Παρασκευή 8 Οκτωβρίου 2010

ΚΑΙΤΗ ΡΗΝΑΚΗ : «Η ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΟΓΛΩΣΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ»


Η ελληνόγλωσση εκπαίδευση στο εξωτερικό είναι θεσμός υψίστης σημασίας, αφού παρέχει Παιδεία στους Έλληνες της διασποράς. Σήμερα όμως, θυσιάζεται στο όνομα της «σωτηρίας της πατρίδας», στο όνομα του «μηχανισμού στήριξης», κοινώς ΔΝΤ, στο όνομα της «διαφάνειας και του ορθολογισμού».«Το μεγάλο ζητούμενο για εμάς είναι να μεταλαμπαδεύσουμε στις επόμενες γενιές την ελληνική γλώσσα, τον ελληνικό πολιτισμό και την ελληνική ιστορία και να παρέχουμε στους Έλληνες ομογενείς και σε όλους όσους το επιθυμούν, τη δυνατότητα να μάθουν να σκέπτονται και να εκφράζονται μέσα από την λεξιλογική επάρκεια της ελληνικής γλώσσας» είπε η υφυπουργός κα Χριστοφιλοπούλου σε συνέντευξή της.

Πώς όμως, οραματίζεται η σημερινή πολιτική ηγεσία τη «μεταλαμπάδευση» όταν οδηγεί προκλητικά τους εκπαιδευτικούς στην στοχοποίηση, την απαξίωση και την εξαθλίωση ηθικά και οικονομικά; Κατήργησε τις εξετάσεις ξένης γλώσσας. Καμία απόσπαση δε θα πραγματοποιηθεί το σχολικό έτος 2010-2011. Έτσι αποφάσισε ένα πρωί, χωρίς να αναλογιστεί πως το ίδιο χέρι που υπέγραφε την κατάργηση, λίγους μήνες πριν είχε υπογράψει την προκήρυξη, δίνοντας το έναυσμα σε κείνους που ονειρεύτηκαν το ταξίδι να κοπιάσουν, να ξοδευτούν, να επενδύσουν προσδοκίες. Ποιος άραγε έδωσε το δικαίωμα σε «πολιτικές ηγεσίες» να αποφασίζουν και τελευταία στιγμή να ξεαποφασίζουν; Ποιος τους έδωσε το δικαίωμα μ’ ένα «συγγνώμη λάθος» να κλέβουν χρόνο, κόπο κι όνειρα; Ποιος τους έδωσε το δικαίωμα με μια υπογραφή ν’ αλλάζουν ετσιθελικά και χωρίς προγραμματισμό ολόκληρο τον εκπαιδευτικό σχεδιασμό; Με ποιους διαβουλεύτηκαν; Με τους φορείς, με τους εκπαιδευτικούς ή μήπως με την κοινωνία;

Και… αφού γλύτωσαν τη χώρα από ένα χωρίς νόημα, χωρίς ουσία, καθόλα περιττό έξοδο, κατακαλόκαιρο αποφάσισε αιφνιδιαστικά κι ετσιθελικά τη μη ανανέωση των εκπαιδευτικών, που συμπλήρωσαν τριετία σε χώρα του εξωτερικού. Ουδείς εκ της πολιτικής ηγεσίας αναλογίστηκε πως οι συνάδελφοι είχαν προοπτική πενταετίας κι είχαν αναλόγως οργανώσει τη ζωή τους. Δεν τους δόθηκε καν το δικαίωμα της ομαλής προσαρμογής, του μεταβατικού χρόνου. Εδώ και τώρα δόθηκε εντολή επιστροφής τους, απλά γιατί έτσι αποφάσισαν εκείνοι που έχουν δικαίωμα με μια υπογραφή ν’ αναστατώνουν ζωές, να ματαιώνουν όνειρα, να καταλύουν θεσμούς κι αξίες.

Όταν έχεις ως άνθρωπος, ως συνδικαλιστής αλλά κυρίως ως εκπαιδευτικός το όραμα για ένα καλύτερο αύριο της εκπαίδευσης, οι μεταρρυθμίσεις και τα μεγάλα λόγια τα ωραία εν καιρώ οικονομικής κρίσης και υποχρηματοδότησης της Παιδείας σε προβληματίζουν και σε θυμώνουν. Όταν όμως, έχεις απέναντί σου κι όχι δίπλα σου μια πολιτική ηγεσία που έχει ως σύνθημα την αξιοκρατία και ως πράξη την αδιαφάνεια, οδηγείσαι στην αγανάκτηση. Πώς αλλιώς πιο κόσμια, όπως ταιριάζει σε λειτουργούς της εκπαίδευσης, μπορεί να χαρακτηριστούν ενέργειες της Υπουργού και του επιτελείου της, όπως:

• Επιλεκτική ανάκληση των εκπαιδευτικών που συμπλήρωσαν τριετία στο εξωτερικό με απευθείας απόφαση της Υπουργού. Αυτό μεταφράζεται ως εξής: η ίδια η Υπουργός και μόνο η Υπουργός αποφασίζει ποιους θα επιστρέψει και ποιων θα ανανεώσει τη θητεία!!!

• Επιλεκτικές αποσπάσεις και παρατάσεις της θητείας συναδέλφων που έχουν συνάψει γάμο με μόνιμο κάτοικο εξωτερικού. Αυτό επίσης μεταφράζεται ως εξής: Η ίδια η Υπουργός και μόνο η Υπουργός αποφασίζει ποιους θα αποσπάσει, ποιων τη θητεία θα ανανεώσει και ποιους θα επιστρέψει πίσω καταστρέφοντας την οικογενειακή τους ζωή. Η δικαιολογία δια στόματος Υφυπουργού καςΧριστοφιλοπούλου«…θα πρέπει να σημειώσω ότι και ο γάμος και η οικογένεια είναι απόφαση ζωής και κάποια στιγμή θα πρέπει ν’ αποφασίσουν πού θέλουν να βρίσκονται, γιατί υπάρχουν ανάγκες και στα σχολεία στο εσωτερικό». Μόνο που δεν αποφασίζουν οι συνάδελφοι. Αποφασίζει μόνο η πολιτική ηγεσία εξυπηρετώντας «ημέτερους» και χρησιμοποιώντας στο όνομα της διαφάνειας «αδιαφανείς» διαδικασίες…

• Παρατάσεις για κενά που παρουσιάζονται, δε δημοσιοποιούνται και με αιτήσεις που …εμπνευσμένα έχουν κάποιοι κάνει, αφού δεν υπάρχουν όπως ο νόμος ορίζει, πίνακες!!! Είναι και τα μοναδικά θέματα που ασχολείται η επιτροπή της Διεύθυνσης Ομογενών και Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης…

• Ακόμα και αίτηση θεραπείας κι επανεξέτασης αιτήματος συναδέλφου που ανακλήθηκε λόγω τριετίας από Παρίσι, ενώ δεν εξετάστηκε από την επιτροπή στη συνεδρίαση της 16ης Σεπτεμβρίου, την ίδια μέρα η συνάδελφος έλαβε αρνητική απάντηση από τη ΔΙΠΟΔΕ!!!


Επειδή έχει πλέον ευτελιστεί η λειτουργία της επιτροπής της ΔΙΠΟΔΕ,

Επειδή έμαθα να λειτουργώ με βάση τους νόμους της αξιοκρατίας και διαφάνειας, που τόσο κάποιοι αρέσκονται να χρησιμοποιούν μόνο στα λόγια κι όχι στην πράξη,

Επειδή αν συνεχίσω να ευελπιστώ ότι η πολιτική ηγεσία θα μας καλέσει όπως υποσχέθηκε στην τελευταία συνάντηση της 25ης Αυγούστου να συζητήσουμε και να θέσουμε από κοινού όρους και κανόνες, θα γίνω συμμέτοχος με την ανοχή μου σε παρασκηνιακές διεργασίες, που βλάπτουν συναδέλφους,

Ζητώ από το Δ.Σ. της ΔΟΕ ομόφωνα να καταγγείλει τη λειτουργία της ΔΙΠΟΔΕ, τις αδιαφανείς διαδικασίες της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΔΒΘ και να απαιτήσει άμεσα:

1. Την ικανοποίηση ΟΛΩΝ των συναδέλφων που ανακλήθηκαν λόγω τριετίας καθώς και ΟΛΩΝ ΟΣΩΝ ανήκουν στις ειδικές κατηγορίες και

2. Τη δημοσιοποίηση των κενών ώστε τουλάχιστον για φέτος να έχουν το δικαίωμα όσοι έχουν λάβει μέρος σε παλαιότερες εξετάσεις γλώσσας κι έχουν επιτύχει, να ζητήσουν απόσπαση αν αυτό επιθυμούν.

Είναι σαφές ότι όλη η διαδικασία μετακίνησης εκπαιδευτικών σε χώρες του εξωτερικού αφορά την Επιτροπή της ΔΙΠΟΔΕ η οποία είναι η μόνη αρμόδια να αποφασίζει.

Συχνά πυκνά κατηγορούμαστε ως συνδικαλιστικό κίνημα που επιμένει να εμφανίζει την επιθυμία ως πρόταση. Στην κοινωνία μας όμως υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων: οι αισιόδοξοι και οι απαισιόδοξοι. Οι απαισιόδοξοι έχουν συνήθως δίκιο. Αν όμως η ανθρωπότητα έφτασε ως εδώ, το χρωστάει στους αισιόδοξους. Κι οι αισιόδοξοι λένε πως το ποτάμι δε γυρίζει πίσω. Όποιος το προσπάθησε πνίγηκε… από την ορμή του νερού που αντιστάθηκε. ‘Όπως ακριβώς θα συμβεί και στο χώρο της εκπαίδευσης.

Για την κατάντια της χώρας μας, για την κατάντια της Παιδείας μας, για την κατάντια των σχολειών μας ο μόνος που δεν φταίει, είναι ο δάσκαλος.

Πρωτίστως λοιπόν να απολογηθεί η Πολιτεία και μετά να ζητήσει τα ρέστα από τους λειτουργούς της, μετά να αποφασίσει ότι τα παιδιά δεύτερης και τρίτης γενιάς της ελληνικής ομογένειας δεν έχουν δικαίωμα να διδαχθούν την ελληνική Παιδεία, τον ελληνικό πολιτισμό, την ιστορία του τόπου καταγωγής τους.Αν θέλουμε να λεγόμαστε περήφανα Έλληνες!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου