Νάστος Γιώργος, αιρετός Α/ΠΥΣΠΕ Θεσσαλίας, Ομιλία στη Γενική Συνέλευση της Δ.Ο.Ε. Κυριακή 22 Ιουνίου 2014

Νάστος Γιώργος, αιρετός Α/ΠΥΣΠΕ Θεσσαλίας, Ομιλία στη Γενική Συνέλευση της Δ.Ο.Ε.  Κυριακή 22 Ιουνίου 2014.

(Κριτική των πεπραγμένων του Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε.)

 

Το σχολικό έτος που πέρασε είναι ένα από τα χειρότερα που έχουν καταγραφεί στη μνήμη των εκπαιδευτικών.

Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψει κανείς την ψυχολογία του εκπαιδευτικού σήμερα στην Ελλάδα.

Όμως, αν και όλοι συμφωνούμε  για τη δραματική κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε, οι προσεγγίσεις για διέξοδο διαφέρουν.

Η σημερινή κατάσταση στα σχολεία παρ` όλο που είναι δύσκολη μπορεί να γίνει τραγική αν συνεχίσουμε να τηρούμε τη σημερινή στάση.

Απέχουμε λίγο από αυτό που σκεφτόμαστε και δεν είναι άλλο από μια πραγματική κόλαση στο χώρο της παιδείας.

Όσα προσπαθούσαμε ως κλάδος να αποφύγουμε χρόνια και χρόνια αρχίζουν να γίνονται με βίαιο τρόπο.

Το έχω ξαναπεί στη γενική μας συνέλευση, ότι η μέχρι χτες αριστερίζουσα στάση του συνδικάτου μας ΟΧΙ σε όλα , τελικά είναι ένα μεγάλο ΝΑΙ σε όλα.

Σήμερα βλέπουμε το αποτέλεσμα μιας συνδικαλιστικής επιλογής που πλέον δεν έχει καμία βάση στην κοινωνία αλλά δυστυχώς σιγά αλλά σταθερά, δεν έχει ούτε στους κόλπους των εκπαιδευτικών της Πρωτοβάθμιας.

Οι εκπαιδευτικοί, ενώ θα έπρεπε, με τα προβλήματα που έχουμε, να είμαστε μια γροθιά, έχουμε διαιρεθεί μισθολογικά, εκπαιδευτικά αλλά και συνδικαλιστικά.

Το πώς το γνωρίζουμε όλοι, Σχολικοί σύμβουλοι, διευθυντές σχολικών μονάδων, εκπαιδευτικοί ειδικοτήτων, μεταταγμένοι εκπαιδευτικοί ειδικοτήτων από τη δευτεροβάθμια, διορισμένοι με τον ΑΣΕΠ, αποσπασμένοι σε φορείς και γραφεία εκπαίδευσης, κάτοχοι μεταπτυχιακών και διδακτορικών τίτλων, Παλαιοί εκπαιδευτικοί με βαθμό Β`, Παλαιοί εκπαιδευτικοί πριν το 1983, πριν από το 1993 κτλ.

Σαλαμοποιημένοι, με διαφορετικά συμφέροντα και ταυτόχρονα χωρισμένοι σε Παμίτες, Δακίτες, Πασκίτες, Αριστερούς και Αριστεριστές.

Το κακό είναι ότι το γνωρίζει καλά αυτό το υπουργείο, άλλωστε ξέρει  το «διαίρει και Βασίλευε» καλύτερα από τον καθένα.

Για ορισμένα πράγματα ήμασταν  περήφανοι οι εκπαιδευτικοί και μπορούσαμε να κοιταζόμαστε στα μάτια. Για το γεγονός ότι διοριστήκαμε χωρίς να περάσουμε από βουλευτικά γραφεία και για τις υπηρεσιακές μας μεταβολές που είχαν μια κοινά αποδεκτή διαδικασία. Σήμερα όμως τα πράγματα άλλαξαν κι έβαλε το χέρι του το υπουργείο γι` αυτό. Για πρώτη φορά καταστρατηγήθηκε εντέχνως και σκοπίμως η θεσμοθετημένη διαδικασία  και παρακάμφθηκαν τα υπηρεσιακά όργανα από ένα επιτελείο επικίνδυνο, αδιάλλακτο και ανάλγητο.

Το υπουργείο ξεκάθαρα ζητά από τον κλάδο μας ένα και μόνο πράγμα. Την υποταγή. Λέει ότι η εποχή που τα συνδικάτα και οι συνδικαλιστές  συνδιοικούσαν με τους πολιτικούς πέρασε.

Η αξιολόγηση είναι ένα εργαλείο στα χέρια του υπουργείου που δια μέσου των «πρόθυμων» θα κάνει πράξη αυτό που και η κοινωνία θέλει, να γίνει η πρωτοβάθμια ένα πεδίο διαφορετικό  από ότι μέχρι σήμερα ξέραμε.

Θα περίμενε κανείς το υπουργείο το οποίο έκανε τεράστιες περικοπές στις δαπάνες του, όπως φυσικά το ίδιο έγινε και σε πολλά άλλα υπουργεία, να δείξει το ανθρώπινο του πρόσωπο σε κάποια κοινωνικά θέματα τουλάχιστο. Πράγμα που δυστυχώς δεν έκανε ,αντίθετα με το να μην κάνει τις αποσπάσεις των εκπαιδευτικών στον τόπο των συμφερόντων τους ενώ υπήρχε η δυνατότητα, δημιούργησε τεράστια θέματα στις οικογένειες τους.

Κατόπιν στο επόμενο διάστημα έγιναν για να εξοικονομηθεί προσωπικό  συμπτύξεις  τμημάτων καταργήσεις κτλ. Με διάφορα τεχνάσματα π.χ. προγραμμάτων Ε.Σ.Π.Α. έφεραν αναπληρωτές χαμηλού κόστους, καθώς και μετακινήσεις εκπαιδευτικών ειδικοτήτων από τη δευτεροβάθμια στην πρωτοβάθμια με στόχο απλά τη λειτουργία των σχολικών μονάδων πάση θυσία.

 Για τη δημιουργία σχολείων «μαμούθ»:

1.Ο Νόμος Πλαίσιο 1566/1985 (άρθρο 4, παρ. 5) προέβλεπε τη λειτουργία δημοτικών

σχολείων με οργανικότητα μέχρι δωδεκαθέσιων. Αυτό σημαίνει ότι με βάση την

υπάρχουσα αναλογία μαθητών ανά δάσκαλο (1/25), ο μέγιστος αριθμός που θα μπορούσε να φοιτά σε 12/θέσιο σχολείο ήταν 300 μαθητές.

2.Με το Ν. 4152/2013  αντικαταστάθηκε η ανωτέρω παράγραφος, ως εξής: «Κατ’ εξαίρεση, είναι δυνατή η λειτουργία επταθέσιων έως και ενδεκαθέσιων δημοτικών σχολείων, καθώς και δημοτικών σχολείων άνω των δωδεκαθέσιων, όταν το επιβάλλουν λειτουργικοί και παιδαγωγικοί λόγοι όπως είναι ο αριθμός των μαθητών, οι διατιθέμενοι χώροι διδασκαλίας και οι αποστάσεις μεταξύ των σχολείων»(παρ. 1 της υποπαραγράφου Θ.2)

Από την παραπάνω διάταξη είναι σαφής η πρόθεση του νομοθέτη για τη δημιουργία μεγάλων σχολικών μονάδων (είναι ενδεικτικό ότι δεν υπάρχει πλέον   οργανικά  «οροφή» στον αριθμό τμημάτων) μέσω της κατάργησης ή της συγχώνευσης μικρότερων σχολικών μονάδων και με σκοπό τη σύμπτυξη , ώστε να εξοικονομηθούν κονδύλια. Σκοπός τους δεν είναι η ποιότητα στην εκπαίδευση.

 

Τα σχολεία λειτούργησαν τελικά χάρη στο φιλότιμο των εκπαιδευτικών και έχοντας ως βάση μέσω της επικείμενης αξιολόγησης τον εκφοβισμό τους από τη μεριά της διοίκησης.

Για να κάνω την κριτική μου στα πεπραγμένα σωστά θα ήθελα να σας πω ότι η υπεύθυνη στάση της ΔΑΚΕ είναι που έσωσε στοιχειωδώς το κύρος της ομοσπονδίας μας.

Τα 3 μέλη της ΔΑΚΕ δεν θα μπορούσαν να φέρουν την Άνοιξη στον κλάδο όχι μόνο της πολιτικοοικονομικής συγκυρίας αλλά λόγω της άρνησης συνεργασίας από τα υπόλοιπα μέλη της ΔΟΕ.

Ό,τι κι αν πρότειναν τα 3 μέλη της ΔΑΚΕ αντιμετώπιζαν ένα τεράστιο «όχι» των αριστερών μελών της ομοσπονδίας μας.

Δεν θέλω να κάνω κριτική σε κάτι απλά για να την κάνω, Ας αναλάβουν και οι άλλες δυνάμεις την ευθύνη των πράξεων έτσι ώστε να έχουμε διαπραγματευτικά περισσότερες πιθανότητες για ένα καλό αποτέλεσμα απέναντι στην κυβέρνηση και την κοινωνία.

Αξιολόγηση:

Η ΘΕΣΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΕΞΗΣ: Αυτό που πρέπει να φύγει με κάθε τρόπο είναι οι ποσοστώσεις στην αξιολόγηση, είναι το ουσιαστικό πρόβλημα που αφορά αρχικά  την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, μα είναι σίγουρο ότι αυτό θα έχει να κάνει με το μισθό μας αλλά και γιατί όχι και με την ίδια την δουλειά μας αργότερα.

Αν δεχόμασταν μια αξιολόγηση χωρίς ποσοστώσεις και αποσυνδέοντας τη διαδικασία αυτή από το μισθό μας, μια αξιολόγηση που θα αποσκοπούσε στην αναβάθμιση της εκπαίδευσης, θα στέλναμε ένα μήνυμα στην κοινωνία ότι δεν είμαστε ενάντια και απέναντί τους, διότι αυτό τους έχουν κάνει να πιστεύουν, αλλά αρωγοί και συνοδοιπόροι τους. Εμείς οι εκπαιδευτικοί αποτελούμε αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνίας.

Υπηρεσιακές μεταβολές:

Είναι απαράδεκτο οι υπηρεσιακές μεταβολές μια διαδικασία τόσο σοβαρή για τη ζωή των εκπαιδευτικών και την εύρυθμη λειτουργία των σχολικών μονάδων να έχει καθυστερήσει τόσους μήνες δημιουργώντας ένα αίσθημα ανασφάλειας και αμφισβήτησης στους εκπαιδευτικούς που με τη σειρά τους αρχίζουν να τρέφουν αισθήματα οργής και αγανάκτησης για το υπουργείο και τη διοίκηση.

Απαιτούμε την άμεση διευθέτηση του θέματος και την κάλυψη όλων των κενών που έχουν δημιουργηθεί στα κατά τόπους ΠΥΣΠΕ με μεταθέσεις που  θα διέπονται από διαφάνεια και αξιοκρατία.

Πολλοί εκπαιδευτικοί  πιστεύουν ότι όλα τα κακώς κείμενα έχουν γίνει από τους κακούς συνδικαλιστές βγάζοντας από το κάδρο τις ευθύνες που όλοι μας ως εκπαιδευτικοί έχουμε. Όσο κι αν κάποιοι ρίχνουν τις ευθύνες στους άλλους δυστυχώς το αποτέλεσμα έχει να κάνει με τις ζωές όλων μας! Όλοι πληρώνουμε το τίμημα των κακών επιλογών.

Θα ήθελα στη μνήμη ενός φίλου και συναγωνιστή συναδέλφου του Άρη του Ζορμπά να σας πω ότι τίποτα δεν έγινε και κατακτήθηκε χωρίς αγώνα. Αγώνα προσωπικό μα και συλλογικό, συνδικαλιστικό. Κάποιοι ξέχασαν πώς είναι να είσαι άνεργος, αδιόριστος, και σήμερα με κοστούμια το παίζουν παράγοντες .Πέρασαν χρόνια που διορίστηκαν φαίνεται και θεωρούν δεδομένη την εργασία τους με τα όποια προνόμια. Μακάρι να αλλάξουν στάση.

Με την τοποθέτηση της νέας πολιτικής ηγεσίας υπάρχουν προσδοκίες μα αν δεν αλλάξει η πολιτική  του υπουργείου τότε δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια για τον νέο υπουργό.

Όλοι μαζί συνάδελφοι, όλοι μαζί θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε την απειλή το να γίνουμε αναξιοπρεπείς ή άνεργοι…

Καλή δύναμη!