Προκαλούν με τη στάση τους Μ.Μ.Ε. και "πρασινόμυαλοι" πολίτες!

Σήμερα ανακοινώθηκε ο ανασχηματισμός - εμπαιγμός του Γ. Παπανδρέου.
Πραγματικά προσπαθώ να καταλάβω τη λογική με την οποία επέλεξε το συγκεκριμένο σχήμα ο κ. Πρωθυπουργός! Σαν να λες σε ένα σεφ ότι δεν σου αρέσουν τα υλικά που χρησιμοποιεί στο φαγητό που σου φτιάχνει κι αυτός να τα ανακατεύει για να στα προσφέρει ως σαλάτα να τα φας!

Για να πω την αλήθεια, δεν περίμενα κάτι καλύτερο από αυτό. Οι βερμπαλισμοί και τα ηρωικά λόγια που έδειχναν ότι δε μένει δεμένος στην καρέκλα του ο Γ. Παπανδρέου δε νομίζω ότι έπεισαν πολλούς. Δεν έπεισαν κυρίως το σύνολο των διαμαρτυρόμενων πολιτών που απαίτησαν από την Κυβέρνηση ουσιαστική αλλαγή στην πολιτική και στα πρόσωπα και είδαν… μια από τα ίδια!

Αυτό που μου έκανε εντύπωση όμως είναι ότι η κυβέρνηση έχει την αμέριστη συμπαράσταση των Μ.Μ.Ε. αλλά και των ορκισμένων υποστηρικτών της!

Ποια Μ.Μ.Ε.; Αυτά που βλέπουν ότι ακόμα και κραταιές δυνάμεις του χώρου τους παραδίδουν το (οικονομικό) πνεύμα και ψυχή! Γιατί άραγε; Τι κερδίζουν με το να προπαγανδίζουν τόσο σθεναρά τα κυβερνητικά ψέματα; Πόσο ακόμα πιστεύουν ότι θα επιβιώνουν με την τακτική του ραγιά και του δούλου;

Αν όμως η στάση των Μ.Μ.Ε. έχει κάποια λογική, ποια λογική έχει η μαζική εμφάνιση τόσων ευχαριστημένων στελεχών (μικρομεσαίων και κυρίως τοπικού βεληνεκούς) του ΠΑΣΟΚ που βγαίνουν σε ίντερνετ και ραδιόφωνα και δηλώνουν ότι ανέκτησαν μέρος της ελπίδας τους; Τι ακριβώς τους έκανε να αναθαρρήσουν;

Δε βλέπουν την αλήθεια ή είναι δέσμιοι άλλων γεγονότων; Πόσα χρόνια θα ξεχρεώνουν τα γραμμάτια των μαζικών διορισμών του Ανδρέα; Για πόσο καιρό ακόμα θα πιστεύουν ότι μπορεί μια κοινωνία να συντηρεί την παρασιτική λογική του ΠΑΣΟΚ του 1980;

Δυστυχώς κάποιοι επιμένουν να συντηρούν ένα χρεωκοπημένο σύστημα που μόνο καταστροφή έχει φέρει. Δυστυχώς κάποιοι έχουν ταυτίσει την ευτυχία τους με την κομματική επιβίωση. Δυστυχώς υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που βλέπουν τον εαυτό τους πιο σημαντικό από το σύνολο. Μάλλον δεν έχουν διαβάσει Αριστοτέλη, μάλλον δεν έχουν στο μυαλό τους ότι «αν χαθεί το σύνολο, το όλον, θα χαθεί και το μέρος, όπως όταν χάνεται το σώμα, δεν υπάρχει ούτε χέρι, ούτε πόδι.

Υπάρχουν πολλοί που προτιμούν να σώσουν για λίγο τον εαυτό τους, έστω κι αν υποθηκεύσουν το μέλλον των παιδιών τους και της πατρίδας. Το ζήτημα είναι εμείς που δεν είμαστε σαν αυτούς να φανούμε περισσότεροι! Και θα φανούμε με μαζική συμμετοχή στις κάλπες, όποτε κι αν αυτό συμβεί!