Το πολιτικό μας σύστημα είναι προβληματικό. Όχι στη λογική του, άλλωστε ποιος πιστεύει ότι η δημοκρατία δεν είναι το καλύτερο σύστημα διακυβέρνησης, αλλά στην εφαρμογή του.
Όλοι οι πολίτες παραπονιούνται, για να είμαι επιεικής, για το έργο των 300 της Βουλής. Όλοι πιστεύουν ότι δεν είναι ανταποδοτικό το έργο που παράγουν σε σχέση με τις απολαβές που έχουν, όχι τόσο οικονομικές, κυρίως θεσμικές (ασυλία, παραγραφή αδικημάτων κτλ). Συνεπώς θα πρέπει να μειωθεί ο αριθμός τους, να κοπούν προνόμια, να αλλάξει ριζικά ο ρόλος και τα ευεργετήματα προς αυτούς.
Πολλοί υποστηρίζουν ότι η καλύτερη λύση είναι η αποχή από τις κάλπες. Περίπου το 40% των Ελλήνων υποστηρίζει ότι δε θα ψηφίσει κανέναν. Αυτό έκανε το 50% στις τελευταίες Δημοτικές και Περιφερειακές Εκλογές και είδαμε τα αποτελέσματα : επανεκλέχτηκαν σχεδόν όλοι οι «παλιοί», αυτοί που ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για την αποτυχία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης γιατί , πολύ απλά, οι «οργισμένοι και κριτικά σκεπτόμενοι πολίτες» δεν πήγαν να ψηφίσουν! Αποτέλεσμα; Τα χρεοκοπημένα πελατειακά συστήματα ψήφισαν και νομιμοποίησαν για άλλη μια τετραετία την επώδυνη παρουσία τους! Επί της ουσίας η αποχή διευκόλυνε αυτούς που αποτελούν τη μαύρη τρύπα της Δημοκρατίας και δυσκόλεψε αφάνταστα όσους προσπάθησαν να προβάλουν εναλλακτικές προτάσεις.
Αντί της αποχής, που και τίποτα δεν προσφέρει, και δεν αποτελεί και μηχανισμό αναχαίτισης των εχθρικών λογικών του συστήματος, προτείνω μια άλλη επιλογή που και στους πολίτες κάθε Νομού θα δώσει δύναμη, και θα μας φέρει όλους προ των ευθυνών μας. Άλλωστε αυτές τις στιγμές όποιος δεν παίρνει θέση, δε δίνει λύση ενός προβλήματος, είναι η αιτία του προβλήματος!
Προτείνω, λοιπόν, να γίνει μία μείξη των συστημάτων εκλογής που υπάρχουν σήμερα για το Κοινοβούλιο αλλά και για τα συνδικαλιστικά όργανα (π.χ. Δ.Ο.Ε., Ο.Λ.Μ.Ε. κ.α.).
Πιο αναλυτικά :
- Στις Βουλευτικές ψηφίζουμε για να εκλέξουμε 300 βουλευτές. Αυτό σημαίνει ότι για κάθε περίπου 30.000 ενήλικες πολίτες αναλογεί ένας βουλευτής. Έτσι η π.χ. Εύβοια εκλέγει έξι βουλευτές, η Ευρυτανία έναν, η Αργολίδα τρεις κτλ.
- Στις εκλογές για τα Δευτεροβάθμια Συνδικαλιστικά μας όργανα (Δ.Ο.Ε., Ο.Λ.Μ.Ε. κτλ) ο αριθμός των αντιπροσώπων κάθε περιοχής (κατ’ αντιστοιχία του Νομού στις βουλευτικές) καθορίζεται από το σύνολο των συμμετεχόντων στις εκλογές. Για παράδειγμα κάθε σύλλογος εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης εκλέγει ένα σύνεδρο για κάθε εκατό μέλη του που ψήφισαν στις εκλογές.
Επομένως αυτό πρέπει να γίνει και στις βουλευτικές εκλογές.
Να ορίσουμε ένα αριθμητικό όριο, ένα μέτρο, με βάση το οποίο θα καθορίζεται ο αριθμός των Βουλευτών που θα εκλέγει κάθε Νομός. Για παράδειγμα για κάθε 30.000 πολίτες που ψηφίζουν στις εκλογές ο κάθε Νομός θα εκλέγει έναν βουλευτή. Αν ψηφίζουν 100.000 θα βγάλει τρεις κ.τ.λ., άσχετα με το πόσοι είναι οι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους.
Με τον τρόπο αυτό δε θα εκλέγονται περισσότεροι από 300 βουλευτές κάθε φορά, αντίθετα η μη συμμετοχή στις εκλογές θα οδηγήσει στη μείωση του αριθμού των εκλεγμένων βουλευτών. Αυτό θα έχει ως άμεση συνέπεια να γίνεται απόλυτη σύνδεση του έργου των βουλευτών με τη συμμετοχή των πολιτών στις εκλογές. Για παράδειγμα, αν σε μια περιοχή που εκλέγει τρεις βουλευτές δεν πάνε να ψηφίσουν οι πολίτες γιατί είναι απογοητευμένοι από όλους, σήμερα θα εκλεγούν πάλι τρεις (πιθανότατα οι ίδιοι!), ενώ με το προτεινόμενο σύστημα δε θα εκλεγεί κανείς!
Έτσι θα αποκτήσει θεσμικό νόημα η μη συμμετοχή στις εκλογές και θα είναι πραγματικά ζήτημα πολιτικής επιβίωσης για τους πολιτικούς το να πείσουν τους συμπολίτες τους να ασκήσουν το δημοκρατικό τους καθήκον.
Η Δημοκρατία του καναπέ και της Αποχής δε μπορεί να είναι βιώσιμη λύση.
Τα προβλήματα είναι κοινά και μας αφορούν όλους.
Οι επιλογές μας, όποιες κι αν είναι αυτές, έχουν συνέπειες. Ας το έχουμε κατά νου την επόμενη φορά που θα βρεθούμε μπροστά από την κάλπη ή θα σκεφτούμε πως με την αποχή μας περνάμε μήνυμα στην εξουσία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου