Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η χώρα μας περνάει μια από τις δυσκολότερες περιόδους της Ιστορίας της σε καιρό ειρήνης.
Η δεινή οικονομική θέση στην οποία έχουμε περιέλθει ως χώρα, η ανυπαρξία του πνευματικού κόσμου, η απουσία πολιτικών ηγετών έχει γεμίσει με εύλογη ανησυχία και ανασφάλεια τους πολίτες, ιδιαίτερα τους νέους ανθρώπους.
Η λογική του ρουσφετιού, του κουμπαροσυμπέθερου που θα μας λύσει όλα τα προβλήματα, του πολιτικού που θα μας ικανοποιήσει όλα τα χατίρια, η λογική της εύκολης και γρήγορης λύσης πότισε τη σκέψη και την πρακτική της ελληνικής κοινωνίας για δεκαετίες με αποτέλεσμα αυτή να χάσει τη συνοχή της και την πίστη της στην ομαδική αλλά και ατομική προσπάθεια, στο κοινό συμφέρον.
Ειδικότερα η νεολαία μας, που σκοπίμως τόσα χρόνια βρίσκεται σε καθεστώς γλυκιάς πνευματικής ομηρίας, υπνωτισμένη από τα γλυκόλογα και τα καλοπιάσματα των πολιτικών, υποταγμένη στην ψευδαίσθηση της λογικής ότι «η Ελλάδα δεν αλλάζει, δε σώζεται» παραμένει ακίνητη και αδρανής.
Αντί οι νέοι και οι νέες να βγουν δυναμικά και να διεκδικήσουν το αυτονόητο, ένα καλύτερο και αντάξιό της μέλλον για τη χώρα μας, περιμένουν παθητικά και μοιρολατρικά το Μεσσία που θα τους σώσει σε ατομικό και μόνον επίπεδο.
Επειδή πλέον το πολιτικοοικονομικό κατεστημένο της Ελλάδας δεν έχει άλλη εκδούλευση να τους προσφέρει, χρησιμοποιεί ως τελευταίο , και ομολογουμένως ιδιαίτερα αποτελεσματικό, τρόπο εκτόνωσης των κοινωνικών αντιδράσεων την υπόδειξη «νέων παραδείσων». Αυτοί οι νέοι παράδεισοι είναι οι ισχυρότερες οικονομικά χώρες του εξωτερικού που , ο μύθος του κατεστημένου λέει ότι περιμένουν πώς και πώς τους Έλληνες να σπεύσουν να εργαστούν εκεί και τους προσφέρουν ευκαιρίες, δικαιοσύνη, συνθήκες που στην Ελλάδα ούτε μπορούν να ονειρευτούν!
Σταθεροί και ίσως ακούσιοι συνεργάτες τους είναι τα Μ.Μ.Ε. που, μη μπορώντας να προσφέρουν ουσιαστικότερες υπηρεσίες στους πολίτες, έχουν επιδοθεί σε μια προσπάθεια «χτισίματος ατομικών οάσεων για κάθε άξιο και ικανό Έλληνα», αγνοώντας ουσιαστικά τις υποδείξεις της κοινής λογικής. Παράδειγμα η Αυστραλία που μέχρι πρότινος παρουσιαζόταν να έχει ανάγκη δεκάδων χιλιάδων Ελλήνων για να εργαστούν, στην πραγματικότητα όμως δεν υπήρξε ποτέ αυτή η ανάγκη μιας και όλες οι χώρες μαστίζονται από τα ίδια προβλήματα με εμάς. Το κείμενο του ελληνοαυστραλού μεγαλοεπιχειρηματία Μακρή είναι διαφωτιστικό και καταρρίπτει το μύθο της χώρας των επαγγελματικών ευκαιριών.
Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα άλλη μια φορά άκουσαν οι Έλληνες και , δυστυχώς, άλλη μια φορά πίστεψαν.
Νομίζω ότι σήμερα τα πράγματα είναι περισσότερο ξεκάθαρα από ποτέ: Ο παράδεισος που όλοι ονειρευόμαστε δεν υπάρχει, ο παράδεισος όμως που μας αξίζει μπορεί να γίνει η χώρα μας.
Δε χρειάζεται να τρέξουμε πολύ μακριά για να βρούμε αυτά που χρειαζόμαστε, αυτά που μας αξίζουν. Τις αξίες και τα ιδανικά που θέλουμε να υπάρχουν, μπορούμε κι εδώ να τα κάνουμε πράξη.
Αν όλοι μαζί εργαστούμε για το κοινό συμφέρον, αν όλοι μαζί υλοποιήσουμε αυτά που αναζητούμε ως πλαίσιο δράσης και πρακτικής, αν όλοι κάνουμε στην Ελλάδα αυτό που ονειρευόμαστε να κάνουμε στο εξωτερικό, τότε δε θα χρειαστεί να ψάξουμε εισιτήρια για άλλες πατρίδες, ο παράδεισός μας θα είναι η δική μας πατρίδα.
Δε χρειάζεται να φύγουμε από την Ελλάδα για να κάνουμε αυτό που ονειρευόμαστε :
- Μπορούμε να αξιοποιήσουμε τις πλουτοπαραγωγικές δυνάμεις του τόπου μας, να επενδύσουμε στην αγροτική ανάπτυξη, να αναδείξουμε και πάλι την χώρα μας ως τουριστικό προϊόν, όχι για να έχουμε εύκολο και γρήγορο κέρδος αλλά για να κάνουμε τη χώρα μας βασικό προορισμό όλων των πολιτισμένων ανθρώπων.
- Μπορούμε και πρέπει να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε τις εύκολες και γρήγορες λύσεις, οι οποίες απλά δεν υπάρχουν, πρέπει να εργαστούμε επιτέλους μεθοδικά και με υπομονή.
- Μπορούμε και πρέπει να επικεντρώσουμε την προσπάθειά μας σε αυτά που μπορούμε να κάνουμε ,όχι σε αυτά που θα θέλαμε να κάνουμε.
Τα όνειρά μας είναι συνδεδεμένα με την πατρίδα μας. Όσο δύσκολο κι αν ακούγεται, δε μπορούμε πλέον να ελπίζουμε σε μεταναστευτικές λογικές για να σώσουμε τον εαυτό μας και να υλοποιήσουμε τις ιδέες μας.
Η Ελλάδα είμαστε εμείς, αν χαθεί, χανόμαστε μαζί της.
Κανείς δε μας περιμένει για να μας προσφέρει το παραμικρό, κανείς δε μας χρειάζεται παρά μόνο η ίδια μας η πατρίδα.
Αντί να αναζητούμε σανίδες σωτηρίας, ας δράσουμε από κοινού έτσι ώστε να χτίσουμε εκ θεμελίων την πατρίδα που μας αξίζει.
Μπλέτσας Κ. Χρήστος
Δάσκαλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου