Νίκος Λαγομιτζής
Και φέτος αναπτύχθηκαν οι γνωστές αντικρουόμενες απόψεις για το πώς ξεκινάνε τα σχολεία.
Ως συνήθως οι αναλύσεις των συνδικαλιστικών φορέων και των υπηρεσιακών παραγόντων ήταν αποσπασματικές, γιατί έτσι κάποιοι θέλουν, κάποιοι βολεύονται.
Είναι απλό αγαπητοί μου φίλοι: ΚΕΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ!
Είναι συγκεκριμένα, είναι πολλά και απαξιώνουν το δημόσιο σχολείο.
Επίσης λεφτά ΔΕΝ υπάρχουν!
Οι σχολικές επιτροπές έχουν εισπράξει μειωμένες επιχορηγήσεις, σε βαθμό τέτοιο που αδυνατούν να πληρώσουν πχ τις καθαρίστριες.
Κτίρια δεν υπάρχουν!
Αρκετά από τα 15.000 σχολεία που λειτουργούν στην Ελλάδα είναι ακατάλληλα. Χωρίς ασφαλείς αυλές, χωρίς αίθουσες, χωρίς επαρκή φωτισμό. Χωρίς πιστοποιητικά. Με διπλοβάρδιες.
Αυτή είναι η πραγματικότητα λοιπόν, με στοιχεία, με αποδείξεις.
Ας πούμε λοιπόν την αλήθεια: Μια από τα ίδια και φέτος. Το δημόσιο σχολείο θα στηριχτεί για άλλη μια φορά στον πατριωτισμό και το μεράκι του έλληνα δασκάλου, νηπιαγωγού, καθηγητή.
Ως πότε όμως;
..... για την εκπαίδευση των νηπίων
Είναι πραγματικά ένα από τα παράδοξα κι απαράδεκτα ταυτόχρονα του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος ο τρόπος που αντιμετωπίζει τα παιδιά 4-5 ετών.
Σε μια ιδιαίτερα ευαίσθητη ηλικία καλούνται να αντικρίσουν το πιο ανάλγητο πρόσωπο της "ευνομούμενης πολιτείας", καθώς εισέρχονται στα χρόνια της υποχρεωτικής εκπαίδευσης.
Κτίρια ακατάλληλα (αποθήκες, διαμερίσματα, καταστήματα), σε πολλές περιπτώσεις χωρίς αύλειο χώρο, χωρίς υποστηρικτικές υποδομές.
Μ'ένα αναλυτικό πρόγραμμα που κινείται έξω από τις κοινά αποδεκτές σύγχρονες παιδαγωγικές παραδοχές.
Με το 60% των προνηπίων να παραμένουν εκτός αιθούσης.
Κι όλα αυτά πρέπει να τα ξεπεράσουν οι συναδέλφισσες και οι συνάδελφοι νηπιαγωγοί. Πρέπει με χαμόγελο και υπομονή, ως δεύτερη μάνα και πατέρας, να οδηγήσουν αυτές τις άδολες ψυχές ομαλά από το στάδιο της βρεφονηπιακής ηλικίας σ'αυτό της παιδικής.
Χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να ζητήσουν άδεια γιατί δεν υπάρχει κάποιος να τις αντικαταστήσει, χωρίς χρήματα για να αγοράσουν τα απαραίτητα "εργαλεία δουλειάς" (κόλλες, ξυλομπογιές κτλ).
Χωρίς στήριξη από το κράτος, που εννοεί να μην καθορίζει το διδακτικό-εργασιακό τους ωράριο.
Προτάσεις για την άρση των αδιεξόδων υπάρχουν και τις επαναδιατυπώνουμε:
1. Ίδρυση πολυδύναμων νηπιαγωγείων όπου είναι απαραίτητο με ορισμό διευθύντριας μειωμένου διδακτικού ωραρίου.
2. Μείωση των νηπίων ανά νηπιαγωγό στην αναλογία 15/1
3. Παροχή πιστοποιητικού κτιριακής επάρκειας από τον οικείο Δήμαρχο ή πρόεδρο σχολικής επιτροπής σε κάθε νηπιαγωγείο
4. Επανασχεδιασμός του αναλυτικού προγράμματος του νηπιαγωγείου με έμφαση στις παιδαγωγικές κοινωνικοποιητικές δράσεις και λιγότερο στις γνωστικές-σχολικές
5. Καθορισμός κι εξομοίωση ωραρίου εργασίας των νηπιαγωγών στο επίπεδο των συναδέλφων Β΄θμιας εκπαίδευσης.
Πολλά θα μπορούσαν ακόμα να γραφτούν για τη νηπιακή εκπαίδευση. Ας πούμε λοιπόν επιτέλους την αλήθεια: Να αντιληφθούν οι ιθύνοντες ότι οι λύσεις δεν μπορούν να περιμένουν. Γιατί πάντα μιλάμε για ό,τι πολυτιμότερο έχουμε, τα παιδιά μας.
... για τα 800 ολοήμερα του "αναμορφωμένου προγράμματος"
Τα 800 ολοήμερα σχολεία αναμορφωμένου προγράμματος ήταν η βασική εξαγγελία - "καινοτομία" που εισήγαγε το Υπ. Παιδείας φέτος στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση.
Οι σκοποί και οι στόχοι του πολυποίκιλοι κατά τους ιθύνοντες. Νέα διδακτικά αντικείμενα, επέκταση των γνώσεων των μαθητών κι άλλα συναφή.
Η πραγματικότητα όμως κατά τις πρώτες μέρες εφαρμογής αυτού του σχολικού μορφώματος είναι διαφορετική.
Οι μαθητές καταπονούνται, πεινούν, οι σχολικές υποδομές αδυνατούν να εξυπηρετήσουν τόσο μεγάλο όγκο μαθητών, οι εκπαιδευτικοί βρίσκονται σε σύγχυση λόγω και της ευρείας εισδοχής συναδέλφων της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, που είναι άλλης νοοτροπίας και μπολιασμένοι σ'άλλες εργασιακές συνθήκες, οι γονείς -ειδικά των μαθητών 1ης και 2ας τάξης- ανάστατοι, καθώς στερούνται υποχρεωτικά των παιδιών τους ως τις 2μμ.
Το προρρηθέν γνωσιολογικό επιχείρημα του Υπουργείου -ότι εντάσσονται νέα αντικείμενα (αγγλικά, πληροφορική κτλ)- αναιρείται από το ίδιο το κράτος. Κι αυτό γιατί δεν έχει επιμορφώσει τους εκπαιδευτικούς σχετικά, δεν έχει παράσχει το απαιτούμενο υλικό (πχ ικανό αριθμό υπολογιστών).
Επιστημονικά δεν υπάρχει κάποιο σοβαρό επιχείρημα που να δικαιολογεί την παρέκταση του σχολικού ωραρίου. Αντίθετα μάς καθιστά σχεδόν περίγελους στην Ευρώπη, καθότι ο Έλληνας μαθητής, ηλικίας 6 έως 9 ετών, κάνει μάθημα περίπου 1.300 ώρες ετησίως, την ίδια στιγμή που ο μέσος ευρωπαϊκός όρος είναι κοντά στις 800 ώρες.
Σ'ένα κράτος που "το κινδυνεύουν" οι μνημονιεύοντες να το πτωχεύσουν...
Ας πούμε λοιπόν την αλήθεια: Σκοπός του Υπουργείου με τη θεσμοθέτηση των 800 σχολείων του "παραμορφωμένου" προγράμματος ήταν και είναι η εξοικονόμηση προσωπικού (περίπου 1.200 δασκάλων) και το ξεκοκάλισμα -κατά τη συνήθη κυβερνητική τακτική- ευρωπαϊκών κονδυλίων.
Θα μείνουμε απαθείς;
.... για τις υπηρεσιακές μεταβολές
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ένα από τα πιο σημαντικά ζητήματα που απασχολούν τον εκπαιδευτικό είναι η διαδικασία της μετάθεσης και της απόσπασής του.
Κι αυτό γιατί από τη στιγμή που δεν απολαμβάνει κάποιας παροχής, ώστε να του δοθεί το κίνητρο να υπηρετήσει μακριά από τον τόπο μόνιμης κατοικίας του, αναγκάζεται να εκμεταλλεύεται όλες τις επιλογές του συστήματος, ώστε να βρεθεί κοντά σ'αυτήν.
Ειδικά σε περιόδους σαν αυτή, που η πασοκική λαίλαπα εφορμά στο εισόδημα του μισθωτού, μειώνοντάς το δραματικά.
Δεν υπάρχει επίσης αμφιβολία ότι το υπάρχον σύστημα έχει κάνει τον κύκλο του. Δημιουργεί αδικίες, αναπαραγάγει τα προβλήματα και δυστυχώς οδηγεί σε εξαρτήσεις και διαφθορά συνειδήσεων.
Πρέπει λοιπόν ν'αλλάξει.
Πέραν της οφειλόμενης επανεξέτασης της μοριοδότησης των σχολικών μονάδων, επαναφέρουμε την πρόταση για σύστημα μεταθέσεων βάσει των "ομόκεντρων κύκλων".
Μ'άλλα λόγια ο κάθε συνάδελφος να ορίζει με δήλωσή του τον "τόπο συμφερόντων" του, να υπολογίζονται χιλιομετρικά τα μόρια της σχολικής μονάδας που υπηρετεί από αυτόν κι αντίστοιχα να μοριοδοτείται.
Επιπροσθέτως σε περίπτωση "δυσπροσίτων" σχολείων να υπάρχει επιπλέον μοριοδότηση.
Έτσι θα αποφευχθούν τα παράδοξα του συστήματος και θα ευνοηθεί ο προγραμματισμός των συναδέλφων. Ταυτόχρονα θα χτυπηθούν τα φαινόμενα διαφθοράς στο σύστημα των αποσπάσεων, θα επιτευχθεί δε ο δραστικός περιορισμός τους, ευνοώντας και τον προγραμματισμό του Κράτους όσον αφορά το εκπαιδευτικό προσωπικό.
Οι αποσπάσεις, μειούμενες στον αριθμό, συνεπεία των ανωτέρω, θα δίνονται πλέον μόνο για σοβαρούς λόγους υγείας (οι οποίοι φυσικά ωφείλουν να επικαιροποιηθούν) και για λόγους συνυπηρέτησης (στους οποίους πρέπει να συμπεριληφθούν υποχρεωτικά τα ζευγάρια εκπαιδευτικών). Ενδεχόμενα θα πρέπει να συμπεριληφθούν και οι λόγοι σπουδών (πχ μεταπτυχιακό) στα πλαίσια της διευκόλυνσης του εκπ. προσωπικού για επιμόρφωση και δια βίου μάθηση και για να περιοριστεί η πίεση για λήψη εκπ. αδειών.
Ας πούμε λοιπόν την αλήθεια: Η ανάγκη για μεταρρυθμίσεις στον τομέα των υπηρεσιακών μεταβολών κατά την άποψή μου έχει ωριμάσει εδώ και καιρό.
Στις επικείμενες εκλογές αιρετών επομένως ας διαλέξουμε όχθη.
.... για το "μνημόνιο"
Τους τελευταίους μήνες έχει μπει στην καθημερινότητά μας μια λέξη που σε μεγάλο βαθμό και για πολλά χρόνια θα καθορίσει τη ζωή ημών και των παιδιών μας. Είναι το λεγόμενο «μνημόνιο».
Μια σύμβαση δηλαδή μεταξύ του ελληνικού κράτους και των δανειστών του, με μεσεγγυούχους την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔNT).
Το πώς φτάσαμε στο μνημόνιο είναι γνωστό. Η Ελλάδα, όπως κι άλλα ευρωπαϊκά κράτη, αντιμετώπιζε κι αντιμετωπίζει κρίση ελλειμμάτων, λόγω της κακής δημοσιονομικής πολιτικής που εφαρμόστηκε από τις κυβερνήσεις μετά το 1981.
Μετά τις εκλογές του Οκτωβρίου του 2009, η Ελλάδα πλέον άρχιζε να αντιμετωπίζει και κρίση δανεισμού, αναχρηματοδότησης του χρέους.
Ο λόγος πασίδηλος. Oι πρακτικές διαπόμπευσης της προηγούμενης κυβέρνησης από τον Πρωθυπουργό, η αναποφασιστικότητά του, τα θολά μηνύματα προς τις διεθνείς αγορές κ.α. μας εξέθεσαν ως Κράτος και μας ανάγκασαν να υπογράψουμε αυτή τη χείριστη σύμβαση εκχώρησης –στην ουσία- κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Με άλλα λόγια, ενώ πολλά ευρωπαϊκά κράτη είχαν κι έχουν χειρότερα μακροοικονομικά μεγέθη από εμάς, μόνο η Ελλάδα αναγκάστηκε να μπει υπό την επιτήρηση των δανειστών της και του ΔΝΤ. Μόνο η Ελλάδα κατέστη προτεκτοράτο, όπως την εποχή του Εδουάρδου Λω.
Την εκτέλεση του μνημονίου ήδη τη βιώνουμε. Οι μισθοί μειώνονται, η αγορά στενάζει. Η ανεργία αυξάνεται, η ήδη χαμηλή παραγωγή μηδενίζεται.
Δανειζόμαστε ως κράτος με υπέρογκα επιτόκια, ανάλογα με έναν κακοπληρωτή ιδιώτη, τα λεγόμενα «spreads» παραμένουν στα ύψη, ενώ την ίδια στιγμή όλα τα μακροοικονομικά μεγέθη δείχνουν ότι επίκειται αδιέξοδο. 450 δις € (από 320 δις € σήμερα) προβλέπεται επίσημα νά’ναι το χρέος το 2015, ενώ σε ποσοστό του ΑΕΠ το έλλειμμα θα προσεγγίσει το 160% (από 118% σήμερα).
Ούτε καν το επιχείρημα του διοικητή του ΔΝΤ κου Στρος Καν ότι θα επέλθει «αποπληθωρισμός», μείωση τιμών στον καταναλωτή δηλαδή, συνεπεία της εφαρμογής του μνημονίου, δεν επιτυγχάνεται. Σε τελευταίους 9 μήνες ο πληθωρισμός τετραπλασιάστηκε (από 1,6 σε 5,8%).
Παραδείγματα δε από εφαρμογή αντίστοιχων συμβάσεων υπάρχουν πολλά. Η Αργεντινή πχ, που υπέγραψε αντίστοιχη σύμβαση το 2001, ακόμα στενάζει από την «μπότα» του ΔΝΤ.
Ας πούμε την αλήθεια λοιπόν: Το μνημόνιο είναι μια ενσυνείδητη προσπάθεια να αλωθεί η εθνική μας κυριαρχία. Είναι προσπάθεια να χτυπηθεί η προοπτική της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, έτσι όπως την οραματίστηκε ο ΝτεΣτεν. Είναι προσπάθεια να τρωθεί η εθνική μας αξιοπρέπεια.
Στις επικείμενες εκλογές αιρετών μάς δίνεται η ευκαιρία να καταδικάσουμε αυτούς που μας καταδίκασαν. Ας μην την αφήσουμε να πάει χαμένη.
ΝΙΚΟΣ ΛΑΓΟΜΙΤΖΗΣ
Yποψήφιος αιρετός για το ΚΥΣΠΕ με τη ΔΑΚΕ ΠΕ
Δάσκαλος στο 1ο ΔΣ Αγ. Στεφάνου Αττικής – Νομικός
web: http://dake-lagomitzis.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου