει τον κλάδο.
10. Πάρης Πέφτουλας : Ο κλασικός συνάδελφος, τις περισσότερες φορές σε μεγαλύτερη ηλικία, που το παίζει Δόγκανος. Είναι κάτι σαν τον θείο στα οικογενειακά τραπέζια που λέει " Εγώ θα κάτσω με τη νεολαία και σκάφτεσαι γίνεται να πεθάνει και από βαρεμάρα;
Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι απλά συμπτωματική. 

11. Δήμος Δημοσιοϋπαλληλάκος :  Έγινε δάσκαλος για να έχει σταθερό εισόδημα. Δεν έχει καμία διάθεση να ηγηθεί καμίας «επανάστασης» που θα του χαλάσει τα «ήρεμα νερά της ζωής του». Θα φιλήσει ό,τι χρειαστεί για να μην του πειράξουν τον μισθό και τη θεσούλα του.  Εννοείται ότι είναι πάντα πειθήνιο όργανο όποιων θεωρεί «εξουσία», ακόμα κι αν δεν ασκούν καμία εξουσία σε αυτόν, και είναι πρόθυμος να ικανοποιήσει κάθε τους «απαίτηση»! Ασφαλώς στα παιδιά βάζει πάντα 10 για να μη χαλάσει καρδιές  και να μην έχει μπλεξίματα!  
Το νούμερο 12 είναι ο χαρακτήρας Κώστας Και Δήμητρα Νορμαλίδη. Νορμάλ συνάδελφοι που γνωρίζεις κάθε χρόνο, κάνεις παρέα και λες πως ναι υπάρχει ελπίδα σε αυτόν τον κλάδο!

Προσωπικό σχόλιο : Το ευτύχημα είναι ότι οι περισσότεροι ανήκουμε στους νορμάλ συναδέλφους που κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για τα παιδιά μας  και κάθε χρόνο αποκτάμε όλο και περισσότερα μη βιολογικά παιδιά, μιας και τα παιδιά «της τάξης μας» δεν παύουν να είναι «παιδιά μας» ακόμα κι αν τελειώσουν τις σπουδές τους ή βγουν κι αυτά στη σύνταξη!