Οι υποβιβασμοί, οι συγχωνεύσεις και οι καταργήσεις σχολικών μονάδων πραγματοποιούνται χωρίς ουσιαστικά την ύπαρξη συγκεκριμένων και ξεκάθαρων κριτηρίων ,έτσι πιθανόν θα έχουν ως αποτέλεσμα τη δημιουργία σχολικών μονάδων μαμούθ, το σχηματισμό πληθωρικών τμημάτων και την υποβάθμιση της ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης.
Με έναν πρόχειρο υπολογισμό, στην Θεσσαλία «χάνονται» περισσότερες από 345 περίπου οργανικές θέσεις εκπαιδευτικών στην Πρωτοβάθμια.
_Στο Π.Υ.Σ.Π.Ε. Λάρισας περισσότερες από 90(85 δασκάλων και 6 νηπιαγωγών).
_Στο ΠΥΣΠΕ Τρικάλων περισσότερες από 70(69 δασκάλων και 2 νηπιαγωγών).
_Στο ΠΥΣΠΕ Καρδίτσας περισσότερες από 160(140 δασκάλων και 20 νηπιαγωγών).
_Στο ΠΥΣΠΕ Μαγνησίας περισσότερες από 25(23 δασκάλων και 2 νηπιαγωγών).
Πανελλαδικά όμως, «χάνονται» πολλές εκατοντάδες οργανικές θέσεις περίπου 1900.
Πρακτικά αυτό σημαίνει μείωση του ποσοστού ικανοποίησης των αιτήσεων μεταθέσεων και αποσπάσεων των εκπαιδευτικών στη Θεσσαλία , αλλά και γενικά δραστική μείωση των διορισμών. Εάν σκεφτεί κανείς ότι το 2008 διορίστηκαν 3.500, το 2009 περίπου 2.800, το 2010 περίπου 1.400, εύκολα καταλαβαίνει κανείς τι πρόκειται να συμβεί το 2011.
Δυστυχώς οι επιλογές του Υπουργείου δεν έγιναν με τα ίδια κριτήρια παντού. Ερωτηματικά δε υπάρχουν για το ρόλο, σε αυτές τις επιλογές, που έπαιξαν αρκετοί παράγοντες εκτός της εκπαιδευτικής διαδικασίας και πράξης. Αλλού εφαρμόζεται ο νόμος και αλλού όχι, αλλού γίνανε καταργήσεις και αλλού όχι, ενδεικτικά αναφέρω κάποιες αντιθέσεις για να βγουν συμπεράσματα:
*Το Δημοτικό Σχολείο Βαμβακούς Φαρσάλων με 101 μαθητές από 6/θέσιο έγινε 4/θέσιο.
*Το Δημοτικό Σχολείο Χάλκης Λάρισας με 67μαθητές παραμένει 6/θέσιο.
_Το Δημοτικό Σχολείο Ευυδρίου-Λόφου Φαρσάλων με 92 μαθητές από 6/θέσιο σε 4/θέσιο.
_Το 1ο Δημοτικό Σχολείο Πλατυκάμπου Λάρισας με 93 μαθητές παραμένει 6/θέσιο.
*Το Δημοτικό Σχολείο Μελισσοχωρίου Λάρισας με 55 μαθητές από 5/θεσιο σε 4/θέσιο.
*Το 2ο Δημοτικό Σχολείο Πλατυκάμπου Λάρισας με 52 μαθητές παραμένει 5/θέσιο.
_Το 3ο Το Δημοτικό Σχολείο Φαρσάλων με 200 μαθητές από 12/θέσιο σε 8/θέσιο.
_Το 4ο Δημοτικό Σχολείο Φαρσάλων με 225 μαθητές παραμένει 12/θέσιο. κ.τ.λ.
Φυσικά τέτοιες διαφοροποιήσεις υπάρχουν σε όλη τη Θεσσαλία. Θέση μου είναι ότι φυσικά και σωστά παραμένουν τα όσα παραμένουν ως έχουν, τα άλλα γιατί όμως υποβιβάζονται;
Ο νόμος από 13-10-2006 με αρχή το σχολικό έτος 2006-07 της κ. Μαριέττας Γιαννάκου λέει:
10-15 Μαθητές Μονοθέσιο.16-30 Διθέσιο.31-45 Τριθέσιο.46-100 Τετραθέσιο.101-125 Πενταθέσιο.126-150 Εξαθέσιο.151-175 Επταθέσιο.176-200 Οκταθέσιο.201-225 Εννιαθέσιο.226-250 Δεκαθέσιο.251-275 Ενδεκαθέσιο.276-300 Δωδεκαθέσιο.
Σχετικά ερωτήματα που υπάρχουν και περιμένουν απαντήσεις είναι:
Τι θα γίνει με τους μαθητές του Β` κύκλου ολιγοθέσιων σχολείων που κλείνουν; Όπου δεν υπάρχουν οι υποδομές, τι θα γίνει; χρήματα ξέρουμε καλά ότι δεν υπάρχουν. Τι θα γίνει με τη μεταφορά των μαθητών; Τι θα γίνει με την ασφάλεια της μεταφοράς των μαθητών; Ποιος θα αναλάβει το κόστος όλων αυτών; Τι θα γίνει με τους Δήμους που δεν μπορούν να εγγυηθούν για τα παραπάνω; Ποιος τελικά θα είναι υπεύθυνος για την υλοποίηση των αλλαγών, διότι υπάρχουν πολλοί εμπλεκόμενοι; Οι τοπικές κοινωνίες και οι γονείς δεν θα έπρεπε να έχουν κι αυτοί λόγο;
Καμία εξασφάλιση για το πρόβλημα της μεταφοράς μαθητών δεν προβλέπεται, όταν όλοι γνωρίζουμε ότι οι δήμοι που θα αναλάβουν την μεταφορά μαθητών από τη νέα σχολική χρονιά, ασφυκτιούν οικονομικά και δεν υπάρχει περίπτωση να το κάνουν . Φυσικά από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, δεν γίνεται κανένας λόγος ίδρυσης οργανικών θέσεων για την εφαρμογή προγραμμάτων αντισταθμιστικής αγωγής.
Το κλείσιμο των σχολικών μονάδων αποτελεί το πιο ακραίο παράδειγμα εγκατάλειψης συγκεκριμένων περιοχών και της διεύρυνσης ενδοπεριφερειακών ανισοτήτων στη Θεσσαλία. Οι υποβιβασμοί , οι συγχωνεύεις και καταργήσεις σχολικών μονάδων, θα έχουν ως επακόλουθο την μείωση εκατοντάδων οργανικών θέσεων εκπαιδευτικού προσωπικού που είναι ένας από τους κυριότερους παράγοντες της μάθησης και θα οδηγήσουν τους γονείς στα αστικά κέντρα.
Το σχολείο σ` ένα χωριό δεν είναι πολυτέλεια αλλά ανάγκη. Αν υπάρχουν περιπτώσεις με ελάχιστους μαθητές, ο νόμος υπήρχε από το 1986 εφαρμοζόταν κάθε χρόνο και οι υπεύθυνοι θα παίρνανε τις όποιες αποφάσεις λαμβάνοντας υπόψη τους μόνο τα παιδαγωγικά κριτήρια.
Όπως φαίνεται η δωρεάν, δημόσια, ποιοτική παιδεία, δεν είναι ο στόχος μα μόνο η μείωση του κόστους γενικά στην παιδεία. Με όλο το σεβασμό, άλλη μια απόφαση πολιτικών, βουλευτών και υπουργών που στέλνουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία και που δεκάρα δε φαίνεται να δίνουν, για τα παιδιά του φτωχού λαού που είχαν μια ευκαιρία να αλλάξουν, μέσω της γνώσης, τη μοίρα τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου