Ο ρόλος της οικογένειας και ο ρόλος του σχολείου είναι αλληλένδετοι. Ο ένας χρειάζεται τον άλλο, ο ένας χτίζει κάθε μέρα σε αυτό που δομεί ο άλλος, η σχέση είναι αμφίδρομη και συμπληρωματική, γι’ αυτό και είναι σπουδαία!

Τελευταία στο διαδίκτυο κυκλοφορεί ένα κείμενο που «υπενθυμίζει» στους γονείς ότι είναι δική τους ευθύνη να μάθουν στα παιδιά τους πχ να είναι ευγενικά, καθαρά κτλ (άρα όχι του σχολείου) και καταλήγει ως εξής «Μαθηματικά, φυσική, χημεία, γεωγραφία, ιστορία, γλώσσες και ενισχύουμε αυτά που έχουν μάθει στο σπίτι σας!!!».

( Το γράφω με την ορθογραφία που το βρήκα γιατί κι αυτή ακόμα δείχνει έναν άνθρωπο ημιμαθή. Τα ονόματα των επιστημών και των μαθημάτων γράφονται με κεφαλαίο το πρώτο γράμμα. Δε γράφουμε «φυσική» αλλά «Φυσική» κτλ.)

Μισές αλήθειες στο κείμενο. Μισές. Και τόσες πολλές είναι οι μισές αλήθειες που καταντάει ένα μεγάλο ψέμα.

Πρώτα από όλα έργο και των γονέων αλλά και των εκπαιδευτικών είναι η ολόπλευρη ηθική διάπλαση των μαθητών! Κάθε μάθημα, κάθε λέξη μας, κάθε στάση μας έχει παιδαγωγικό ρόλο, έχει στόχο να προβάλλει θετικά πρότυπα, να αποκτήσουν κοινωνικές δεξιότητες. Ακόμα και το «Καλημέρα», το «Συγγνώμη», το «Ευχαριστώ» είναι ΚΑΙ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ να το μάθουν, να καταλάβουν πότε θα το λένε, να τον νιώθουν κι όχι να το παπαγαλίζουν!

Τα παιδιά μας βλέπουν κατά κάποιο τρόπο κι ως γονείς! Ειδικά εμείς οι δάσκαλοι πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει το «Μπαμπά», αντί για «Κύριε», το «Μαμά», αντί για «Κυρία»! Αν υπολογίσουμε πόσες ώρες περνάμε κάθε μέρα με τα παιδιά  της τάξης μας, θα καταλάβουμε ότι στις πιο πολλές περιπτώσεις τα παιδιά περνάμε περισσότερες ώρες μαζί μας, παρά με τους γονείς τους! Δεν είναι τυχαίο ότι ο λόγος μας είναι «Ευαγγέλιο» για τα παιδιά. Δεν είναι παράδοξο που τ

α παιδιά της τάξης τα αποκαλούμε συνειδητά «παιδιά ΜΑΣ».

Το πιο θλιβερό στο κείμενο είναι ότι υποστηρίζει πως δικό μας πρώτιστο έργο είναι να διδάξουμε Φυσική, Γλώσσα, Μαθηματικά κτλ και μετά να ενισχύσουμε ό,τι έχει ήδη μάθει η οικογένειά στο παιδί!

Πρώτα από όλα , αν η οικογένεια δεν έχει δώσει καθόλου «αγωγή» στο παιδί ή, ακόμα χειρότερα, προβάλλει αρνητικά πρότυπα, εμείς δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα; Ασφαλώς και μπορούμε! Δυσκολότερο το έργο μας, θέλει πολύ μεγαλύτερη προσπάθεια αλλά μπορούμε! Επίσης, επειδή η θεοποίηση της επιστήμης έχει και αρνητικές συνέπειες, και οι ΝΑΖΙ μορφωμένοι ήταν, γνώριζαν Φυσική, Γλώσσες, ακούγανε Μπαχ και Μπετόβεν, στην ουσία όμως  άνθρωποι όμως δεν ήταν!

Εν κατακλείδι, το κείμενο είναι εντελώς άστοχο. Ανεξάρτητα από τις προθέσεις του συντάκτη του, στην ουσία προσβάλλει το έργο μας! Ο ρόλος της οικογένειας και ο ρόλος του σχολείου είναι αλληλένδετοι. Ο ένας χρειάζεται τον άλλο, ο ένας χτίζει κάθε μέρα σε αυτό που δομεί ο άλλος, η σχέση είναι αμφίδρομη και συμπληρωματική, γι’ αυτό και είναι σπουδαία!

Πάντως, θα προτιμούσα τα παιδιά μου να έχουν δασκάλους που θα τα βοηθήσουν να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι και μέλη του κοινωνικού συνόλου, παρά να τους μεταλαμπαδεύσουν γνώσεις (που κι ένας υπολογιστής μπορεί να κάνει πλέον) αλλά τίποτα περισσότερο από αυτές γιατί «τα υπόλοιπα είναι δουλειά του πατέρα τους και της μάνας τους».