ΣΚΗΝΗ 1
Αφηγητής 1 : Όταν το 1453 έπεσε η Βασιλεύουσα, χιλιάδες Έλληνες
σκλαβώθηκαν στους Τούρκους. Η Εύβοια και
η Χαλκίδα, έστω και υπό την κατοχή των Βενετών, άντεξαν άλλα 17 χρόνια
αλλά, από το 1470 και μετά, η τούρκικη σημαία κυμάτιζε στο κάστρο της Κανήθου και
οι Έλληνες ζούσαν την πιο μαύρη περίοδο της Ιστορίας τους.
Αφηγητής 2 : Και τι δεν πέρασαν οι Ευβοιώτες στα χρόνια τι
σκλαβιάς. Και τι δεν πέρασαν….
(Σκηνή
: Ένας Χαλκιδέος αναζητάει το Μητροπολίτη
Ευρίπου)
Χαλκιδέος : Δέσποτα, σώσε μας!
Μητροπολίτης Ευρίπου Γρηγόριος : Τι έγινε, τέκνον μου;
Χαλκιδέος : Δέσποτα, βοήθεια!
Μητροπολίτης Ευρίπου Γρηγόριος : Μα, τι συμβαίνει;
Χαλκιδέος : Σκότωσαν τον Αντώνη το μανάβη! Σκότωσαν τον Αντώνη
Κοντό!
Μητροπολίτης
Ευρίπου Γρηγόριος : Ποιος τον
σκότωσε; Γιατί;
Χαλκιδέος : Ο Δερβίς Αγάς, Δέσποτα! Αυτός ο άκαρδος!
Μητροπολίτης
Ευρίπου Γρηγόριος : Μα, γιατί;
Χαλκιδέος :Αγόρασε ο Δερβίς Αγάς ένα πεπόνι και, επειδή δεν ήταν
τόσο γλυκό, όσο ήθελε, έβγαλε το μαχαίρι και του έκοψε το λαιμό!
Μητροπολίτης
Ευρίπου Γρηγόριος : Ο δύστυχος! Θεέ
μου! Τρέξε γρήγορα στη γυναίκα του συγχωρεμένου
και πες της να πάρει τα παιδιά της και να έρθει εδώ. Το βράδυ θα τους
βάλουμε σε μια βάρκα να τους πάει στη Νάξο! Ο Δερβίς Αγάς θα θελήσει να
σκοτώσει αυτήν και τα παιδιά για να μη ζητήσει κανείς εκδίκηση!
Χαλκιδέος : Τρέχω, Δέσποτα!
Μητροπολίτης
Ευρίπου Γρηγόριος : Θεέ μου, για πόσο
ακόμα θα υποφέρουμε; Ελέησε τους πιστούς σου, Θεέ μου….
(Ο
Μητροπολίτης περίλυπος πέφτει σε συλλογισμός κι ο Χαλκιδέος φεύγει.)
ΣΚΗΝΗ
2
Αφηγητής 1 : Αυτά και άλλα τόσα ζούσαν οι Ευβοιώτες.
Αφηγητής 2 : Εκατοντάδες αθώοι άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους.
Αφηγητής 1 : Άλλος γιατί δεν ξούρισε καλά τον Τούρκο, άλλος γιατί
το ψωμί που τους πούλησε δεν τους φάνηκε φρέσκο, άλλος για καλαμπούρι των
Τούρκων σφάζονταν σαν τα αρνιά.
Αφηγητής 2 : Και οι Έλληνες υπέμεναν. Υπέμεναν και περίμεναν την
ώρα του ξεσηκωμού.
(Ο
Μητροπολίτης Ευρίπου μιλάει με τον Μητροπολίτη Καρύστου)
Μητροπολίτης Ευρίπου Γρηγόριος : Χαίρομαι που σε βλέπω, αδερφέ μου Νεόφυτε!
Μητροπολίτης Καρύστου Νεόφυτος : Κι εγώ χαίρομαι, αδερφέ Γρηγόριε! Μα, πες μου, τι
είναι αυτό το σπουδαίου που μου μήνυσες να έρθω να ακούσω;
Μητροπολίτης Ευρίπου Γρηγόριος : Πες μου, πώς είναι τα πράγματα στην Κάρυστο;
Μητροπολίτης Καρύστου Νεόφυτος : Πώς να είναι; Μαύρα. Δυστυχία. Οι Τούρκοι γίνονται
κάθε μέρα και χειρότεροι. Βλέπεις… τόσα χρόνια σκλάβους μας έχουν, δε μας
λογαριάζουν για ανθρώπους.
Μητροπολίτης Ευρίπου Γρηγόριος : Και οι Έλληνες;
Μητροπολίτης Καρύστου Νεόφυτος : Οι Έλληνες περιμένουν να έρθει η ώρα της Λευτεριάς.
Μακάρι να ‘ρθει και σύντομα.
Μητροπολίτης Ευρίπου Γρηγόριος : Ήρθε, αδερφέ μου! Γι’ αυτό σε κάλεσα!
Μητροπολίτης Καρύστου Νεόφυτος : Ήρθε; Μα, πώς;
Μητροπολίτης Ευρίπου Γρηγόριος : Άκου, εδώ και καιρό έχουμε φτιάξει μια μυστική
οργάνωση. Κανείς δε ξέρει τον Αρχηγό της στα σίγουρα, λένε ότι είναι ο Τσάρος ο
ίδιος! Οργανώνουμε τον ξεσηκωμό των Ελλήνων. Έχεις κουράγιο και καρδιά να
ξεσηκώσεις την Κάρυστο;
Μητροπολίτης Καρύστου Νεόφυτος : Αν έχω, λέει! Τι χαρμόσυνα νέα είναι αυτά! Οι
Καρυστινοί είναι παλικάρια! Ο καπετάν – Κριεζώτης είναι λεβέντης! Όρισέ μου πότε
θες να είμαστε έτοιμοι και θα είμαστε!
Μητροπολίτης Ευρίπου Γρηγόριος : Στα μέσα τ’ Απρίλη!
Μητροπολίτης Καρύστου Νεόφυτος : Στα μέσα του Απρίλη η λευτεριά θα έρθει! Με τη
βοήθεια του Θεού μας όλα θα πάνε καλά!
(Ο Μητροπολίτης Καρύστου φεύγει γρήγορα κι ο
Μητροπολίτης Ευρίπου μένει σκεπτικός)
Αφηγητής 3 : Σύντομα οι δύο Μητροπολίτες βρήκαν τρόπο και
οργάνωσαν αρκετούς Ευβοιώτες. Τους ετοίμασαν για τη μεγάλη ώρα.
Αφηγητής 4 : Και ήρθε η ώρα του ξεσηκωμού! 8 του Απρίλη του 1821
ήτανε και πρώτη από όλους ξεσηκώθηκε η
Ιστιαία!
Αφηγητής 3 : Που τότε λεγότανε Ξηροχώρι… αλλά έπρεπε να λέγεται
Λεβεντοχώρι!
ΣΚΗΝΗ 3
(Έλληνες επαναστάτες είναι μαζεμένοι και μιλούν)
Στρατιώτης 1
: Πάλι καλά που ανέλαβες εσύ, αρχηγέ
Αγγελή Γοβγίνα!
Στρατιώτης 2
: Με τούτον τον ακαμάτη που είχαμε
πρωτύτερα, τον Βερούση Μουτσινά, κοντέψαμε να χάσουμε ακόμα και τα παιδιά μας!
Στρατιώτης 3
: Και είναι και ξάδερφος του Οδυσσέα
Ανδρούτσου, τρομάρα του!
Αγγελής Γοβγιός
: Παλικάρια μου, δεν είναι ώρα για
τέτοιες κουβέντες. Ελάτε να ετοιμαστούμε γιατί ο αγώνας είναι δύσκολος. Οι
Τούρκοι είναι πολλοί και το κάστρο της Χαλκίδας τρανό.
Στρατιώτης 1
: Κι αν είναι; Ποιος τους λογαριάζει;
Σαν βλέπω εσένα, αητέ της Εύβοιας, να πολεμάς, παίρνω θάρρος και γίνομαι θεριό!
Στρατιώτης 2
: Εσύ κι ο Κώτσος, αδερφέ Αγγελή,
είστε οι ήρωές μας! Νικήσατε στη Μάνικα, στα Βρυσάκια, στα Δύο Βουνά! Νερό στο
όνομά σας πίνω!
Αγγελής
Γοβγιός : Τίποτα δε θα κάναμε μόνοι
μας. Όλοι μαζί θα διώξουμε τους Τούρκους από το νησί μας! Η Λίμνη και η
Εύβοια θα λευτερωθούν με τη βοήθεια του
Θεού!
Στρατιώτης 2
: Συ, θα τη λευτερώσεις!
Αγγελής
Γοβγιός : Τίποτα δε θα γίνει, αν δεν
το θέλει ο Θεός! Εγώ ένα πράγμα έχω ζητήσει από το Μεγαλοδύναμο. Αν είναι να
χαθώ, να χαθώ πολεμώντας, να χαθώ για κάτι μεγάλο…
Στρατιώτης
1, 2 και 3: ΖΗΤΩ Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ!!!
(Φεύγουν όλοι μαζί αγκαλιασμένοι!)
Αφηγητής 3 : Κι έγινε όπως το ήθελε ο αρχηγός Αγγελής.
Αφηγητής 4 : Σκοτώθηκε σε μάχη το Μάρτη του 1822, στα Δυο Βουνά.
Αφηγητής 3 : Με μπαμπεσιά τον φάγανε οι Αγαρηνοί. Και δίπλα του
έπεσε ο αδερφός του ο Αναγνωστάκης κι φίλος του ο Κώτσος.
Αφηγητής 4 : Τι να πει κανείς στη μάνα του; Να κλάψει για τα
παιδιά της ή να χαμογελά γιατί ο Θεός τους κάλεσε κοντά του; ΉΡΩΕΣ!
Αφηγητής 3 :
Ευτυχώς μετά τον Αγγελή ανέλαβε την αρχηγία ο Νικόλαος Κριεζώτης. Ευτυχώς που
ήταν κι αυτός!
ΣΚΗΝΗ 4
(Μπαίνει ο Κριεζώτης μαζί με έναν στρατιώτη και μια γυναίκα)
Κριεζώτης : Σας είπα πως πρέπει να φυλαχτείτε. Τι κάνετε εδώ; Τι
με κυνηγάτε;
Παλικάρι : Καπετάνιε μου, δε φοβάμαι για να κρύβομαι. Ήρθα από
μακριά για να σε βρω, για να μου δώσεις άρματα!
Κριεζώτης : Και τι είσαι
εσύ, μωρέ, που θες κι άρματα; Ακόμα με τη μάνα σου κάνεις βόλτες;
Μάνα : Ήρθα να στον παραδώσω, να πάρει εκδίκηση για το αίμα
του πατέρα του!
Κριεζώτης : Και ποιος ήταν, μωρέ, ο πατέρας σου;
Παλικάρι : Ο Κοντός ο Αντώνης, καπετάνιε. Μανάβης στη Χαλκίδα.
Τον σκότωσε ένας Τούρκος όταν ήμουν παιδάκι. Όμως μας έσωσε ο Δεσπότης μας και
δε χαλάσανε κι εμάς. Τώρα ήρθε η ώρα να λογαριαστώ μαζί τους.
Κριεζώτης : Άσχημη ώρα διάλεξες, λεβέντη μου. Πολιορκούμε την
Κάρυστο, μα το κάστρο δεν πέφτει. Ο Ανδρούτσος πολεμά στη Χαλκίδα, μα η
κυβέρνηση δεν τον βοηθά. Μας έφαγε η μαύρη η διχόνοια.
Παλικάρι : Δε φοβάμαι, καπετάνιε. Αν πάρουμε
τα άρματα όλοι, η λευτεριά θα έρθει! Και όπως άκουσα από έναν πρόσφυγα, ένας δικός
μας στρατηγός λέει πως ο Θεός υπόγραψε ένα συμβόλαιο για τη λευτεριά των
Ελλήνων! Και, ξέρεις, ο Θεός δεν παίρνει ποτέ την υπογραφή του πίσω! Η λευτεριά θα έρθει!
Μάνα : Έτσι λέει ο Κολοκοτρώνης κι έτσι θα είναι!
Κριεζώτης : ΧΑΧΑΧΑ! Έλα μαζί μου, μωρέ σπόρε! Κι αν είναι θέλημα
Θεού, θα δούμε λεύτερο το νησί μας!
(Τον αρπάζει από το σβέρκο και γελώντας τον παίρνει
μαζί του. Το παλικάρι χαιρετά τη μάνα του που τον αντιχαιρετά!)
Αφηγητής 5 :
Κι ο λόγος του Κολοκοτρώνη
αποδείχτηκε προφητικός.
Αφηγητής 6: Χίλια βάσανα πέρασαν οι Έλληνες. Χίλια βάσανα έζησε
και το νησί μας.
Αφηγητής 5 :
Κι όμως, σαν ήταν θέλημα Θεού, η
λευτεριά ήρθε!
Αφηγητής 6: Όσο κι αν δεν το ήθελαν οι ξένοι, όσο κι αν καμπόσοι
δικοί μας θέλησαν να μας καταστρέψουν με τους εγωισμούς και την αρχομανία τους
στον Εμφύλιο, οι Έλληνες λευτερωθήκαμε!
Αφηγητής 5 :
Η Εύβοια ήταν ένα από τα πρώτα εδάφη
που λευτερώθηκαν από τους Τούρκους! Μικρή πατρίδα στην αρχή, μα, για αρχή,
μεγάλη!
Αφηγητής 6 : Στις 23 του Μάρτη του 1833 η Χαλκίδα παραδόθηκε κι
επίσημα στους Έλληνες.
ΣΚΗΝΗ 5
(Μπαίνει στη σκηνή ο Μητροπολίτης Ευρίπου και μια
γυναίκα)
Μητροπολίτης
Ευρίπου Γρηγόριος : Μεγάλη μέρα αυτή,
Αγγελική μου! Μεγάλη μέρα!
Αγγελική : Νιώθω πως αναπνέω αλλιώτικα, Δέσποτα! Νιώθω τον αέρα
της Λευτεριάς!
Μητροπολίτης
Ευρίπου Γρηγόριος : Λευτεριά μισή.
Κουτσουρεμένη, Αγγελική!
Αγγελική : Ναι, αλλά έγινε η αρχή. Ξύπνησε ο ραγιάς! Σύντομα και
η Θεσσαλία και η Μακεδονία θα γίνουν και πάλι εδάφη ελληνικά, χριστιανικά,
λεύτερα! Ποιος ξέρει; Μια μέρα και η Πόλη!
Μητροπολίτης
Ευρίπου Γρηγόριος : Μακάρι ο Θεός να
δώσει. Μακάρι.
Αγγελική : Για να δώσει ο Θεός δεν πρέπει να ξεχάσουμε τα
αδέρφια που χάσαμε , Δέσποτά μου!
Μητροπολίτης
Ευρίπου Γρηγόριος : Πώς να ξεχάσουμε;
Ποιους να ξεχάσουμε; Τον Ηλία Μαυρομιχάλη
που τον σκότωσαν στα Στύρα; Τον Ηγούμενο Παΐσιο που τον σούβλισαν στα χωριά της
Κύμης; Το Γοβγιό; Τον Κώτσο; Ποιος μπορεί να τους ξεχάσει;
(Μπαίνει μια γυναίκα και μιλάει στον Μητροπολίτη)
Μαρία : Δέσποτα, σε ζητούνε!
Μητροπολίτης
Ευρίπου Γρηγόριος : Ποιος είναι,
Μαρία μου;
Μαρία : Ένας νεαρός. Κάτι μου θυμίζει η όψη του αλλά δεν τον αναγνωρίζω.
Μητροπολίτης
Ευρίπου Γρηγόριος : Δε σου είπε
όνομα;
Μαρία : Όχι.
Μητροπολίτης
Ευρίπου Γρηγόριος : Πες του να
περάσει.
Μαρία : Πέρνα μέσα.
(Μπαίνει μέσα το παλικάρι που μιλούσε με τον Κριεζώτη)
Παλικάρι : Καλησπέρα, Δέσποτα!
Μητροπολίτης
Ευρίπου Γρηγόριος : Καλησπέρα, παιδί
μου. Ποιος είσαι; Δε σε ξέρω.
Παλικάρι : Είμαι ο γιος του Αντώνη του μανάβη, Δέσποτα. Κάποτε
με έσωσες μαζί με τη μάνα και τα αδέρφια μου. Ορκίστηκα να γυρίσω να εκδικηθώ
για τον πατέρα μου και , σαν λευτερωθεί το νησί, να έρθω να σε βρω για να σε ευχαριστήσω.
Μητροπολίτης
Ευρίπου Γρηγόριος : Τώρα γύρισες;
Παλικάρι : Έχω χρόνια στο νησί.
Μητροπολίτης
Ευρίπου Γρηγόριος : Και γιατί δεν
ήρθες να με βρεις πιο πριν;
Παλικάρι : Δεν ήμασταν ακόμα λεύτεροι.
Μητροπολίτης
Ευρίπου Γρηγόριος : Πολέμησες;
Παλικάρι : Δίπλα στον Κριεζώτη.
Μητροπολίτης
Ευρίπου Γρηγόριος : Τον βρήκες τον
Δερβίς Αγά;
Παλικάρι : Ναι, πριν δύο βδομάδες, πάνω σε ένα κάρο. Έφευγε από
το νησί.
Μητροπολίτης
Ευρίπου Γρηγόριος : Εκδικήθηκες;
Παλικάρι : Όχι.
Μητροπολίτης
Ευρίπου Γρηγόριος : Γιατί;
Παλικάρι : Ήταν γέρος και άοπλος. Πώς να σκοτώσω κάποιον που δε
μπορεί να υπερασπίσει τον εαυτό του; Δεν είμαι δολοφόνος…
Μητροπολίτης
Ευρίπου Γρηγόριος : Ευλογημένος να
είσαι, παλικάρι μου! Ευλογημένο να είναι και το νησί μας που βγάζει τέτοιους
νέους!
(Τον αγκαλιάζει και μένουν αγκαλιασμένοι για λίγο)
Ανεβαίνουν όλοι οι ηθοποιοί στη σκηνή.
Όλοι μαζί φωνάζουν : Ελευθερία ή Θάνατος!
ΤΕΛΟΣ
ΘΕΑΤΡΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου