Άριστα και "Άριστα" παιδιά

Στην τελευταία ΔΕΘ ακούσαμε κι αυτό : οι μαθητές στο Δημόσιο Σχολείο είναι αυτοί που δεν έχουν τη δυνατότητα να πάνε σε ένα καλό ιδιωτικό σχολείο. Εν ολίγοις, οι άριστοι πάνε στα καλά, στα ιδιωτικά σχολεία, και οι υπόλοιποι αναγκάζονται να πάνε στο σχολείο της γειτονιάς τους.

Αν και μέχρι την Κυριακή το θεωρούσα αυτονόητο, νομίζω ότι είναι η ώρα να ξεκαθαρίσουμε μερικά πραγματάκια :

1)    Στο ιδιωτικό σχολείο πάνε τα παιδιά που οι γονείς τους έχουν τα χρήματα για να πληρώνουν δίδακτρα για κάτι που είναι δωρεάν! Δεν πέρασαν τεστ νοημοσύνης, δεν επιλέχθηκαν με βάση τις ιδιαίτερες ικανότητές τους, απλά έχουν φράγκα! Δεν το κατηγορώ αλλά καλό είναι να ξέρουμε τι ακριβώς συμβαίνει.

2)    Στο ιδιωτικό σχολείο δεν φοιτά κάποια ελίτ, ούτε διδάσκει κάποια ελίτ! Για όσους δεν το γνωρίζουν, στα ιδιωτικά σχολεία (όχι όλα, ακόμα και μεταξύ των ιδιωτικών υπάρχουν τεράστιες διαφορές καθότι υπάρχουν ιδιωτικά που δέχονται τέκνα επώνυμων γονέων και μόνο, όχι απλά φραγκάτων) κάποτε (όταν οι διορισμοί στο δημόσιο σχολείο ήταν όσοι έπρεπε και δεν υπήρχε αδιοριστία) βάζανε άσχετες ειδικότητες να κάνουν μάθημα στα παιδιά και τις δήλωναν ως «καθαρίστριες» κτλ, μιας και δε μπορούσαν να δηλώσουν ότι μια φιλόλογος ή μαθηματικός διδάσκει στην Α΄ Δημοτικού ανάγνωση και γραφή!

3)    Στα δημόσια σχολεία φοιτούν παιδιά που και  κοφτερό μυαλό έχουν και πολύ υψηλές επιδόσεις! Μάλιστα, μέχρι να τελειώσουν τις σπουδές τους τα περισσότερα «άριστα παιδιά του ιδιωτικού» τα γονατίζουν σε κάθε εξέταση, δοκιμασία, τεστ! Στην πραγματική ζωή όμως, η οποία ξεκινά με το τέλος των σπουδών, αυτά τα παιδιά αναγκάζονταν να γίνουν υπάλληλοι όσων έχουν ΧΡΗΜΑΤΑ, συνεπώς δεν έχει καμία σημασία η αξιοσύνη τους και το ταλέντο τους γιατί άλλοι έχουν το κεφάλαιο, τη δύναμη, την εξουσία, τις επιλογές!

4)    Ένα πράγμα που κάνουμε στο σχολείο και ίσως δεν το έχουν καταλάβει όλοι είναι ότι κοινωνικοποιούμε τα παιδιά, διαμορφώνουμε πολίτες. Τι σημαίνει αυτό; Ότι τα παιδιά μαθαίνουν να συνυπάρχουν με τα υπόλοιπα μέλη της τοπικής κοινωνίας, όχι απαραίτητα με τους «άριστους» γιατί δεν είναι δεδομένο ότι στη ζωή τους θα περιτριγυρίζονται από «άριστους»! Μαθαίνουν να δρουν, να δημιουργούν, να συνεργάζονται, να αγωνίζονται μαζί για κοινούς στόχους! Αυτό ασφαλώς και δε μπορεί να γίνει, αν αποκόψουμε τα παιδιά από την κοινωνία στην οποία ζουν και φτιάξουμε μια παιδαγωγική γυάλα. Ναι, τα ταλαντούχα παιδιά χρειάζονται επιπλέον βοήθεια, τα «άριστα» πρέπει να τα κάνουμε ακόμα πιο «άριστα» αλλά με ειδικά προγράμματα μέσα στο σχολικό περιβάλλον στο οποίο ήδη φοιτούν!

Ρίξτε μια ματιά γύρω σας. Θα δείτε χιλιάδες Έλληνες που σπούδασαν στο Δημόσιο Σχολείο. Πολύ από αυτούς δεν τα κατάφεραν όσο καλά μπορούσαν όμως αυτό δε συνέβη γιατί δεν ήταν «άριστοι». Δυστυχώς, δεν είμαστε όλοι παιδιά γνωστών, επιφανών, πλούσιων οικογενειών, δε γεννηθήκαμε πετυχημένοι, μάθαμε όμως ότι, όταν πετύχουμε, θα καμαρώνουν για εμάς και οι γονείς μας και οι δάσκαλοί μας και οι φίλοι μας γιατί θα πετύχουμε μαζί με αυτούς, χάρη και σε αυτούς και, εν μέρει, και για αυτούς!