Το έργο των εκπαιδευτικών ως απάντηση της κοινωνίας στους επικριτές της.

(δημοσιευμένο στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ της Ερέτριας" το Μάρτιο του 2012)

Το έργο των εκπαιδευτικών ως απάντηση της κοινωνίας στους επικριτές της.

       

      Οι συστηματικές επιθέσεις των πολιτικών, ειδικά  από το 2009 και εξής, εναντίον του Κλάδου των εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων  είναι συστηματικές, αβάσιμες και απαράδεκτες.

          Πολιτικοί παράγοντες που σχετίζονται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο με την Παιδεία δαιμονοποίησαν τους εκπαιδευτικούς, τους στοχοποίησαν στα μάτια της ελληνικής κοινωνίας, απαξίωσαν το έργο τους. Δεν είναι λίγες οι φορές που οι εκπαιδευτικοί άκουσαν ακόμα και την ίδια τους την Υπουργό να τους κατηγορεί ότι οι δάσκαλοι είναι δήθεν «τεμπέληδες, βολεμένοι και ανάξιοι».

          Σε ευρύτερο κοινωνικό επίπεδο οι πολιτικοί ταγοί προσπαθούν να παρουσιάσουν την Ελλάδα ως μία χώρα χωρίς πρόοδο, χωρίς διέξοδο, χωρίς προκοπή. Μια χώρα που μόνο προβλήματα αντιμετωπίζει, που δεν έχει κανένα φωτεινό σημείο.

          Είναι αληθινή όμως αυτή η εικόνα;

          Είμαστε όλοι εμείς οι Έλληνες τόσο ανάξιοι, ηθικοί ραγιάδες και πολιτισμικά και πνευματικά ανίκανοι;

          Την απάντηση την δίνει η ίδια η πραγματικότητα που βιώνουμε στα σχολεία μας και είναι χρέος μας να την προβάλουμε.

          Εκτός από την Ελλάδα της απαξίωσης, της ρεμούλας και του συμφέροντος, υπάρχει κι άλλη μια Ελλάδα, σιωπηλή, φοβισμένη ίσως αλλά σίγουρα πολύ πιο μεγάλη που προσπαθεί, δημιουργεί , προοδεύει.

          Οι Έλληνες εκπαιδευτικοί, ακόμα κι αν αμείβονται πενιχρά, ακόμα κι αν τα σχολεία τους δεν έχουν βασικές υποδομές, δίνουν μάχη κάθε μέρα για να καταφέρουν να βελτιώσουν την ποιότητα της ελληνικής Παιδείας.

          Οι Έλληνες εκπαιδευτικοί συνεργάζονται με τους μαθητές τους και δημιουργούν, παράγουν γνώση, αφιερώνουν προσωπικό χρόνο και χρήματα για να πάνε την επιστήμη τους και την κοινωνία ένα μικρό βήμα εμπρός προς την κατεύθυνση του πνευματικού φωτός.

          Δίνουν τη μάχη τους χωρίς να αναζητούν τα φώτα της προβολής, διακριτικά αλλά μαχητικά.

          Ίσως αυτό είναι το μέγα λάθος τους, αυτό πρέπει να αλλάξει.

          Η σιωπηλή και διακριτική εργασία τους δίνει το δικαίωμα στους συκοφάντες προβοκάτορες να λένε ότι οι Έλληνες δεν εργαζόμαστε, δεν παράγουμε, δεν έχουμε πιθανότητες διεξόδου από τη δυσπραγία μας.

          Είναι χρέος μας προς τους μαθητές μας, τους γονείς τους αλλά και την πατρίδα μας να προβάλλουμε το έργο μας, να αναδείξουμε τον κόπο και την πρόοδο που κάνουν οι μαθητές μας και τις ιδέες τους.

          Είναι χρέος των εκπαιδευτικών να αναδείξουν το έργο τους, να αποτυπώσουν σε έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο τις δράσεις τους, να καταδείξουν ότι εκτός από την Ελλάδα της ρεμούλας και της μιζέριας , υπάρχει η Ελλάδα που προσπαθεί, που χτίζει, που στέκεται ισάξια και πολλές φορές ψηλότερα από αυτούς που τώρα την επικρίνουν.

          Είναι χρέος μας να ξεπεράσουμε ακόμα και τις εγγενείς αδυναμίες του Κλάδου μας, την εσωστρέφεια και την απροθυμία  να μοιραζόμαστε το έργο μας για να μη δεχτούμε επιθέσεις και κριτική.

          Η αξιοποίηση των τοπικών Μ.Μ.Ε.  και  του Διαδικτύου μπορεί να βοηθήσει προς αυτή την κατεύθυνση και να γίνει το έργο των σχολικών τάξεων πηγή έμπνευσης αλλά κι ελπίδας ότι πίσω από τη ζοφερή πραγματικότητα υπάρχει κάτι που έρχεται δυναμικά και με τις βάσεις για να μπορέσει να προχωρήσει η κοινωνία μας προς τη θετική κατεύθυνση.

          Είναι η ώρα να βγούμε πρώτοι μπροστά και να δείξουμε σε όλους ότι κάτι σπουδαίο γίνεται, ακόμα κι αν μας πολεμούν λόγω κι έργω αυτοί που ορκίστηκαν να μας υπηρετούν.

          Η δημιουργικότητα και η επαγγελματική ευσυνειδησία δεν έλειψαν ποτέ από την πατρίδα μας.

          Ας φωτίσουμε, επιτέλους, τη θετική πλευρά της ελληνικής κοινωνίας, ας αλλάξουμε με το έργο μας τη στρεβλή κι αρνητική εικόνα που έχουν οι άλλοι για εμάς.

          Το οφείλουμε στα παιδιά μας.