Είχαμε πριν κάτι χρόνια τη «λευκή εβδομάδα» για να πάνε οι γονείς με τα παιδιά στα χιονοδρομικά, τώρα έχουμε το νέο φρούτο, αυτό με την «τσάντα στο σχολείο» ο ΣΚ κάθε μήνα για να έχουν να παίζουν τα παιδιά!Καταρχήν, αν θέλαμε να μην έχουν τα παιδιά δουλειά για το σπίτι, θα έπρεπε να είχαμε σχολεία όπως σε όλο τον δυτικό κόσμο, όπου το πρόγραμμα προβλέπει Μελέτη στο σχολείο, όπου οι εργασίες ολοκληρώνονται εντός ωρολογίου προγράμματος με τη χρήση της σχολικής βιβλιοθήκης, του σχολικού εξοπλισμού κτλ κι όχι ένα Ολοήμερο που έχει καταντήσει σκορποχώρι και γαλέρα για μαθητές κι εκπαιδευτικούς, ειδικά με τη δομή που του δώσανε τα τελευταία δύο χρόνια.
Όσον αφορά στο παιχνίδι των παιδιών, αλίμονο αν βάζαμε τόσες ασκήσεις στα παιδιά μας που δεν έχουν χρόνο να παίξουν ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο και περιμένουν ως «μάννα εξ ουρανού» τα δύο ΣΚ που θα ξεφορτωθούν την τσάντα (ποια τσάντα, τις ασκήσεις) στο σχολείο για να ψυχαγωγηθούν. Αν το κάνουμε αυτό, τότε έχουμε ήδη αποτύχει!
Καλά, σε ό,τι αφορά το επιχείρημα «έτσι θα έχουν οι γονείς περισσότερο χρόνο να παίξουν με τα παιδιά τους» έχω να παρατηρήσω ότι : 1) ο χρόνος που περνάνε τα παιδιά με τους γονείς δε χρειάζεται να είναι απαραίτητα «χρόνος παιχνιδιού» αλλά πρέπει να είναι αυτό που λέμε «ποιοτικός χρόνος» και 2) η δουλειά στο σπίτι μπορεί να γίνει με παιγνιώδη τρόπο, ειδικά με τη συμμετοχή – συνδρομή των γονέων που και μόνο η ενασχόλησή τους με τις «δουλειές» του παιδιού ενισχύει τους δεσμούς τους, ενισχύει την δυναμική σχέση γονέα-παιδιού και κάνει το παιδί να νιώθει ότι «οι γονείς του ενδιαφέρονται πραγματικά γι’ αυτό»!
Το θέμα είναι ότι , ενώ για τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων προτείνουν τη μείωση ύλης (άρα και γνώσεων) και ελαχιστοποίηση της προσπάθειας (άρα και των επιτευγμάτων), τα παιδιά της κοινωνικής και οικονομικής ελίτ διαπαιδαγωγούνται με ακριβώς αντίστροφες παιδαγωγικές προσεγγίσεις! Γιατί, άραγε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου