Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010
Σας ευχαριστώ όλους για τη συμμετοχή σας στο ωραίο ταξίδι των Δημοτικών Εκλογών.
Πριν λίγες εβδομάδες μου ζητήθηκε από το Δήμαρχο Χαλκίδας, Θανάση Ζεμπίλη, να συμμετέχω στις εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ως υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος Χαλκίδας. Μου ζητήθηκε να εκπροσωπήσω τον κλάδο μου, τους εκπαιδευτικούς της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, και να δώσω τη μάχη του σταυρού απέναντι σε σημαντικά πρόσωπα και ονόματα της τοπικής μας κοινωνίας.
Δέχτηκα. Ήθελα να δηλώσω κι εγώ παρών στη μεγάλη μάχη.
Αυτές τις εβδομάδες γνώρισα και συνομίλησα με πλήθος ανθρώπων. Έμαθα πράγματα από όλους, ένιωσα τις ανάγκες τους, προβληματίστηκα από τον πόνο τους! Αναζήτησα τρόπους για να βοηθήσω όσο μπορώ, ένιωσα το βάρος της ευθύνης του να προτείνει κάποιος πράγματα που θα ωφελήσουν το κοινωνικό σύνολο.
Η αλήθεια είναι ότι κάποια στιγμή άρχισα να πιστεύω ότι θα μπορέσουν οι νέοι άνθρωποι να διαλύσουν πολιτικές συμμαχίες και μηχανισμούς! Ότι ο κόσμος αυτή τη φορά δε θα μείνει στα λόγια, θα τιμωρήσει δια της ψήφου του αυτούς που κατηγορεί! Πλανήθηκα αλλά δεν πειράζει!
Ο κόσμος επέλεξε την αδιαφορία και την αποχή κι έτσι έριξε νερό στο μύλο του σάπιου και του χαλασμένου. Αντί να δώσει δύναμη σε νέα παιδιά, τα αποδυνάμωσε δια της απουσίας του!
Νέοι άνθρωποι δε μπορούν να επιλεγούν παρά μόνο από νέους ανθρώπους!
Νέες προτάσεις δε μπορούν να υπάρξουν παρά μόνο από αυτούς που έχουν κάτι να πουν.
Σε κάθε περίπτωση το ταξίδι ήταν όμορφο και διδακτικό.
Ωστόσο είδα ότι, αν δεν κρατάς με κάποιον τρόπο τον πολίτη, αν δε σε έχει ανάγκη, αν δεν τον έχει εξυπηρετήσει σε κάποιο προσωπικό του ζήτημα, δε σε τιμά με την ψήφο του.
Η προσωπική εκτίμηση που σου τρέφει είναι σημαντική αλλά όχι καθοριστική. Το όραμά σου μπορεί να είναι σπουδαίο αλλά όχι αρκετό!
Η προσπάθεια για μια καλύτερη κοινωνία δε σταματάει, έστω κι αν η κοινωνία αυτή τη στιγμή δε θέλει καν να ακούσει τις φωνές των νέων ανθρώπων.
Θα είμαι εδώ από όποια θέση κι αν μου δώσει η κοινωνία, από όποιο μετερίζι κι αν ορίσει για εμένα η μοίρα!
Την Κυριακή ψηφίζουμε και πάλι το Δήμαρχό μας, το Θανάση Ζεμπίλη, μαζικά, αγωνιστικά, με εμπιστοσύνη σε εκείνον και στις ηγετικές του ικανότητες.
Τη Δευτέρα όμως απαιτούμε να αρχίσει και πάλι το έργο του και μάλιστα με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα και δυναμισμό!
Τα όπλα δεν τα βάζουμε ούτε επ' ώμου, ούτε παρά πόδας.... Εφ' όπλου λόγχη γιατί ήρθε η ώρα να ξυπνήσουμε όλοι μας και να πολεμήσουμε το μικρό ή μεγάλο κατεστημένο!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Φίλε μου έχεις ακουστά την φράση: "εκεί που κρεμούσαμε τα όπλα μας, κρεμάμε τώρα τα βρακιά μας!"; Αυτή είναι η νοοτροπία μας, αυτή και η κατάντια μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς μην ξεχνάμε όμως πως τίποτα στην ζωή δεν κρατά για πάντα. Ούτε η αποτυχία, ούτε η επιτυχία. Η ζωή από την φύση της είναι ένας αγώνας (ανατροπής, εξέλιξης, διατήρησης κεκτημένων...)και αλίμονό μας αν κοιμόμαστε!! Ας ξυπνήσουμε λοιπόν γιατί όντως μας πήρε ο ύπνος!! Τα όπλα -η γνώση, οι εμπειρίες (θετικές και αρνητικές), η δράση και το ήθος- πρέπει να ξαναβρούν την θέση που τους πρέπει για να βγούμε από τον βούρκο!!