Πριν δέκα χρόνια τρεις νέοι άνθρωποι και ένα αγέννητο μωρό βρίσκουν τραγικό θάνατο από τις μολότοφ κάποιων “αγνώστων”. Δέκα χρόνια και οι δολοφόνοι ακόμα κυκλοφορούν ελεύθεροι χωρίς να έχουν λογοδοτήσει στη δικαιοσύνη και χωρίς να έχει έρθει η δικαίωση των αδικοχαμένων νεκρών.
Στην περίπτωση της βίας και της τρομοκρατίας, οι νεκροί, οι τραυματίες, δεν διαχωρίζονται. Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί νεκροί, γιατί κανείς δεν έχει το δικαίωμα να κρίνει, να δικάζει και να καταδικάζει ανθρώπους.
Τα τελευταία χρόνια ο θυμός, η τυφλή οργή, η πόλωση, ο βαθύς πολιτικός διχασμός δημιούργησε ένα υπόστρωμα που εκμεταλλεύτηκαν κάποιες “ακραίες ομάδες” που πάντα στέκονται απέναντι στη δημοκρατία και στην πρόοδο της κοινωνίας. Κανονικά η τραγωδία στη MARFIN θα έπρεπε να πάγωνε το διχασμό. Θα έπρεπε να λειτουργήσει όπως κάποιοι θάνατοι που οδηγούν ακόμη και τους πλέον πολεμοχαρείς και βίαιους ανθρώπους να αφήσουν τα όπλα τους και να σκεφτούν “που φτάσαμε; πως γίναμε έτσι;”. Αυτή θα ήταν η λογική αντίδραση σε αυτή τη μαύρη σελίδα της πρόσφατης πολιτικής μας ιστορίας.
Η επίθεση με βόμβες μολότοφ σε μία τράπεζα που λειτουργεί και στην οποία υπάρχουν εργαζόμενοι, δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι μία απάντηση στην “ληστρική κερδοσκοπία των τραπεζών, η οποία μας οδήγησε στα μνημόνια”.
Είναι μια καθαρή δολοφονία.
Δεν χρειάζονται λοιπόν αστερίσκοι, συσχετισμοί, πλειοδοσίες και
διαχωρισμός των νεκρών. Αλλά σεβασμός και τιμή στη μνήμη.
Οι συγγενείς των θυμάτων, αλλά και οι επιζώντες της επίθεσης περιμένουν ακόμη... Δέκα χρόνια τώρα περιμένουν τη δικαίωση για τα αγαπημένα τους πρόσωπα, που έχασαν τόσο άδικα ...
Δέκα χρόνια μετά και για να μην οδηγηθεί αυτή η τραγωδία στη λήθη, δεν φτάνει να βάλουμε μια πλακέτα, δεν φτάνει το «Ποτέ πια», όσο και αν συμφωνούμε με όλα αυτά.
Χρειάζεται να βρεθούν οι δράστες, να διαλευκανθεί η υπόθεση, να αποδοθεί δικαιοσύνη. Με αυτόν τον τρόπο θα υπερασπιστούμε πραγματικά την τιμή της δημοκρατίας.
Ο Πρόεδρος Η Γραμματέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου