Εθνικό σχολείο και όχι αριστερό τουβλοποιείο:Κλιμακούμενη μηδενιστική επίθεση από τον ΣΥΡΙΖΑ στην Παιδεία!
Εθνικό σχολείο και όχι αριστερό τουβλοποιείο:
Σαν σήμερα, το 1453, αργά το απόγευμα μιας αποφράδας Τρίτης, η Βασιλεύουσα έπεσε στα χέρια των Τούρκων. Η Ρωμανία, η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, έπαψε να υπάρχει, έστω κι αν σε διάφορα μέρη της Ανατολικής Ευρώπης μια χούφτα Έλληνες πολεμούσαν ακόμα τους μουσουλμάνους κατακτητές.
Σήμερα ο Υπουργός Παιδείας κ. Νίκος Φίλης έδωσε τηλεοπτική συνέντευξη κι αντί να ζητήσει συγγνώμη για τις απολύσεις των αναπληρωτών (γιατί του χρόνου πρακτικά απολύσεις θα έχουμε), επιτέθηκε για άλλη μια φορά στην Εκκλησία! Αγαπημένο σπορ του είναι μάλλον, εξάλλου έτσι κρατάει κοντά του και μερικούς ιδεολογικά κολλημένους, μιας και δεν μπορεί να το παίζει πλέον «αντιμνημονιακός»! Επειδή όμως υπέπεσε σε λάθη που προδίδουν άγνοια (και είναι κρίμα γιατί τόσους παρατρεχάμ… , ε, επιστημονικούς συμβούλους έχει που πληρώνονται από το ελληνικό Δημόσιο και που δεν έχουν φροντίσει να τον ενημερώσουν για τα βασικά) κι επειδή δεν έχω δει απάντηση από τη ΔΟΕ (γιατί άραγε;) θα ήθελα να σχολιάσω κάποια πράγματα για να μαθαίνουν και οι άσχετοι!
Το πολιτικό ημερολόγιο του 20ου αιώνα κατηναλώθη στη διαλεκτική σχέση (ακαδημαϊκών ορισμών ή βίαιων συγκρούσεων) μεταξύ δεξιάς και αριστεράς. Το «κέντρο» σ’ αυτή τη σχέση έπαιζε τον ρόλο «μπαλαντέρ». Η απλουστευτική αυτή σχηματική βρήκε τον καλύτερο εαυτό της, συνάμα και τον νομιμοποιητικό λόγο υπάρξεώς της, κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου (1945-1990). Το αντίπαλο δέος μεταξύ των «ψυχροεμπολέμων» λειτουργούσε σαν κίνητρο και κριτήριο φροντίδας και προσφοράς υπέρ του λαού ή των λαών. Ακόμη και τα κράτη που βρέθηκαν εκτός των δύο βασικών σχημάτων (από τη μια του σοβιετικού ή δορυφορικού υπαρκτού σοσιαλισμού και από την άλλη της δημοκρατίας της αγοράς) είχαν χώρο πολιτικής διαφοροποίησης.