Παιδική πορνογραφία και διαδίκτυο : Ποιοι, τελικά, είναι οι ένοχοι;

Τις τελευταίες ημέρες ήρθαν στο φως (μέσω του διαδικτύου) νέες περιπτώσεις όπου ανήλικα παιδιά έπεσαν θύματα παιδικής πορνογραφίας μέσω του Facebook.

Δες εδώ κι εδώ  μερικά από τα σχετικά δημοσιεύματα.

Δεν είναι η πρώτη, και φοβάμαι ούτε η τελευταία, φορά που διαβάζουμε τέτοιες ειδήσεις.

Μάλιστα, σε μια πρώτη ανάγνωση μπορεί κανείς να γράψει χιλιάδες πράγματα για τους κινδύνους του διαδικτύου!

Είναι όμως αυτό το πραγματικό πρόβλημα; Είναι ο «λαβύρινθος» του διαδικτύου η αιτία του προβλήματος;

Τα δημοσιεύματα αναφέρουν ότι ένα 12χρονο κοριτσάκι ήρθε σε επαφή με άγνωστους σε αυτήν οι οποίοι την έπεισαν ότι θα της προσέφεραν εργασία ως μοντέλο, εκ μέρους διάσημου μουσικού συγκροτήματος.

Αφού έπεισαν το κοριτσάκι να δεχτεί να  πραγματοποιήσει βίντεο-κλήσεις, κατά τη διάρκεια των οποίων της ζήτησαν να ποζάρει σε άσεμνες στάσεις προκειμένου να τη «δοκιμάσουν» για την προσφερόμενη εργασία, πράγμα που τελικά κατάφεραν! Ασφαλώς αμέσως μετά άρχισαν οι εκβιασμοί και οι απειλές από το κύκλωμα των παιδόφιλων, ευτυχώς όμως παρενέβη η Διεύθυνση Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος και το έσωσε.

Αλλά, ας δούμε λίγο πέρα από το προφανές.

Ένα κοριτσάκι 12 χρονών χρησιμοποιούσε χωρίς καμία επίβλεψη το διαδίκτυο και, μάλιστα, μια ιστοσελίδα που κανένα νόημα δεν έχει να χρησιμοποιούν τα μικρά παιδιά!

          Ένα μικρό παιδί έκανε ό,τι του ζήτησε κάποιος άγνωστος μόνο και μόνο για να επιτύχει την πρόσληψή του ως μοντέλο!

          Τελικά δε δίστασε να ποζάρει ως μοντέλο, σε πόζες όχι παιδικές ασφαλώς, για να πετύχει το σκοπό του!

          Ποιος είναι ο ένοχος;

          Για να απαντήσουμε στο ερώτημα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι το παιδί έκανε αυτό που έκανε γιατί :

α) Κανείς δεν έδειξε ενδιαφέρον για τις πράξεις του. Ενεργούσε χωρίς έλεγχο, χωρίς όρια, χωρίς καν να ενεργεί ως παιδί αλλά μάλλον ως ένας ματαιόδοξος ενήλικας.  Κανείς από το περιβάλλον του παιδιού δεν έδειξε να ενδιαφέρεται για τα πρόσωπα με τα  οποία επικοινωνεί το παιδί. Είναι άραγε αυτό ένδειξη «εμπιστοσύνης» στο παιδί ή ξεκάθαρη αδιαφορία;

β) Το περιβάλλον του είχε προβάλει στο παιδί ως πρότυπο, ως στόχο ζωής, τη «φωτεινή ζωή» των μοντέλων! Σε μια κοινωνία που σταδιακά έχει αποδεχτεί το μαύρο γι’ άσπρο, την αδιαφορία για θέσφατο και την «ηθική της διάλυση» για λογική επιλογή ια τα παιδιά, και, δυστυχώς, αυτό έρχεται να καταδείξει η συγκεκριμένη περίπτωση, δεν έχουν ως  όνειρο ζωής  να πετύχουν κάποιον πνευματικό στόχο πχ να γίνουν επιστήμονες, αλλά να βρουν μια θέση στον «κόσμο του θεάματος». Μάλιστα, είναι έτοιμα να κάνουν ό,τι χρειαστεί για να πετύχουν το σκοπό τους, μιμούμενα προφανώς τα πρόσωπα που τα περιβάλλουν!

γ) Ήξερε, όταν του ζητούσαν να ποζάρει σε «μη παιδικές» στάσεις, ότι έκανε κάτι που δεν «ήταν της ηλικίας του» , όμως τελικά το έκανε γιατί προφανώς το δέλεαρ του στόχου ήταν μεγάλο.

Τελικά είναι ο ένοχος  μόνο οι παιδεραστές;

Μάλλον περισσότερο ένοχο είναι το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει το παιδί. Ένοχοι  είμαστε όλοι εμείς, ως κοινωνία, που έχουμε προβάλλει τέτοια πρότυπα, που έχουμε θεοποιήσει το εφήμερο και το επιφανειακό, που κάναμε τα παιδιά μας να πιστεύουν ότι το σημαντικό είναι «να γίνουν γνωστά, όποιον κι αν είναι το τίμημα».

Φταίμε γιατί απαξιώσαμε τις αξίες και την ηθική για να θεοποιήσουμε το χρήμα, την εφήμερη δόξα, το «φαίνεσθαι» και κάναμε μεγάλα τα μικρά και σημαντικά τα γελοία.

Φταίμε γιατί δείχνουμε στα παιδιά μας τον «εύκολο» τρόπο που τελικά είναι «πανάκριβος» και σίγουρα σε βάθος χρόνου θα τον πληρώσουμε στο πολλαπλάσιο!

Φταίμε γιατί διδάσκουμε (συνήθως με τον τρόπο ζωής μας) τα παιδιά να ζουν χωρίς ιδανικά, χωρίς αξιοπρέπεια, να ξεπουλάνε τα πάντα «αρκεί να κερδίσουν τα ίδια».

Τελικά το διαδίκτυο δεν αποτελεί αιτία του προβλήματος, αποτελεί μέσο διάπραξης της παρανομίας και δεν έχει καμία ευθύνη για όσα γίνονται.

Το σίγουρο είναι ότι ο μόνος που δε φταίει είναι το κοριτσάκι.

Αυτό είναι  το θύμα της υπόθεσης, θύμα όχι μόνο των παιδεραστών αλλά κυρίως αυτών που θα έπρεπε να το προστατεύουν και να του δείχνουν τα μονοπάτια που θα πρέπει να ακολουθήσει για να ζήσει πραγματικά ευτυχισμένο, έστω κι αν είναι πιο κουραστικά και δύσκολα από «τις λεωφόρους της δόξας» που προβάλει το star system.

Αν αυτό το κοριτσάκι είχε ισχυρό αξιακό σύστημα, αν ήξερε ότι δεν έχει καμία σημασία η ματαιόδοξη φιλοδοξία όσων είναι ανίκανοι για κάτι πιο σπουδαίο, αν είχε πρότυπα ζωής σπουδαία πρόσωπα που εργάστηκαν για το καλό της κοινωνίας μας, τότε καμία τύχη δε θα είχαν οι προτάσεις των παιδεραστών.

Είναι η ώρα να επανεξετάσουμε ως κοινωνία τους στόχους μας και τα πρότυπα που επιτρέπουμε να μας επιβάλλουν αυτοί που θέλουν να μας έχουν «άβουλη και οκνηρή μάζα».

Είναι καιρός να θωρακίσουμε τις άμυνες της κοινωνίας μας.

Είναι καιρός να κατανοήσουμε ότι  τα ψέματα τέλειωσαν και ο εικονικός κόσμος δεν είναι αυτός του διαδικτύου αλλά αυτός που μας έχουν φτιάξει και μας αναγκάζουν να ζούμε για να μπορούν να μας ελέγχουν.

 (Υ.Γ.: Άραγε μπορεί κανείς να φανταστεί τους διθυραμβικούς λόγους που θα έγραφαν διάφορα κιτρινοπράσινα φυλλάδια «ποικίλης ύλης» αν πράγματι αυτό το κοριτσάκι γινόταν μοντέλο μέσω του διαδικτύου; Όλοι θα μιλούσαν για τους «δρόμους» που ανοίγει το διαδίκτυο, για τη «μεγάλη του τύχη», για το «φυσικό ταλέντο που ανακάλυψαν οι μάνατζερ»! Επί της ουσίας όμως… θα είχε κάνει ακριβώς αυτά που έκανε και το άτυχο 12χρονο κοριτσάκι.)